تاریخ : 15. اسفند 1400 - 9:41   |   کد مطلب: 36277
الهی‌ترین تفسیر از سیاست و حاکمیت در نهضت عاشورا نمایان است
حجت الاسلام حسنلو گفت: سیره امام حسین (ع) دارای ظرفیت‌های تربیتی و آموزه‌های مهمی برای زندگی است تا جایی که بازتبیین این معارف به صورت روزآمد راه رهایی از بحران‌های اجتماعی و سیاسی امت است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، سیره هر انسانی عبارت است از روش خاص زندگی او و نوع سلوک و رفتار ویژه‌ای که در اجتماع با آن روش خاص، مشخص و ممتاز می‌شود. سنت اولیا الهی بر این بودهاست که انسان تربیت کنند. بر این اساس مربی باید تدبیری بیاندیشد که تمام فعالیت‌های تربیتی وی با فطرت متربی و خواست‌های ذاتی او مطابقت کند. امامان معصوم (ع) برای آشنایی مردم با دین اسلام و آگاه کردن آنان با معارف عمیق قرآنی، سیره و روشی برگرفته از تعالیم قرآنی داشتند و هر کدام از ابعاد زندگیشان نشانی از آیات قرآن کریم است. ائمه اطهار (ع) مظاهر جمال، جلال، قدرت و عظمت خداوند و منبع تجلیات و انوار خاصه او هستند. بر این اساس از مشخصات ظاهری ممتاز و قدرت معنوی فوق‌العاده و از نفوذ و هیبت خاصی برخوردارند.

اگر در سیره هر یک از اهل بیت (ع) تأمل شود، هر یک از آن‌ها در جنبه‌هایی برای رسیدن به اوج قله‌های زندگی و سعادتمندی الگو و برنامه عملی هستند، بی گمان زندگی برتر در گرو تأسی از سیره آن بزرگواران است. آموزه‌ها و مؤلفه‌های تربیتی در سیره اهل بیت (ع) با ظرافت و دقت خاصی منعکس شده است، به یقین موشکافی و استخراج و باز تبیین آنها به صورت روزآمد برای بهبود زندگی و رهایی از بحران‌ها ی اجتماعی و سیاسی امت اسلام و همه بشریت و برای ترقی و رشد زندگی مفید و مؤثر خواهد بود، اگر این مؤلفه‌ها استخراج، تبیین و به صورت روش‌مند به زبان‌های مختلف ارائه شوند، تمام مردم دنیا عاشق اهل بیت و مرید مکتب اهل بیت (ع) خواهند شد چرا که آموزه‌های آن بزرگواران، با فطرت انسان‌ها سازگارتر از دستاوردهای تصنعی و دروغین و پوشالی مکاتب مادی غرب و شرق است.

از جمله این بزرگواران امام حسین (ع) است که سیره علمی و عملی ارزشمندی از خود به جای گذاشته که می‌تواند راهگشای تمام افراد جامعه باشد. امام حسین (ع) سومین امام معصوم شیعیان در سوم یا چهارم شعبان سال چهارم هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود. او دومین ‏ثمره فرخنده حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها دختر پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله) بود. کنیه آن حضرت ابوعبدلله می‌باشد. مادرش فاطمه (س) او را نزد پیامبر اکرم (ص) آورده و به میلادش مژده داد. رسول خدا (ص) او را حسین نامید و گوسفندی برایش عقیقه کرد. امام حسین (ع) و برادر بزرگوارش به گواهی رسول خدا دو آقای جوانان بهشت هستند و به اتفاق علما و بدون شک دو نواده پیامبر رحمت‌اند. بر اساس حدیثی که در منابع اهل سنت نیز آمده است، پیامبر اکرم (ص) به امامت دو نور دیده خود حسن (ع) و حسین (ع) تصریح فرمودند.