مسجدالحرام پس از رحلت پیامبر(ص) تاکنون بارها گسترش داده شده و از هر سو، بر آن افزوده شده است، اما با همه اینها باز هم به وضعیت اصلی و نقطه ای که ابراهیم(ع) برای آن خط کشی کرد، نرسیده است، زیرا پایه ها و حدود اصلی آن در حزوره ـنقطه ای میان صفا و مروه ـ است.

حجت الاسلام جواد جعفری، محقق و پژوهشگر این حوزه به برخی پرسش ها پاسخ می دهد.

آیا امام زمان با ظهور، برخی مساجد و خانه کعبه را خراب می کنند؟

در برخی روایات که در منابع حدیثی است، به وقایعی در دوران ظهور اشاره شده که به فرمان امام انجام می شود. شیخ طوسی در کتاب خود به روایاتی از امام صادق(ع) اشاره می کند. مبنی بر اینکه امام وقتی ظهور می کنند مسجد الحرام و کعبه و مسجد نبوی را تخریب می کنند و آنها را از نو برپایه اصلی بنا می کنند.

این حدیث از لحاظ سندی و اعتبار در نزد اهل سنت جای شک و شبهه ای ندارد و آن روایتی از عایشه است که پیامبر(ص) به عایشه گفتند: اگر قوم تو نزدیک به عصر جاهلیت نبودند و هنوز ایمانشان محکم نشده بود، من دستور می دادم کعبه را تخریب می کردند.

این حدیث نشان می دهد که کعبه دقیقا همان چیزی که در بحث روایت امام صادق(ع) آمده. در مورد پیامبر(ص) نیز آمده است؛ در عصر جاهلیت وقتی می خواستند کعبه را بسازند. چون نفقه فراوانی نداشتند و اموال زیادی نداشتند کعبه را کوچک ساختند تا بتوانند به ساخت و سازش برسند. برای همین در کعبه را بالا ساختند تا کسی نتواند وارد آن شود، و در ادامه حدیث آمده: اگر من می توانستم این کار را کنم، همان طور که حضرت ابراهیم ساخته بود، آن را می ساختم.

بنابراین تخریب کعبه به دست امام زمان(ع) یکی از آرزوهای پیامبر(ص) است و این تخریب برای توسعه و اساس اصلی که حضرت ابراهیم بنا کرده، می باشد. ولی باید توجه داشت که امام مساجدی که برخلاف قوانین اسلامی درست شده را تخریب می کند تا در بنای خودش دوباره ساخته شود.

چرا در این دنیا با توجه به تعداد کثیر علما و شهدا، 313 یار امام تکمیل نشده است؟

از شرایط ظهور تنها وجود یاران نیست. گرچه از شرایط اصلی ظهور فراهم شدن یاران است و باید کسانی باشند که سنگینی انقلاب جهانی و تشکیل حکومت را بر دوش بکشند و امام را یاری دهند اما این طور نیست که هر زمان یاران بودند، امام قیام کند و اگر قیام نمی کند به دلیل نبود یاران است.

از شرایط اصلی ظهور پذیرش عمومی و جهانی است، جهان باید ظرفیت پذیرش حکومت را داشته باشد. مردم هم باید آماده همراهی امام باشند. این طور نباید باشد که امام به واسطه یاران مخلص خود یک دین و روشی را تحمیل کنند.

این مساله شاهد قرآنی دارد، خداوند در آیه 25 سوره حدید می فرماید: ما پیامبران، کتاب و میزان را فرستادیم برای اینکه مردم به عدالت به پاخیزند. اینطور نیست که خدا می خواسته هدایت را تحمیل کند، مردم باید ظرفیت پذیرش آن را داشته باشند.

شیخ مفید در کتاب رسائل فی الغیبه خود مثالی زدند و به این سوال پاسخ می دهند؛ پیامبر(ص) در جنگ بدر با اینکه فقط تعداد کمی یار داشت، با مشرکان مکه جنگید اما سال ها بعد که یاران پیامبر(ص) زیاد شده بود ولی حضرت صلح حدیبیه را امضا کرد و با مشرکان نجنگید. پس معلوم می شود که هر زمان که یار داشتیم، دلیل نمی شود که جنگ کنیم، بنابراین اگر امام زمان(ع) ظهور نمی کنند، به این خاطر نیست که یار به تعداد کافی ندارند. درحالی که جهان هنوز آماده پذیرش امام نیست.

علائم ظهور پیش از قیام حضرت به صورت واضح رخ می دهد؟

علائم انواع مختلفی دارد. اما علائم حتمی که مشروط به چیزی نیست و حتما اتفاق می افتند. معمولا علامت هایی هستند که وقتی اتفاق بیفتند، روشن و آشکار است و همه مطلع می شوند. ازجمله آنها صیحه آسمانی است.

ندای آسمانی که در روایات آمده، علامت حتمی ظهور است و ندایی است که جبرئیل در آسمان آن را می دهد و همه مردم آن را خواهند شنید و البته هر کسی به زبان خودش آن را خواهد شنید. در روایات است اگر کسی هم خواب باشد، بیدار می شود و آن را می شنود.

اینطور نیست که کسی مدعی شود که ندای آسمانی اتفاق افتاده و یک نیم کره در خواب بودند و کسی نشنیده است، در روایات آمده که ندای آسمانی بسیار روشن است و توسط همه شنیده می شود. بنابراین این ندای آسمانی را بلاشک همه می شنوند.

یک نشانه دیگر قیام سفیانی است که مساله بسیار عمومی است، علما در روایات گفته اند که سفیانی کسی است که در 6 ماه می تواند کور خمس شامات را بگیرد. یعنی 4 کشور لبنان فلسطین اردن و سوریه را بگیرد. اگر کسی بتواند در 6 ماه تمام 4 کشور را بگیرد، مطمئنا در جهان منعکس می شود.

پایان پیام/