به گزارش کورنگ، "فرزند علی زارعی" که از قایقرانان غار عیلصدر بود در جاده روستایی حومه غار، سوار بر موتورسیکلت با یک تراکتور برخورد می‌کند که حادثه منجر به مصدومیت و بیهوشی وی می‌شود.

راننده تراکتور به کمک اهالی، مصدوم را به بیمارستان منتقل می‌کنند اما بر اثر شدت جراحات مصدوم جان می‌بازد و پس از انجام مراحل قانونی پیکر وی در روستای علیصدر دفن می‌شود و در این تصادف راننده تراکتور مقصر شناخته می‌شود.

وضعیت اقتصادی خانواده مرحوم زارعی بسیار ضعیف است و از سوی دیگر هزینه کفن و دفن و مجلس ختم نیز به این خانواده تحمیل می‌شود. آنها به دو موضوع شکایت و دریافت دیه و با رضایت فکر می‌کنند و پس از چند روز گزینه دوم را انتخاب می‌کنند و در اوج نابسامانی مالی، رضایت می‌دهند؛ به طوری که راننده تراکتور حتی بدون بازداشت موقت به زندگی عادی خود ادامه می‌دهد.

تلاش کردیم در این رابطه با همسر مرحوم زارعی گفت‌وگو کنیم اما به دلیل شرایط روحی از دخترش خواست صحبت کند.

زیبا زارعی انگیزه این كار خانواده را رضای خداوند عنوان می‌کند و می‌گوید: ما برای رضای خداوند رضایت دادیم. از سوی دیگر راننده‌ای که اقدام به این کار کرد بیمه نداشت و از توان پرداخت مبلغ دیه عاجز بود؛ بنابراین تصمیم گرفتیم به‌رغم نیاز خانواده از حق خود بگذریم.

او درباره شب تصادف توضیح می‌دهد: پدرم 52 سال داشت و ما چهار فرزند هستیم دو دختر و دو پسر.

او روز 23 ماه رمضان به قصد دیدن یکی از دوستانش از منزل خارج شده و در مسیر با تراکتور تصادف می‌کند که راننده آن فاقد بیمه و گواهینامه بود.

زیبا با بیان اینکه خون‌بهای پدرم را نمی‌خواهیم، می‌گوید: وضعیت مالی خانواده خوب نیست شرایط کار در این منطقه فصلی است، شش ماه کار می‌کنند، شش ماه بیکارند. از سوی دیگر کسی که با پدرم تصادف کرد یک کشاورز بود. او هم شرایط مالی خوبی نداشت اما از آنجا که معتقدیم این اتفاق عمدی نبود برای رضای خداوند و امام حسین (ع) رضایت دادیم .

او می‌افزاید: پدرم کمک حالِ زندگی پدربزرگ و مادربزرگم هم بود؛ هر چند آنها سال‌های گذشته فرزند دیگرشان را هم در یک سانحه از دست دادند اما در آن مورد هم از کسی شکایت نکردند.

زیبا ادامه می‌دهد: قاضی دادگاه به ما گفت که می‌توانیم 150 میلیون تومان دیه را دریافت کنیم اما قبول نکردیم. همه اهالی روستا از این اقدام ما متعجب بودند و تقدیر می‌کردند که چرا با توجه به شرایط اقتصادی خانواده از دریافت دیه گذشتیم و رضایت دادیم.

او با بیان اینکه ما به خاطر حرف مردم رضایت ندادیم، اظهار می‌کند: پدر آزارش به کسی نرسیده بود 23 ماه رمضان از دنیا رفت همه با دهان روزه و با وضو بر سر خاکش حضور یافتند. هنوز باور نمی‌کنیم که او را از دست دادیم، پدرم بسیار مردم‌دار و قابل احترام در بین اهالی روستا بود.

پیامبر (ص) در حدیثی می‌فرمایند: «هر كس از خطاها درگذرد، خدايش از او درگذرد و هر كس گذشت كند خدا نيز از او گذشت می‌كند.»

این حدیث توصیف مردمانی است که از بدى به نيكى می‌گذرند. اگر هم به غار علیصدر سفر کرده باشید میهمان‌نوازی مردم مهربان روستای علیصدر را از نزدیک دیده‌اید و می‌دانید که چگونه با روی گشاده از میهمانان خود پذیرایی می‌کنند.

خوبی و مهربانی آنها به اینجا ختم نشده و فضایل اخلاقی این مردم حتی به آنچه به آن شناخته شده‌اند نیز بالاتر و برتر است. این نوع رفتار فداکارانه از ساکنان این منطقه بارها و بارها دیده شده است.

این کار در نوع خود یک فداکاری بزرگ محسوب می‌شود.

جا دارد از سوی صاحبان اندیشه، فرهنگ و همچنین مسئولان امر مورد تقدیر قرار بگیرند و در گسترش فرهنگ گذشت در جامعه تلاش شود؛ زیرا در صورت ترویج این فرهنگ از آمار زندانیانی که به خاطر ناتوانی در پرداخت دیه محبوس شده‌اند و نعمت زندگی با خانواده خود را از دست داده‌اند، کاسته می‌شود.