به گزارش کورنگ به نقل ازآناج، آذربایجانی‌هایی که در شوقِ دیدار با امام‌شان راهیِ مشهدالرضا بودند قبل از وصال، مظلومانه در آتشِ بی‌تدبیری‌ها سوختند تا ایران را در غم فرو بَرند و بی‌کفایتی عده‌ای را معلوم سازند.

هَرچند آخوندی دوست دارد با موج‌سواری رویِ واژه «خطای انسانی» از پاسخگویی به اذهان عمومی فرار کند اما در همین ساعات گذشته اخباری واصل گردید که نشان داد مسافران قطارِ شماره 480 تبریز-مشهد چوبِ بی‌توجهی مسئولین وزارت راه و شهرسازی به ناوگان حمل و نقل ریلی را خورده‌اند.

کسانی که در منجلابِ خرید هواپیما و هزینه‌های میلیاردی شنا می‌کنند، از مشکلاتِ ناوگان حمل و نقل رِیلی و قطارهای مستعمل غافل گشته‌اند و حالا که ده‌ها انسان جان باخته‌ و صدها تَن زخمی شده‌اند، تازه فهمیده‌اند اولویت سنج‌هایشان به خوبی کار نمی‌کرده است.

قطعاً تبدیل کردن حادثه قطار تبریز-مشهد به ابزاری برای تسویه حسابِ سیاسی صحیح نیست لکن سانحه‌ی رخ داده به حدی أسف‌بار است که نمی‌توان با واژه‌ی «تعامل» بر رویِ آن سرپوش گذاشت و در برابر این فاجعه دَم برنیاورد.

بازیِ با جان انسان‌ها شوخی نیست و آن‌هایی که از تجهیز قطارها به ساده‌ترین امکانات خودداری، و مجوز تردد قطارهای دارای نقصِ فنی را صادر کرده‌اند باید تقاص پس دهند و پشتِ خطای انسانی خود را پنهان ننمایند. هنوز نتایجِ رسمی کمیته‌های بررسی موضوع مشخص نیست لکن جزئیات امر و طرحِ مشکلات کلی نشان از دارد در طولِ سال‌های اخیر نسبت به ایمن‌سازی و کنترلِ هوشمند وضعیت قطارها تسامح شده است و اکنون تاوانِ حماقت مسئولان را مردم داده‌اند.

آن‌هایی که در ایام محرم و سفر از عشقِ آذربایجانی‌ها به ائمه اطهار نهایت سوءاستفاده را می‌کنند و با افزایش قیمتِ بلیط، ابتدایی‌ترین خدمات را نیز به مسافران ارائه نمی‌کنند، امروز در برابر جان باختنِ زائران چه جوابی دارند؟

وزیر راه و شهرسازی حتی خود را موظف به عذرخواهی در برابر مردم نیز نمی‌داند و در چنین شرایطی با جمله‌ی «جای هیچ‌گونه نگرانی نیست و مسافران بیمه درمانی دارند» تنها بر زخم‌ها نمک می‌پاشد. آنچه که امروز مردم آذربایجان را می‌تواند آرام کند عذرخواهی ساده آخوندی نیست بلکه پاسخ‌گویی او در برابر ملت و مجازاتِ قاطع خاطیان می‌باشد.

اگر مسئولین بخواهند طبق رویه‌های سابق، مُرده‌ها را مقصر جلوه دهند و اشتباهاتِ خود را بر گَردنِ سایرین بیندازند، فردا صبحِ جمعه‌ی خونینِ دیگر در خط‌ ریلِ شهری دیگر رخ خواهد داد. هَر مسافرِ قطار تبریز-مشهد به مانند دهقان فداکاری هستند که با خون‌شان بی‌کفایتی عده‌ای را آشکار ساختند و لزومِ نوسازی ناوگان حمل‌ونقل ریلی را نمایان‌‌تر کردند.

در طولِ سال‌های اخیر سهم مردم آذربایجان‌شرقی از خریدهای دولتی، قطارهای فرسوده‌ای بوده که بر مشقت سفر افزوده است و مردم تبریز از مسافرت با قطارهای لوکس و مطابق با استانداردهای جهانی بی‌بهره مانده‌اند. شاید عده‌ای سخت‌شان بیاید حادثه فوق را مایه شرمساری بدانند، اما این مردم تا ابد از قطارِ شماره 480 به عنوانِ قطار شرمساری یاد خواهند کرد.

انتهای پیام/