چند سالی است که نقش تشکل ها و مشارکت های اجتماعی بیش از پیش در جامعه احساس میشود و این به دلیل پررنگ شدن فعالیت این مجموعه ها است که با عنوان هایی همچون انجمن، گروه، خانه، کانون، جمعیت، مرکز و موسسه شروع به فعالیت کردند و همواره قصد بر این داشتند که کمک حال محرومین، بیماران و نیازمندان باشند.

درگذشته وقتی سخن از مشارکت های اجتماعی می شد ذهن همه به سمت انتخابات و سیاست کشیده میشد اما امروزه این مشارکت های اجتماعی به طور گسترده تری در حوزه های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی وجود دارد.

در بسیاری از مواقع دولت اعلام کرده که توانایی ندارد به تنهایی همه مشکلات کشور را برطرف سازد و از تشکل ها تقاضای کمک کرده که نمونه این کمک ها و مشارکت های اجتماعی را می توان در زلزله سال ۹۶ کرمانشاه و یا سیل اخیر که اکثر نقاط کشور را با مشکل مواجه کرد ببینیم.

اما این همه ماجرا نیست و مشارکت های اجتماعی همواره کمک حال افرادی بودند که چشم امید به کمک دولت داشتند، اما وقتی خبری از دولت نشد کمک های مردمی به دستشان رسید.

این که در کشور ما، تشکل ها به طور رسمی می توانند فعالیت کنند و مردم جامعه، کمک حال مسئولین دولتی باشند باعث پیشرفت و آبادانی کشور می شود و مسئولین نیز همواره تاکید داشتند هیچ کشوری بدون مشارکت واقعی مردم توانایی ادامه دادن به حیات خود را ندارد.

براساس آمار، تا کنون بیش از ۱۴ هزار تشکل در کشور وجود دارد که تعداد زیادی از آن ها طی چند سال گذشته کسب مجوز کردند و با حمایت دولتی اختیاراتی برای آن ها در نظر گرفته شده است.

در نظامی که مردم سالاری دینی وجود دارد معنی مشارکت برای آینده و سرنوشت فقط در انتخابات خلاصه نمی شود بلکه معنی آن، این است که مردم جامعه باید در همه عرصه ها حضور پررنگ داشته باشند و برای بهبود شرایط جامعه در تلاش باشند.

امروزه مشارکت های اجتماعی حتی عرصه هایی همچون گردشگری، محیط زیست، بهداشتی و درمان، کمک به بیماری های خاص، اشتغال، رعایت حقوق شهروندی و سایر عرصه ها وجود دارد و روز به روز اهمیت این موضوع بیشتر خواهد شد.

همه برنقش بی بدیل و پررنگ تشکل ها و مشارکت های اجتماعی واقف بوده و میدانند اگر این ها نبودند شاید بسیاری از بحران های اخیر به خوبی مدیریت نمی شد؛ امید است دولت با شناسایی تشکل های فعال، حمایت بیشتری از آن ها داشته باشد.