به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،صحبت از فرونشست و خشکسالی در ایران به حدی جدی و رایج شده، که به جای پرداختن به اصل موضوع و رسیدگی به ابعاد مختلف، دلایل ایجاد و راهکارهای برون رفت از آن، مانند یک مساله روزمره مانند رفت و آمد خودروها در خیابان‌ با آن برخورد می‌شود. این درحالی است که این  پدیده به اندازه‌ای جدی و وخیم شده که از تعداد ۶۰۹ دشت ایران(۱)، بیش از ۴۰۰ دشت در وضعیت بحرانی و ممنوعه قرار دارند(۲) و بنابر برخی اطلاعات و منابع دیگر، تمام دشت‌های ایران دچار بحران فرونشست هستند. اما مساله اینجاست که این موضوع تنها به دشت‌های ایران ختم نشده و این روزها به شهرهای بزرگ کشور و از جمله پایتخت هم رسیده است.

موضوع مورد توجه بسیاری از کارشناسان در ایران، وجود شکاف‌های عمیق و خشک شدن دریاچه‌های دائمی کشور بوده که زمانی به عنوان نشانه‌ها و علل فرونشست از آن یاد می‌شد، اما اکنون به نظر می‌رسد  این فاجعه زیست محیطی به درون شهرها رسیده است.

نخستین گزارش‌های رسمی فرونشست در ایران

«سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور» نخستین هشدارهای مربوط به فرونشست زمین را از ۲۴ سال قبل اعلام کرده بود

با توجه به مصرف بی‌رویه آب در سطح کشور و داده‌های پراکنده مربوط به پایین آمدن سطح آب زیرزمینی در کشور، تشخیص این‌ که فرونشست‌ها و پیامدهای حاصل از آن به پدیده‌ای  مشکل‌ساز در کشور تبدیل شده، موضوع دشواری نیست.

طبق گزارش‌های منتشره «سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور» نخستین هشدارهای مربوط به فرونشست زمین را از ۲۴ سال قبل اعلام کرده بود. 
براساس مطالعه این سازمان، نخستین گزارش فرونشست زمین با عنوان «مطالعات فروریزش زمین در شمال غرب کرمان» مربوط به سال ۱۳۷۷ است.

دومین گزارش فرونشست زمین نیز مربوط به سال ۱۳۸۱ و در دشت‌های «کبودرآهنگ و فامنین» انجام شد که در همان سال به تهدید جدی این پدیده طبیعی برای نیروگاه برق شهید مفتح نیز پرداخته شد.
«دشت معین آباد ورامین» در استان تهران سومین گزارش علمی این سازمان است که در آن به شکاف زمین به طول۴.۲ کیلومتر در منطقه اشاره شده  که روند گسترش آن تاکنون نیز ادامه داشته و تهدید جدی برای خطوط نیرو است.  این گزارش در سال ۱۳۸۳ تهیه شد.

چهارمین گزارش رسمی هم مربوط به «دشت نظر آباد» در استان تهران بود که بعضی از آثار آن مانند بالا آمدن لوله چاه‌ها از سطح زمین و ماسه دهی برخی چاه‌ها مهم‌ترین نشانه‌های آن بود.

در همان سال‌ها نشانه‌های فرونشست در جنوب‌غرب تهران هم پدیدار شد. اندازه گیری‌های سازمان نقشه‌برداری کشور نشان داد که نشستی  به میزان حدود یک و نیم متر در ۹ سال گذشته در منطقه ۱۸ و  ۱۹ شهرداری تهران پدیدار شده است.
نتایج بررسی‌های این سازمان در اوایل دهه هشتاد شمسی نشان داد که این پدیده در سایر دشت‌های دیگر ایران مانند اراک، نهاوند، خمین، گلپایگان، نطنز،یزد و ابرکوه هم در حال شکل‌گیری است. این موارد نمایانگر آن است که بازنگری و تغییر در استراتژی مدیریت منابع آب ایران در توسعه پایدار کشور از تقریبا ۲۴ سال قبل هشدار داده شده بود.(۳)