به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،یادمان هست که وقتی داعش به مناطق سنی نشین عراق حمله کرد، ظرف ۴۸ ساعت کل ان مناطق را گرفت. این درست شبیه اتفاقی است که در برخی مناطق سوریه رخ داد. ایران یکی از متحدان و همراهان همیشگی بشار اسد بود که تلاش کرد امنیت و ارامش را در منطقه حاکم کند، اما در نهایت حضور ایران در سوریه و تلاش‌های ایران با سوء تعبیر‌هایی هم همراه شد. امید است تیم دیپلماسی ایران درباره شرایط جدید سوریه، تصمیم‌های دقیقی بگیرد و از اتفاقات پیشین نیز درس بگیرد.

پس از اعلام رسمی سقوط دولت بشار اسد در سوریه، روند تحولاتی که با سرعتی باورنکردنی طی روز‌های اخیر، دولت سوریه را محاصره می‌کرد، آرام‌تر گرفته و اکنون تبعات این سقوط برای سوریه و کشور‌های منطقه مورد توجه قرار دارد. اگرچه محمد الجولانی، رهبر مخالفان مسلح بشار اسد، از نیرو‌های نظامی خواسته بود تا از مؤسسات دولتی فاصله بگیرند و این مؤسسات تا زمان انتقال رسمی قدرت به دولت جدید، تحت نظارت نخست‌وزیر پیشین باقی بمانند، اما همچنان، حملات معترضان به کاخ‌ها و برخی مراکز دولتی ادامه دارد.

 برخی از مهمترین پرسش‌ها پس از سقوط اسد، به سناریو‌های منطقه‌ای، کوتاه مدت و بلند مدت در سوریه باز می‌گردد. هنوز مشخص نیست حاکمیت جدید سوریه چه برنامه‌ای خواهد داشت و با تغییر شرایط سوریه، ایران به عنوان یکی از متحدان دولت اسد، اکنون چه اقداماتی را در دستور کار خواهد گذاشت؟ محمدعلی سبحانی، سفیر پیشین ایران در قطر، لبنان و اردن و تحلیلگر ارشد سیاسی به پرسش‌ها پاسخ داده است:

تیم دیپلماسی ایران از اتفاقات سوریه درس بگیرند / بشار اسد به خواست مخالفان و اقوام و گروه‌های مختلف بی توجهی کردمحمدعلی سبحانی گفت: «تحولات سوریه، می‌تواند با توجه به مسائل مختلفی تعبیر و تحلیل شود. نکته اول، تحولاتی متاثر از مسائل قومی و ناشی از حضور اقوام متفاوتی است که در سوریه سکونت دارند و این ریشه‌های قومی همواره نقش خود را در تحولات سوریه ایفا کرده‌اند، نکته دیگر، این است که با توجه به همسایگی سوریه با اسرائیل در تمامی جنگ‌های ادوار گذشته در تنش بوده و نیرو‌های مقاومت فلسطینی در سوریه مستقر بوده‌اند و این موضوع تا سال ۲۰۱۱ نیز کاملا مشهود بود. نکته دیگر این است که درگیری‌های منطقه‌ای گرایش‌های مختلفی را نیز بین اقوام عرب و مسلمانان ایجاد کرده است. مسلمانان و جامعه عرب در قبال مسائل منطقه به ۲ دسته اصلی تقسیم شدند؛ آن‌ها که خواهان صلح با اسرائیل بودند و آن‌هایی که مدافع اقدامات جریان مقاومت بودند. این موضوع طی دهه‌های اخیر ادامه یافت، اما متاسفانه برخی از کشور‌هایی که حامی جریان مقاومت بودند، پاسخگوی نیاز‌های اجتماعی نبودند. این موضوع تا زمان بهار عربی ادامه پیدا کرد. با تغییرات ناشی از بهار عربی مطالبات اجتماعی در سوریه بار دیگر پررنگ شد و خود من نیز در همان سال ۲۰۱۱ در مقالاتی اشاره کردم که به درخواست‌های مردم سوریه باید توجه شود و حتی پیشنهاد میانچیگری و همکاری بین المللی را برای حل مسئله سوریه را ارائه دادم.»
وی افزود: «به هر حال با وجود همه اتفاقات داخلی و خارجی، دولت بشار اسد بر سر قدرت باقی ماند. اما فارغ از تاریخ، آن چه اکنون در سوریه رخ داده، نشان می‌دهد که هم نیرو‌های منطقه‌ای و هم نیرو‌های بین المللی و هم نیرو‌های داخلی تلاش کرده‌اند یک دولت جدید در این کشور حاکم شود. متاسفانه آقای اسد در طول حدود ۱۲ سالی که از درگیری‌های پیشین می‌گذرد و در سوریه امنیتی نسبی برقرار شد، از فرصت به وجود آمده برای گفت‌و‌گو با اقوام مختلف و غیرعلوی و ایجاد همبستگی ملی در سوریه، استفاده نکرد. در نتیجه روند دموکراتیک و مشارکتی در سوریه شکل نگرفت. شاید به همین دلیل هم باشد که در حمله نیرو‌های مخالف بشار اسد، شاهد حضور انواع گروه‌ها از دموکرات‌ها تا اسلامگرایان و سنی مذهب‌ها هستیم. این گروه‌ها از تروریست تا وطن دوست را شامل می‌شوند و احتمالا انتظار هم خواهند داشت سهمی در حاکمیت سوریه داشته باشند.»