باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا در آستانه اولین سفر خود به سرزمین‌های اشغالی فلسطین است. رئیس‌جمهور آمریکا تصمیم دارد سفرهای خارجی خود در دومین دوره ریاست‌جمهوریش را با دیدار از سرزمین‌های اشغالی آغاز کند و سپس سری هم به کرانه باختری و اردن بزند.

هرچند پیش‌تر به‌نظر می‌رسید که اصلی‌ترین موضوع مورد بحث در این سفر بین سران واشنگتن و تل‌آویو از سر گیری روند مذاکرات بین تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی باشد اما این روزها رسانه‌های بین‌المللی موضوع هسته‌ای ایران را اصلی‌ترین بعد این سفر برمی‌شمارند.

این‌که مساله هسته‌ای ایران در دیدارهای دوجانبه مقامات آمریکایی و اسرائیلی مورد بحث قرار گیرد، نه جدید است و نه عجیب اما در خصوص این سفر باید اذعان کرد که ظاهرا یک اتفاق جدید افتاده است: «تغییر ادبیات رئیس‌جمهور آمریکا».

اوباما در آستانه این سفر با شبکه دوم تلویزیون رژیم صهیونیستی مصاحبه کرده و گفته است از نظر ما ایران بیش از یک‌سال با دست‌یابی به سلاح هسته‌ای فاصله دارد و البته نخواهیم گذاشت زیاد به آن نزدیک شود.

این سخنان اوباما چهار نکته دارد:

اولا، تهدید به حمله نظامی در آن صریح‌تر از گذشته است؛

ثانیا، به ادبیات سران رژیم صهیونیستی نزدیک شده است؛

ثالثا؛ تقریبا برای اولین بار در خصوص زمان دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای سخن می‌گوید؛

رابعا؛ با توجه به این‌که جامعه اطلاعاتی آمریکا تصریح دارد که ایران تصمیمی برای ساخت بمب اتمی ندارد و این مساله حتی در مناظرات انتخاباتی مورد تصریح معاون اول اوباما هم قرار گرفته است، به‌نظر می‌رسد که آقای اوباما در گفتمان خود، قابلیت دست‌یابی به سلاح هسته‌ای را جایگزین دست‌یابی به سلاح هسته‌ای کرده باشد.

باراک اوباما، اصولا سیاست‌مدار زیرکی است و عموما خوب بلد است که با جمله‌ای کوتاه پیام‌های متعدد ارسال کند. بی‌تردید باراک اوباما در آستانه سفر به اسرائیل، با این جملات خواسته است نشان دهد که مواضع دولتش به مواضع نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی نزدیک است.

اما سوال اینجاست که با این همه زیرکی چرا چند نکته مهم را در ارسال این پیام نادیده گرفته است؟ کابینه‌ای که اوباما تشکیل داده، کاهش بودجه نظامی و سابقه عملکردش در خصوص لیبی و سوریه.

اولا، کابینه‌ای که اوباما تشکیل داده است اصولا رمق جنگیدن ندارد. چاک هیگل، وزیر دفاع جدید آمریکا، بیشتر از آن‌که یک نظامی به‌نظر آید، شبیه به دیپلمات‌هاست؛

ثانیا، بودجه نظامی ایالات متحده در حال کاهش است و بعید است کشوری که می‌خواهد در منطقه‌ای همچون خلیج فارس دست به ماجراجویی بزند، بودجه نظامی خود را کاهش دهد؛

ثالثا، اوباما در نبرد لیبی و همچنین در ماجرای بحران سوریه ثابت کرده است که تمایلی به نبرد ندارد. او بیشتر دوست دارد کنار بکشد و جنگیدن دوستانش را تماشا کند. این روحیه اوباما درست در تقابل با روحیه جمهوری‌خواهان است که جنگ‌طلبی از خصایص غالب آنهاست.

بنابراین، بعید است که حتی نتانیاهو هم این‌گونه سخنان باراک اوباما را آن‌قدرها جدی بگیرد. اوباما برای مصارف داخلی خود نیازمند آن است که این سفر موفقیت‌آمیز به‌نظر برسد و بنابراین در آستانه سفر در حال نزدیک کردن کلماتش به رئیس کابینه رژیم صهیونیستی است. بنابراین تا بازگشت اوباما از این سفر به کاخ سفید، باید ادبیات جدید او را با لبخندی بر گوشه لب تحمل کرد.

منبع: آی پرس