آیا گذاشتن تمام وقت و توان کشور بر سیاست مذاکره با کدخدا درست بود؟ به عبارتی همه مشکلات اقتصادی کشور به امضای توافق مربوط بود؟ یعنی به فرض اینکه اگر طرف مقابل قبول کرده باشد بدون زیرپا گذاشتن عزت و حقوق ملت ایران، تحریم ها را لغو و یا تعلیق کند تمام مشکلات معیشتی مردم حل می شود؟