نه جهان را آفرید سودی ببرد و نه به دنبال آن است که با جود به کمال برسد؛ کسی که هستی محض و کمال صرف است، به کار و تلاش برای رسیدن به کمال نیاز ندارد، چون عین کمال است، جود و سخا از او نشأت می گیرد.