به گزارش کورنگ به نقل از مازند اصناف؛  در آيات سوره انعام به كارهاى شياطين و وسوسه هايشان اشاره می شود.سپس در آیه ۱۲۸ سرنوشت وسوسه پذيرى از شياطين را كه دوزخ است، بيان مى كند. ضمناً به گفته قرآن، شيطان از جنّ است و جنّى كه مردم را گمراه كرده همان شيطان است.

در آیه ۱۲۸ سوره انعام می خوانیم:
«وَ يَوْمَ يِحْشُرُهُمْ جَمِيعًا يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ قَدِ اسْتَكْثَرْتُم مِّنَ الإِنسِ وَقَالَ أَوْلِيَآؤُهُم مِّنَ الإِنسِ رَبَّنَا اسْتَمْتَعَ بَعْضُنَا بِبَعْضٍ وَبَلَغْنَا أَجَلَنَا الَّذِيَ أَجَّلْتَ لَنَا قَالَ النَّارُ مَثْوَاكُمْ خَالِدِينَ فِيهَا إِلاَّ مَا شَاء اللّهُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَليمٌ.»
«و [ياد كن‏] روزى را كه همه آنان را گرد مى ‏آورد [و مى ‏فرمايد:] «اى گروه جنيان، از آدميان [پيروان‏] فراوان يافتيد.» و هواخواهان آنها از [نوع‏] انسان مى ‏گويند: «پروردگارا، برخى از ما از برخى ديگر بهره بردارى كرد، و به پايانى كه براى ما معين كردى رسيديم.» [خدا] مى ‏فرمايد: «جايگاه شما آتش است در آن ماندگار خواهيد بود، مگر آنچه را خدا بخواهد [كه خود تخفيف دهد] آرى، پروردگار تو حكيم داناست.»
                                                                                                                                                     ***

سه نکته:
* هیچکس از دیگران بی نیاز نیست
در بخشی از آیه فوق می فرماید: «برخى از ما از برخى ديگر بهره بردارى كرد» این بخش از آیه در حقیقت به یک قانون و قاعده کلی در عالم وجود اشاره دارد. زیرا ساز و کار این عالم به گونه ای طراحی شده که انسانها به یکدیگر نیازمندند. تاجر به صنعتگر، صنعتگر به کشاورز، کشاورز به نانوا، نانوا به تعمیرکار و... هستند و هیچکس از کمک دیگران بی نیاز نیست.

** نگو خدایا مرا محتاج خلقت نکن
بزرگان دین فرموده اند: «کارهای نشدنی را، از خدای متعال، نخواهید.» در روایتی آمده است که، روزی، یکی از اصحاب نبیّ اکرم (ص)، در حضور پیغمبر، دعا کرد و گفت: «اللّهم لا تحتجنی علی احداً من خلقک». «خدایا، مرا محتاج هیچ آفریده ای نکن. پیغمبر (ص) فرمود: این طور نگو. مگر می شود که یک انسان، محتاج دیگران نباشد؟ «نگو که خدایا، مرا محتاج هیچ کس نکن. این، خلاف طبیعت بشری، خلاف سنّت الهی، و خلاف طبع نهاده پروردگار در وجود انسان است». عرض کرد: یا رسول الله! پس چگونه دعا کنم؟ فرمود: «قل اللّهم لا تحتجنی علی شرار خلقک». «بگو: خدایا! مرا محتاج اشرار از بندگان خود نکن. مرا نیازمند مردمان شریر نکن.» (مشکات الانوار فی غررالاخبار؛ ح ۶۷۴)

*** روزی ما به دست بندگان هست یا نیست!؟
ابوعبیده حذاء گوید: به امام صادق (ع) عرض کردم: دعا کنید که خداوند روزی مرا به دست بندگان نسپارد، امام (ع) فرمود: «خدا جز این را برای تو نخواهد که بندگان را به دست یکدیگر روزی دهد، ولی دعا می‏ کنم که خداوند روزی تو را به دست بندگان نیکش قرار دهد؛ که این خود سعادتی است و آن را بر دست اشرار خلقش قرار ندهد، زیرا آن از بدبختی و شقاوت است.» (مشکات الانوار فی غررالاخبار؛ ح ۶۷۵)