روستای آقبلاق مثل همه ی شهرها و روستاهای کشور عزیزمون ایران،قهرمانان و دلیران زیادی رو در دل خودش پرورش داده است.آزاد مردانی که برای دفاع از عقیده،سرزمین و ناموس خودشون از همه چیز گذشتند.از جان،از مال،از خانواده...وقتی ما به زندگی این عزیزان نگاه میکنیم،خودمون رو در مقابل این همه ایثار و فداکاری شرمنده می بینیم.وفتی ما فقط ادعا داریم و آن ها عمل...به همین مناسبت قصد داریم تا در وبلاگ توپلستان،گوشه ای از زندگی شهیدان روستامون رو به تصویر بکشیم.شاید حداقل بتوانیم گوشه ای از دین خودمون رو ادا کنیم.

یکی از شهیدان گرانقدر آقبلاق،شهید محمد یداللهی وثیق می باشد.ایشان در سال 1338 در روستای آقبلاق متولد شدند.پدر بزرگوار ایشان مرحوم حاج زکریا از افراد معتمد و مورد احترام اهالی بود.شهید محمد یداللهی در سال 1355 به خدمت سربازی رفت.بعد از شروع جنگ تحمیلی برای انجام دوره ی 6 ماهه ی احتیاط بیدرنگ به جبهه ی قصرشیرین و سرپل ذهاب اعزام گردید.هیچ یک از اعضای خانواده نتوانستند مانع از رفتن وی به جبهه گردند.در حالی که ایشان تازه ازدواج کرده و همسرشان نیز باردار بود.شهید یداللهی مدام می گفت:مملکت به ما احتیاج دارد.اگر ما به مقابله با دشمن نرویم چه کسی باید این کار را بکند؟امام خمینی حکم جهاد صادر نموده و بر ما اطاعت از ایشان واجب می باشد.در نهایت با رضایت کامل خویش به جبهه رفت و در تاریخ پنجم اردیبهشت سال1360 در جبهه ی کوره موش به درجه ی رفیع شهادت نایل گشت.و دو روز بعد در باغ بهشت همدان نزد همرزمان شهیدش با لباس رزم آرام گرفت و پس از چهار ماه از شهادتش،فرزند او که دختر بود متولد شد.روحش شاد و یادش گرامی..       

و در آخر خاطره ای جالب و پندآموز از زبان حاج حافظ یداللهی،برادر شهید: محمد نذر کرده بود بعد از پایان خدمت به پابوس امام رضا(ع) برود.در طول دو سال پول های خودش رو پس انداز کرده بود تا بتواند به آرزوی خودش برسد.اما وقتی متوجه شد بینایی خورشیدبی بی(یکی از فامیل هایشان) در حال از بین رفتن می باشد،هزینه ی سفر مشهد را برای عمل جراحی خورشیدبی بی پرداخت کرد و بینایی وی بهبود یافت.شهید محمد یداللهی فردی خیرخواه و دلسوز بود و قرآن را با صوتی زیبا تلاوت می کرد.