پنجشنبه 13 ارديبهشت 1403
تازه ترین مطالب
پربیننده ها
تاریخ : 10. مرداد 1392 - 6:09 | کد مطلب: 7185
نسخه مناسب چاپاز امام صادق (سلاماللهعليه) نقل شده است كه فرمود: «أوحي الله تبارك وتعالي
إلي موسي عليهالسلام: ما يمنعك من مناجاتى؟ قال: يا ربّ أُجلّك عن المناجات
لِخَلوُف فم الصائم فأوحي الله عزّ وجلّ إليه يا موسي لَخَلوُفُ فم الصائم أطْيب
عندى من ريح المسك»[1] خداوند به حضرت موسي وحي فرستاد، كه چرا با من مناجات
نميكني؟ عرض كرد: خدايا روزهدارم و در حال روزه، دهان خيلي معطر نيست. خداوند
فرمود: اي موسي! بوي دهان روزهدار پيش من از مشك خوشبوتر است.
انسان مگر نميخواهد در آن عالم مُطيّب و معطّر باشد، آنجا كه ديگر سخن از آهو و
نافه آهو نيست كه عطري داشته باشد. آنجا روزه است كه انسان را معطّر ميكند. باطن
روزه به صورت عطر ظهور ميكند، آن هم در سطح بدن و اما مافوق آن را خداي سبحان
ميداند كه چيست.
کتاب حکمت عبادات ص 141
[1] ـ روضة المتقين، ج 3، ص 229.
دیدگاه شما