به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ صاحب‌خانه شدن برای بسیاری از افراد آرزویی است که در زندگی برای خرید خانه تلاش می‌کنند. اما سال‌های اخیر آنقدر قیمت خانه و زمین و سایر هزینه‌های زندگی بالا رفته که شاید خیلی‌ها به این زودی نتوانند صاحبِ خانه شوند. به همین دلیل در این سال‌ها در کشور ما اجاره‌نشینی رشد چشم‌گیری داشته است. یکی از انواع اجاره‌نشینی رهن کامل است.

فرمول محاسبه رهن به این شکل است که رهن کامل یک خانه در بازار معمولاً مبلغی بین یک پنجم یا یک ششم کل قیمت آن خانه است. اگر خانه نوساز باشد بعضاً ممکن است مبلغ رهن برابر با یک چهارم قیمت خانه نیز در نظر گرفته ‌شود، ولی اگر خانه سن و سالی داشته باشد میزان یک ششم قیمت خانه برای رهن قابل پیش‌بینی است.

در این رویه استعماری با توجه به کاهش ارزش پول ملی، پس از کمتر از یکسال مبلغ رهن ارزش خود را از دست می دهد و قیمت جاری ملک سود سرشار و بدون ارزش افزوده را برای مالکان به دنبال دارد.

ضروری است که معیار قرض الحسنه از قراردادهای رهن اجاره برداشته شود و برابری میزان رهن با ارزش فلزات گرانبها و ارزهای معتبر جایگزین شود تا مقداری از سود حاصل از نوسانات به مستاجران برسد تا توان همراهی با نوسانات شدید و لجام گسیخته مسکن را داشته باشند.

روابط بد تعریف شده و استعماری مالک و مستاجری اکنون، یک طرفه و به نفع صاحب ملک یا موجر تدوین شده است؛ می توان گفت این روابط از از نظام ارباب و رعیتی به مراتب بدتر و نیازمند توجه جدی است.

فاصله طبقاتی در این بخش روز به روز بیشتر میشود و مالکان از افزایش قیمت‌ها استقبال بی نظیری می کنند که با محاسبه ارزش رهن بر مبنای طلا و سکه مقدار زیادی از اشتیاق آنها برای فشار بر خانواده های مستاجر کاسته خواهد شد.

فقط در سال جاری بعد از تورم های دوره ای که بر همه بخش ها وارد شد ارزش رهن به یک سوم تقلیل یافت و این در حالی بود که ارزش ملک بیش از ۹۰ درصد افزایش داشته است.

این یعنی حدود ۶۶ درصد کاهش ارزش ودیعه و افزایش ۹۲ درصدی مبنای محاسبه رهن و اجاره و شکاف ۱۵۸ درصدی که با وضعیت معیشت خانوارهای مستاجر همخوانی ندارد. در شرایط کنونی مالکان بیشتر راغب به جابجایی مستاجر هستند، تا بتوانند بهای رهن و اجاره ملک خود را به روز رسانی کنند.

اما در صورت جایگزینی ملاک ارزشگذاری رهن و اجاره از قرض الحسنه به جاری قطعا خواستار ماندن مستاجر خود خواهند شد. با هر نوسان در قیمت ملک فشارها برای اخراج مستاجران افزایش می یابد.
خدا می داند جابجایی های مکرر چه بلایی سر خانواده های مستاجر می آورد.

هزینه فرصت مفت خوارگی در بخش مسکن به قدری بالاست که تنها کافیست یک واحد مسکونی به کسی ارث رسیده باشد؛ چندین نسل از قِبل آن بدون هیچ زحمتی ارتزارق خواهند کرد. از سوی دیگر خانواده های مستاجر باید شبانه روز در چندین شیفت کار کنند تا این هزینه مفت خوارگی تأمین شود.

انتهای پیام/رستمی