به گزارش کورنگ به نقل از رودآور:

تا حالا شده از خیابان عبور کنی، یکباره موضوعی خنده دار به ذهنت بیاد و بعدش خیلی خودتو کنترل کنی نخندی نکنه کسی تو رو نبینه؟! یا برعکس تا حالا شده یک موضوع نارحت کننده به ذهنت برسه، یا اینکه عکسی رو ببینی در کمتر از یک ثانیه اشکت سرازیر بشه؟!

نمی دونم چی شد دیروز داشتم به اصطلاح وبگردی می کردم، یکدفعه عکس علیرضا رو کنار پدر شهیدش دیدم.

نمی دونم چی شد تنم لرزید و شروع کردم به گریه کردن، چه لبخند مظلومانه ای ! چه کسی می خواد جواب بی پدری تو رو بده! جواب نگاه معصومانه تو رو در جسجوی پدرت در جشن تولدت !

آیا اون کسی که داره با پیامک،چت، تلفنی و … با نامحرم حرف میزنه، عکس رد و بدل می کنه، و یا اینکه با پوشش بدن نما تو جامعه ظاهر میشه و به قول خودش دل خیلی ها ر, می بره! البته به بیراهه و صدها راه دیگه،برای یک لحظه فکر کرده چطوری می تونه جواب دل نازک علیرضاها رو بده ؟!!

آیا کسانی که مشکل تراشی می کنند و نظرهای آبگی و پفکی راجع به اقتصاد و سیاست و انتخابات آزاد می دهند می تونند جواب پسر شهید مصطفی رو وقتی که بزرگ بشه بدهند؟آیا اون کسانی که اسامی دانشمندان هسته ای ما رو به بیگانه لو دادند می تونند جواب روزهای بی پدری این عزیزدردونه مصطفی رو بدهند؟

آه !! علیرضا قول بده بزرگ شدی عکس های کودکی بی پدریت رو دیدی، غصه نخوری!!!

شاید اون موقع بگی کاش کلاه بوقی سرم نمی کردم!کاش کادو نمی گرفتم! و کاش… ولی پدرم پیشم بود! کاش پدرم تو عکسهای تولدم بود…

علیرضا می دونم بزرگ بشی عکسی رو که در آغوش رهبر هستی، همیشه روی قلبت نگه می داری و می گی: راه من همون راه پدرمه، راه ولایت.

زنگنه