به گزارش کورنگ به نقل از فارس، روزنامه کسب و کار نوشت: کافی است چشم‌هایت را تنگ‌تر کنی تا از دور بهتر بتوانی ببینی‌اش. انگار نمی‌تواند سنگینی بدنش را روی پاهایش تاب بیاورد. می‌پیچد و می‌خزد و نمی‌تواند قدم از قدم بردارد. پلک‌هایش از هم باز نمی‌شود و وقتی به زور می‌خواهد نگاهت کند سفیدی چشم‌هایش را می‌بینی که زیر خیسی مژه‌هایش به کبودی می‌زند. این تصویری است که از سال‌های سال در خیابان‌های شهر شاهدش هستیم. جان کندن معتادانی که تلاش خانواده‌هایشان نتوانسته رهایی بخششان باشد. در این میان کسانی هستند که کسب و کارشان از راه سوءاستفاده از این معتادها و خانواده‌هایشان می‌گذرد.

توی خیابان‌ها می‌چرخند و چند نفری معتادی را خفت می‌کنند بعد با زور و کتک تلفن بستگان را می‌گیرند. سپس با خانواده‌اش تماس می‌گیرند تا در ازای مبلغی پول معتادشان را از چنگال اعتیاد رها کنند. خانواده‌ها در آن حالت پریشان وعده‌شان را از سر خیرخواهی می‌بینند و خیلی زود راضی به پرداخت هزینه درمان می‌شوند اما خبر ندارندکه اینها نه کمپ ترک اعتیاد دارند و نه دلشان برای کسی می‌سوزد. تنها واسطه گرانی هستند که در ازای دریافت سودشان معتادان بد حال را به کمپ‌های ترک اعتیادی که تعداد زیادی از آنها مجوز ندارند معرفی می‌کنند.

«اسمی از من نیاورید اما کار و کاسبی صاحبان کمپ سکه است.» این روزها فقط کمپ‌های غیرمجاز نیستند که معتاد را اجباری می‌آورند. مجازها هم این کار را می‌کنند، فقط معرف یا خانواده معتاد باید هزینه‌اش را همان اول کار یک‌جا بپردازد. یکی از معتادان رها شده از چنین کمپ‌هایی درباره علت رونق کسب و کار صاحبان کمپ می‌گوید: معتادان بسیار کمی هستند که با نخستین بار مراجعه به کمپ ترک می‌کنند و از هر 10معتادی که به کمپ می‌آید 7 نفر به دومین بار و 5 نفر بیشتر از دوبار به کمپ برمی‌گردد. در آنجا برای هر معتاد طی مدت 21 روز مبلغی حدود 100 هزارتومان با احتساب تمام مخارج متفرقه، هزینه می‌شود و مبلغی که از آنها دریافت می‌شود در کمترین حالت 5/2 برابر آن یعنی 250 هزارتومان است.

* معتاد فروشی؛ یک کاسبی جدید!

شکارچیان معتادان را گیر می‌اندازند و آنها را به ما صاحب کمپ‌ها می‌فروشند. او ادامه می‌دهد: این افراد برای ما به صورت واسطه عمل می‌کنند. آنها معتادان را به کمپ تحویل می‌دهند، ما هم با خانواده‌هایشان تماس می‌گیریم و می‌گوییم فرزند، برادر، شوهر، دختر و زن شما در کمپ است. اگر هزینه اش را پرداخت کنند آنها را بستری می‌کنیم و ترکشان می‌دهیم. در 50درصد موارد خانواده‌ها – به امید ترک اعتیاد بستگانشان یا حداقل برای اینکه مدتی از مزاحمت فرد معتاد دور باشند - هزینه نگهداری را می‌پردازند و ما هم درصدی از آن را به فردی که معتاد را به ما فروخته می‌دهیم.

* سوءاستفاده از خانواده‌های افراد معتاد به بهانه ترک دادن آنها

محسن یکی از افرادی است که تجربه فروخته شدن به کمپ غیرمجاز را دارد. او در توضیح تجربه اش به «کسب و کار» می‌گوید: یک روز برای تهیه پول مواد در حال خالی کردن صندوق صدقات بودم که دو نفر لباس شخصی مرا گرفتند و به زور سوار ماشین کردند. آنها قوی هیکل بودند و من با آن حال و روز خرابم نمی‌توانستم در مقابلشان مقاومت کنم. بعد مرا به کمپی در حاشیه شهر بردند. صاحب کمپ به من گفت اگر کس و کاری داشته باشم که سنت (هزینه) ترک مرا بدهد همانجا ترکم می‌دهد وگرنه رهایم می‌کند که هرجا خواستم بروم. اول گفتم رهایم کند بروم دنبال بدبختی خودم اما بعد که بیشتر با من حرف زد راضی شدم و شماره موبایل برادرم را دادم. برادرم قبول کرد 400 هزارتومان بابت هزینه 21روز نگهداری و ترک من بدهد.

دکتر محسن روشن پژوه، معاون پیشگیری و درمان اعتیاد سازمان بهزیستی ضمن تایید کسب درآمد برخی افراد از طریق فروش معتادان به کمپ‌های غیرمجاز، گفت: ابعاد این موضوع هنوز برای ما روش نیست و باید در این زمینه کار تحقیقی بیشتری انجام دهیم. وی سوءاستفاده از اعتیاد معتادان را غیرقابل قبول دانست و افزود: اینکه عده‌ای به بهانه ترک دادن معتادان آنها را بر خلاف قوانین و مقررات به مراکز غیرمجاز ببرند و خانواده وی را در برابر عمل انجام شده قرار دهند نوعی سوءاستفاده از خانواده‌های افراد معتاد است و نمی‌تواند نتیجه مطلوبی در راستای بهبودی معتادان در پی داشته باشد. لازم است مرجع ذی صلاح قانونی با این موضوع برخورد کنند.

* کمپ چه سرزمینی است؟

کمپ، طبق قانون تاسیس مراکز بهبودی از اعتیاد به مرکزی اطلاق می‌شود که توسط NGO‌هایی که در راستای اهداف سلامت و خدمات اجتماعی فعالیت می‌کنند تشکیل می‌شود و این مراکز با کسب مجوز از سازمان بهزیستی و تحت نظارت این سازمان معتادان خواهان بهبودی را 21 تا 28 روز تحت مراقبت قرار می‌دهند. مطابق این قانون رویکرد اصلی مراکز اقامتی بر مشارکت معتادان بهبودیافته متمرکز است. روی کاغذ این مراکز، باید با مراکز درمان اعتیاد تحت نظارت سازمان یا پزشک دوره دیده مورد تایید سازمان به منظور کمک و همکاری (غربالگری، نظارت برسم زدایی بدون دارو) و ارائه خدمات تخصصی در مواقع لزوم و نظارت بیشتر بر خدمات خود در ارتباط مستمر و نزدیک باشند. اما اینها که عنوان کردیم عبارت‌های زیبایی است که توسط قانون گذار نوشته شده است. در عمل آنچه کمپ‌ها هستند با این عبارات زیبا تفاوت چشمگیری دارد.

* توهین و کتک به جای تغذیه و بهداشت

علیرضا معتادی است که 4 ماه از پاک شدنش می‌گذرد حضور در 11 کمپ مختلف پایتخت را تجربه کرده و درباره آنها می‌گوید: در کمپ‌هایی که من تا امروز دیدم، پزشکی که تخصص مرتبط با پزشکی و پرستاری داشته باشد حضور ندارد. هیچ گونه بازدید و کنترل از طرف بهزیستی، وزارت بهداشت یا نیروی انتظامی نیست اگر هم باشد تنها در حد نگاه سرسری به قسمت‌های مختلف کمپ است. این مراحل در حد یک مراسم نمایشی است و هیچ گونه تغییری در کیفیت کمپ ندارد. او درباره ارائه خدمات معتادان بهبود یافته در این مراکز و مشارکت آنها در بهبودی معتادان خواهان بهبودی می‌گوید: آدم‌هایی که برای رسیدگی به نظم کمپ گذاشته می‌شوند قوی هیکلانی هستند که مدتی از پاکی آنها می‌گذرد. متاسفانه هرجور که دلشان بخواهد با معتادان برخورد می‌کنند. مثلا اگر از کثیفی اتاق‌ها، بوی تعفن یا کمبود غذا شکایت داشته باشی جوابت توهین و تحقیر است.

* برخورد جدی با معتادی که حرف گوش نمی‌کند!

برای درک اینکه کمپ اجباری چیست با راهنمایی یک معتاد در حال بهبودی با مسئول یکی از این کمپ‌ها تماس گرفتیم. وی به ما گفت: در برابر 700 هزار تومان شبانه یا در هر زمانی که ما به او و تیمش اعلام کنیم بر سر معتادی که معرفی کنیم آوار می‌شوند و او را با زور و اجبار به کمپ می‌آورند! او به ما تضمین داد اجازه نمی‌دهد طی 21 روزی که از این معتاد نگهداری می‌شود وی از کمپ فرار یا مواد مصرف کند و اضافه کرد: معمولا وقتی معتادان را اجباری به کمپ می‌آوریم، در هنگام آوردن و در 24 ساعت اول که محیط جدید را تجربه می‌کنند مجبوریم با کتک زدن شرایط جدید را به آنها بفهمانیم. اگر بیمارتان حرف گوش کن باشد دیگر تا پایان دوره مشکلی به وجود نمی‌آورد و همان برخورد جدی اول برایش کافی است. اما اگر حرف گوش نکند یا در برابر مسئولان کمپ سرکشی کند مجبوریم باز هم با او برخورد جدی داشته باشیم! این فرد بعد از چانه زدن‌های فراوان حاضر شد معتاد یا به قول خودش بیمار ما را با 400 هزارتومان به صورت اجباری به کمپ ببرد ضمن اینکه گفت هیچ تضمینی برای پاک ماندن این افراد یا کسانی که با تمایل خودشان به کمپ می‌آیند بعد از پایان دوره 21 روزه وجود ندارد.

* شرکت در جلسات NA روش رایگان بهبودی از اعتیاد

معضل فروش معتادان یا هر معضل و سوءاستفاده دیگری که در اثر ابتلا به بیماری اعتیاد برای معتادان به وجود می‌آید جزو مسائل اجتماعی محسوب می‌شود که معتادان گمنام درباره آن اظهارنظری ندارد. مسئول اطلاع‌رسانی انجمن معتادان گمنام ایران که برای رعایت سنت‌های این تشکل از اظهار نام خود خودداری کرد، با بیان این مطلب به «کسب وکار» گفت: انجمن معتادان گمنام بدون در نظر گرفتن سن، نژاد، مذهب، جنسیت و دارایی و نداری اشخاص آماده کمک به بهبودی آنها از بیماری اعتیاد است و تجربه گروهی این انجمن نشان داده است افرادی که به‌طور مرتب در جلسات شرکت می‌کنند، پاک می‌مانند. وی درباره هزینه شرکت در جلسات انجمن معتادان گمنام گفت: شرکت در این جلسات هزینه‌ای ندارد و کاملا رایگان است. مسئول اطلاع‌رسانی انجمن معتادان گمنام درباره راهکار بهبودی از معضل خانمان سوز اعتیاد گفت: ضمن احترام به روش‌های حرفه‌ای ترک اعتیاد، پیشنهاد انجمن معتادان گمنام به معتادانی که تمایل به بهبودی دارند، شرکت مرتب در جلسات NA است و صدها هزار معتاد بهبود یافته در انجمن معتادان گمنام عملی و موثر بودن این برنامه را نشان می‌دهد. در عین حال انجمن معتادان گمنام روش‌های دیگر بهبودی از اعتیاد را تایید یا رد نمی‌کند.