به گزارش کورنگ به نقل از خبرگزاری فارس از همدان، بی‌شک کشور ایران مهد پرورش شاعران، عارفان و فیلسوفان نامداری بوده است آن چنان‌که جهان امروز، تمام‌قد به این میراث فاخر، افتخار می‌کند.

نام مولوی، حافظ، سعدی، فردوسی و دیگر ناموران عرصه شعر و ادب، پس از قرن‌ها همچنان بر تارک دیده فرهنگ دوستان می‌درخشد و مروارید گران‌بهای شعر ایران‌زمین، در صدف مدرن امروز، روزبه‌روز پر تلألو‌تر می‌شود.

این همه سبب شد تا خبرنگار فارس در روز شعر و ادب فارسی، وضعیت شعر پارسی در هزاره اخیر را با استاد دانشکده ادبیات دانشگاه بوعلی سینای همدان به گفت‌و‌گو بنشیند:

ادبیات مدرن میوه‌هایی بر درخت کهن‌سال ادبیات سنتی

دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی همدان با بیان اینکه کشور ما سابقه هزارساله در حوزه شعر و ادبیات دارد، این هزاره را به دو دوره کلاسیک یا سنتی و نو یا مدرن یا معاصر برای ادبیات، تقسیم کرد.

وی با اشاره به اینکه هنوز برای مقایسه میان ادبیات سده اخیر با ادبیات 900 سال قبل از آن، خیلی زود است، از آغاز دوره مدرن ادبیات در دوران مشروطه سخن گفت و افزود: آنچه واضح است این است که آینده همیشه در گذشته ریشه داشته و ادبیات مدرن همچون میوه‌هایی بر درخت کهنسال ادبیات کلاسیک است.

ادبیات فارسی، امتیاز ایران در دهکده جهانی

مهدی شریفیان بزرگ‌ترین امتیاز فعلی کشورمان در دهکده کوچک جهانی را همین ادبیات گران‌سنگ فارسی دانست و خاطرنشان کرد: باید از همه ظرفیت و بضاعت کشور، با همه توان استفاده کنیم تا نه تنها این سیمای درخشان فرهنگ ادب، در عرصه‌های بین‌المللی حفظ‌شده، بلکه روزبه‌روز، درخشان‌تر شود.

وی ادبیات معاصر در دوره مشروطه را از دو منظر قابل ارزیابی دانست: شعر قبل از انقلاب اسلامی و شعر مدرن پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی.

شریفیان با ابراز خرسندی از اینکه امروزه تمام بخش‌های پزشکی، مهندسی، علمی، و فنی نیز به جمع فعالان عرصه‌های فرهنگی و ادبی پیوسته و نسبت به آثار شعری اشتیاق ویژه نشان می‌دهند، افزود: این میزان از علاقه به شعر و ادب در سطح کشور، نقطه قوت ادبیات ایران است اما به شرطی که باید‌ها و نباید‌های ادبی مورد اغماض قرار نگیرد.

توجه به فرم و مضمون لازمه شعر خوب و ماندگار

این استاد دانشگاه دو خصوصیت فرم و مضمون را لازمه یک شعر خوب و ماندگار دانست و در توضیح مورد نخست گفت: شاعر باید بتواند در رستاخیز‌گون کلمات، کلمات ناب را احضار کند. یک شاعر جوان باید با مهندسی کلمات، هنر خود را در فرم شعر نشان داده و مخاطب را سحر و جادو کند.

وی توجه به مضمون شعر را نیز عنصر اساسی در خلق یک اثر ماندگار و تأثیرگذار دانست و ابراز کرد: بیان جنبه‌های انسانی در مضمون شعر باید مورد توجه شاعر قرار گیرد و فراتر از آن، شاعر باید با دیدی ایدئولوژیک، همچون حافظ و مولانا، برای جهانیان شعر بسراید.

شریفیان با بیان اینکه شاعران قبل از انقلاب، به هر دو خصیصه شعر، مبنی بر فرم و محتوا توجه می‌کردند، از عدم توجه کافی به فرم در شعر شاعران جوان امروز سخن گفت و اظهار کرد: اول چگونه گفتن باید مورد توجه قرار گیرد بعد چه گفتن و عدم رعایت این اصل سبب شده است که امروزه فقط محتوا در شعر شاعران پررنگ دیده شود.

وی اما شعر قیصر امین‌پور، شاعر معاصر کشورمان را از این قائله مستثنا دانست و از توجه او به هر دو ویژگی فرم و مضمون سخن گفت.

شعر و شاعر، گوهر و گوهر تراش

دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی از کاستی سرانه مطالعه در برنامه شاعران جوان گلایه کرد و با بیان اینکه شاعر همچون یک گوهر تراش باید از بهترین ابزار برای خلق گوهر گران‌بهای خود استفاده کند، افزود: متأسفانه بعد از انقلاب، شاعر بزرگی نداشته‌ایم و این برای ادبیات ایران‌زمین با آن پیشینه رفیع شعری، یک ضعف بزرگ محسوب می‌شود.

پیشانی بلند ادبی همدان

وی در خاتمه در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس مبنی بر قدرت مانور شاعران همدانی در عرصه ادبی کشور، گفت: همدان از دیرباز به لحاظ فرهنگی و ادبی در وضعیت خوبی قرار داشته و با قرار گرفتن نام شاعران و عارفان بزرگی چون باباطاهر، بوعلی سینا، مفتون و عین‌القضات همدانی بر پیشانی این شهر، جایگاه رفیع‌تری نیز در عرصه ادبیات کشور یافته است.

شریفیان فعالیت انجمن‌های ادبی را در سطح همدان راضی‌کننده قلمداد کرد و با بیان اینکه شاعران قدیمی‌تر این شهر،همچون مفتون همدانی، آثار ماندگاری از خود به یادگار گذاشته‌اند، از سطح قابل‌قبول سواد و آگاهی در وجود شاعران جوان همدانی سخن گفت و افزود: شانس بزرگ شاعران جوان همدانی، همراهی مدیران ارشاد این استان با شاعران، از همان ابتدای پیروزی انقلاب تا همین امروز است.

انتهای پیام/