وضعیت کنونی دشت های استان ناشی از اعمال مدیریت منابع آبی در گذشته است که بخش کشاورزی براساس سیاست های مدیران منابع آب، میزان آب در اختیار خود را برای فعالیت های کشاورزی مصرف کرده است.

به گزارش تابناک همدان؛ اگر در زمینه مدیریت منابع آب از جمله میزان تخصیص ها در برداشت آب و عدم توجه به سفره های زیرزمینی اشکالاتی وجود دارد، این اشکالات به مصرف آب توسط کشاورزان مربوط نمی شود.

باید با حذف واژه پدیده خشکسالی، این واقعیت را که ایران دارای اقلیمی خشک است در جامعه فراگیر و خود را با این وضعیت سازگار کنیم و به دنبال استفاده از فناوری ها و روش های جدید برای مقابله با این شرایط خشک باشیم.

تنها در این صورت است که می توان گذشته را جبران کرد و صدمات ناشی از آن را کاهش داد.

کمبود آب یکی از عوامل محدود کننده اصلی در توسعه طی دهه های آینده به شمار می رود . از این رو لازم است طرح ها و برنامه ریزی هایی برای استفاده مطلوب از آب و حفظ جایگاه آن به عنوان یکی از محورهای توسعه در نظر گرفته شود. دستیابی به تعادل نسبی برای عرضه و مصرف آب یک اصل ضروری و اساسی است و کارشناسان به دنبال تدوین نظام جامع مدیریت آب هستند، اما این طرح سال های متمادی است که در دست مطالعه قرار دارد. به همین علت منابع آبی بدون نظارت یا وجود یک نظام جامع مدیریتی، رو به زوال بوده و برداشت های بی رویه زیان های جدی به آن وارد ساخته است به طوری که هر سال دشت های ممنوعه که برداشت آب از منابع زیرزمینی آن ممنوع است، رو به فزونی می رود.

مجموعه اقداماتی که درباره آب صورت گرفته، بیشتر حول محور تامین آب در بخش های مختلف کشاورزی، شهری و صنعتی بوده و کمتر به مدیریت مصرف توجه شده است که باید در این زمینه هم توجه شود.

منبع: تابناک