به گزارش کورنگ به نقل از رودبار ما ،۱۵کیلومتری را که از مرکز شهرستان رودبار به سمت شرق برویم به روستای آبسردوئیه می رسیم و به دیدار خانواده ای رفتیم که در آن  زجر بی پدری، محنت ، مصیبت ،… مصداق رنج های بی شمار کودکیست که از لحظه تولد با زخم خو گرفته است .

آنچه در پی می‌آید، نگاهی است به درد و رنج خانواده ای بی سرپرستی با هم می‌خوانیم.

نگاه نگران مادر و چشمهای پر از دلهره او حکایت از دردی کهنه دارد،صورت رنگ پریده و خسته او نشان می دهد بیخوابی و چشم انتظاری، جزئی جدایی ناپذیر از زندگی اوست؛ زندگی که با دردها و گریه ها و اشکهای دختر شش ساله اش رنگ غم و اندوه به خود گرفته است.
 
زخمهای کهنه حمیده دختری که به واقع معصوم است، سکانسهایی نه چندان دلچسب از فیلم زندگی خانواده خانه باز را رقم زده است که بی شک تنها تصور آن و نه دیدنش برای خیلی از مردم سخت و غیرقابل تحمل باشد.

فاطمه زنی حدودا ۳۵ ساله با چهره ای شکسته که حکایت از درد و رنج روزگار دارد، اما بسیار مهربان و صبوراست فاطمه حدود ۱۱ماه پیش همسر خود را به دلیل بیماری سرطان از دست داد و حالا خود مانده و کودکی که تمام بدنش نقطه به نقطه زخم شده و بین انگشتان دست و پایش  گوشت آورده است.

دیدن دختری که هر روز رشد می کند و قد می کشد اما با زجری کشنده، دختری که بازی کردن و خندیدن را مثل خیلی از دخترکان روستای آبسردوئیه  شهرستان رودبارجنوب دوست دارد ولی توان آن را ندارد، شاید زجرآورترین صحنه های زندگی را برای مادری تشکیل می دهد که دوست دارد دخترش همانند سایر هم سن و سالانش بخندد، بازی کند و حرفهای شیرین و با نمک بر زبان جاری کند.

وضعیت حمیده را از مادر پرسیدیم  گریه امانش را برید و در جواب گفت:  دخترم از همان بدو تولد زخمهایی بر همه نقاط بدنش ایجاد گردیده که شبیه تاول بوده وبعد چرکین و خون آلود می شوند و تا کنون مداوایی برایش یافت نشده است .

زندگی غم انگیز  حمیده خانه باز دختر شش ساله ساکن شهرستان رودبار است که با یک بیماری ناشناخته و از همان دوران نوزادی دست و پنجه نرم می کند تمام بدنش نقطه به نقطه زخم شده و گوشت آورده و انگشتها به هم می چسبند که بسیار دردناک بود و این طفل را بی تاب می کند .

در حالیکه برای خیلی از ما تنها یک زخم کوچک، آه از نهادمان بلند می کند، حمیده شش سال از زندگی کودکانه خود را در حالی پشت سرگذاشته که پوست بدنش خود به خود همیشه در حال جدا شدن بوده و این وضع یک زندگی کابوس وار را برای حمیده رقم زده و خنده را از لبان وی گرفته است.

مادر در حالی که اشک از چشمانش جاری است در توصیف وضع  حمیده می گوید: دخترم دوست دارد که همیشه بدون لباس باشد زیرا لباس ها بعد از چند ساعت به تنش می چسبند و باعث درد شدید وی می شوند و بعد از مدتی جدا کردن آنها از بدنش مثل کندن پوست یک انسان از بدنش عذاب آور می شود،حمیده شب را با گریه سر می کند و نمی تواند چند ساعت به راحتی بخوابد، صبح هم که از خواب بیدار می شود لباس بر بدنش چسبیده و این چسبیدن لباس به بدن یکی از بزرگترین مصیبت های این بچه است.

حمیده به دلیل اینکه زخم تمام زبان و دهانش را فرا گرفته است غیر از سوپ دیگر قادر به خوردن هیچ غذای دیگری نیست مادردر حد توان برای مداوایش تلاش کرده اما به دلیل بضاعت مالی دیگر نتوانسته او را بجای یرای در مان پیش پزشک ببرد.

وی می گوید: خیلی سخته ببینی دخترت و پاره تنت جلوی چشمانت از زخمی هایی که خود به خود روی بندش ظاهر می شود، زجه بزند ولی نتوانی برایش کاری بکنی.

سپس قسمت هایی از بدن حمیده را به ما نشان می دهد ،روی پشتش تاولها در هم پیچ خورده اند ، یکی از زخمها در امتداد پشت به شدت بر آمده و متورم شده است .

جوراب را که از پای حمیده در آورد گریه زوزناکش شدت می گیرد، روی زانوی حمیده  تاولی عمیق خونابه زده و صحنه ای دردناک را بوجود آورده است ، آه از نهاد همه بلند می شود و خبرنگار رودبار ما با بغضی گران در گلو سعی می کند مانع از فرو ریختن اشکهایش شود و تنها آرزوی صبر برای مادر حمیده می کند.

وی ادامه داد: به هر حال من یک زن بیوه هستم و تنها راه درآمدی من یارانه است که ماهیانه دریافت می کنم ،حدود یکسال پیش پدر حمیده دچار بیماری سرطان شد وجان خود را از دست داد و حال من ماندم و کوهی از مشکلات …

دیگر تحمل ماندن در آن محیط و دیدن این همه درد و رنج در جان این طفل معصوم را نداریم… بیرون می آییم و اولین سوالی که ذهنمان را درگیر کرده این است درد و رنجی که حمیده بابت این زخمهای بی درمان تحمل می کند ممکن برای بچه های هر کدام از ما رخ دهد پس به شکرانه سلامتی فرزندانمان که می توانیم با دیدن لبخندشان، تا اوج خوشبختی پرواز کنیم و با دیدن دویدنشان گل از گلمان بشکفد باید امثال حمیده بریسم را دریابیم.

انتهای پیام/ب