به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ به نقل از کافه تاریخ، یکی از مشکلات و معضلات امروزه جوامع و به‌طور خاص جوامع جهان سوم، مسأله افیون و مواد مخدر است؛ امری که با توجه به گسترش بیکاری، بیشتر و بیشتر شیوع می‌یابد.

تریاک جزو اولین مواد مخدر است که البته استفاده‌های دارویی بسیاری نیز دارد.

اما سؤال اساسی این است که این ماده مخدر از چه زمانی وارد جامعه ایرانی شده و مصرف آن فراگیر شده است؟

در این باره، داریوش شهبازی در کتاب "برگ‌هایی از تاریخ تهران" (نشر ثالث، 1390، ص 191) می‌نویسد: «در سال 1267 قمری نخستین بار کشت خشاش و تریاک‌کاری در اطراف تهران به مرحله آزمایش در آمد که حاصل آن را بسنجند.

در گزارشی که میلر انگلیسی درباره توسعه کشاورزی در جنوب ایران می دهد؛ کشت تنباکو و تریاک را برای صدور به سوریه، استانبول و غیره پیشنهاد می‌کنند.

پس از گذشت ده سال از شروع کشت خشخاش -یعنی از حدود سال 1277 قمری- در آثار مؤلفان اروپایی به عادت تریاک کشیدن ایرانیان اشاره شده است.

بنابراین ورود وافور به جامعه ایرانی باید در این سال‌ها یعنی در دهه دوم سلطنت ناصرالدین شاه اتفاق افتاده باشد.»

انتهای پیام/