به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ به نقل از جام نیوز ،انتشار یک فایل ویدئویی از رئیس جمهور سابق و هجمه به قوه قضائیه بحث‌های متفاوتی را به‌وجود آورده است.

وی محور اصلی حملات خود به قوه قضائیه را «عدم رعایت قانون» توسط مسئولان این قوه ذکر کرده و مصادیق آن را نیز در نحوه رسیدگی به پرونده دوستان خود معرفی کرده است!

اما آیا دکتر احمدی نژاد که امروز در جایگاه «پاسدار قانون» ایستاده خود عامل به اجرای قانون بوده است؟

بنابر گزارشات نهادهای رسمی کشور، در دوره ریاست جمهوری وی، بارها به بهانه های مختلف از عمل به قوانین مصوب امتناع کرده بود و صریحا اعلام می کرد که «قانونی را که قبول نداشته باشد» اجرا نمی‌کند!

بحث در اینجا بر سر درست یا غلط بودن آن قوانین نیست که آن را باید صاحبنظران توضیح بدهند بلکه بحث بر سر این است که چگونه یک فرد تنها خود را قبول داشته و بر خلاف همه قوانین رسمی کشور که ساختار تصویب و اجرای قوانین را مشخص کرده است، قوانین خلاف نظر خود را اجرا نمی‌کرد؟

ایشان که بارها به اصول قانون اساسی برای حمله به قوه قضائیه استناد کرده است، آیا می‌تواند بگوید در کجای قانون اساسی آمده است که همه قوانین کشور باید مطابق میل و سلیقه رئیس جمهور تنظیم و تصویب گردد؟

با نگاهی اجمالی به سخنان مطرح شده توسط رئیس جمهور سابق، به سهولت می‌توان به این مساله واقف شد که برخلاف ادعاهای مکرر وی در «دلسوزی برای مردم» و «تلاش برای احقاق مردم»، آن چیزی که وی را به اتخاذ چنین مواضعی ترغیب کرده است «روحیه انتقام‌جویانه» و «کدورت شخصی» از دیگر سران قوا می باشد که البته پیشینه دکتر احمدی نژاد در نحوه برخورد با مخالفین خود موید این مساله است زیرا با وجود «مردم، مردم» کردن وی، ما شاهد آن هستیم که دلیل اصلی راه انداختن جنجال‌های اخیر از سوی رئیس جمهور سابق، طرح برخی اتهامات علیه نزدیکان او می باشد و برخلاف ادعای «عدالتخواهی» مستمسک وی برای حمله به قوه قضائیه «رفتار قبیله گرایانه» و ایستادن در برابر قانون حتی در صورت اثبات این جرائم است و آیا این برخوردهای و سیاسی کردن پرونده های مطروحه با «عدالتخواهی» سازگاری دارد؟

انتقادات وی از دولت و مجلس نیز در جای خود محل تامل است!

وی با تحقیر نمایندگان مردم و چگونگی رسیدن آنان به مجلس(فارغ از آنکه موافق یا مخالف آنان باشیم) در واقع به رای مردم توهین کرده است و گویا خود را تنها فردی می داند که در همه انتخابات گذشته از مردم رای گرفته است و این رای ارزشمند است نه بقیه آرای ملت!

درباره عملکرد دولت حسن روحانی هم انتقادات فراوانی میتوان برشمرد اما آیا آقای احمدی نژاد خود در ایجاد چنین شرایطی نقش نداشته است؟

آیا عملکرد خود وی به‌ویژه در سالهای 1390 تا 1392 سبب اصلی در رای آوردن حسن روحانی نگردید؟

آن روز که ایشان بجای پرداختن به امور کشور و حل مشکلات مردم، به انجام سفرهای متعدد با پوشش سفرهای استانی می پرداخت -اما در واقع این سفرها برای مطرح کردن مشایی به عنوان گزینه خود در انتخابات ریاست جمهوری بود-  آیا گمان نمی کرد این بلبشو منجر به رای آوردن حسن روحانی خواهد گردید؟

آیا هدف دکتر احمدی نژاد از سیاهنمایی از وضعیت کشور این است که خود را «تنها ناجی ملت» جا زده و با فراموش کردن سابقه خود در رها کردن اداره کشور، این مساله را به افکار عمومی القا کند؟

به نظر می رسد در این شرایط که مردم از عملکرد دولت در رسیدگی به زلزله زدگان کرمانشاه راضی نیستند و مشکلات اقتصادی همچنان وجود دارد، رئیس جمهور سابق با فرصت طلبی تلاش دارد تا بر موج احساسات مردم سوار شده و منافع شخصی و باندی خود را تامین کند وگرنه در 4 سال گذشته چرا از وی خبری نبود؟

آیا مردم در آن زمان مشکلات اقتصادی نداشتند یا آقای احمدی نژاد ترجیح داده بود تا با سکوت خود...

در پایان ذکر این نکته ضروری است که رفتارهای امروز احمدی نژاد نه تنها از سوی مخالفان دولت تقبیح می گردد بلکه در شرایطی که هر روز به بهانه ای جدید، آمریکا تحریم های خود علیه مردم ایران را بازمیگرداند و حسن روحانی باید پاسخگو باشد، با به‌راه انداختن دعواهای بچه گانه و مضحک، یک «حاشیه امن» خاص برای دولت ایجاد کرده تا با استفاده از جنجال آفرینی احمدی نژاد افکار عمومی را منحرف ساخته و از پاسخگوئی درباره مدیریت و عملکرد خود فرار کند.

انتهای پیام/