تازه ترین مطالب
پربیننده ها
نسخه مناسب چاپ
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، این روزها که می‌گذرد، دل می‌سپاریم به پاییز و عاشقانه‌هایش.
به پاییز دل می‌سپاریم، تا بهاری کند دل‌هایِ خزان زده از بادِ خزان‌‌مان را.
بادِ خزان می‌تازد، سخت و سرد. آمده است دل‌هایمان را سرد کند، آمده است خنده بر لب‌هایمان بخشکاند، بادِ خزان حسود است. چشم دیدنِ گرمی و نزدیکیِ دل‌هایمان را ندارد.
پیشه پاییز اما عاشقی است. عشق می‌ورزد و عشق می‌آموزد. دلش تابِ سردی ندارد.
باد، سردی به دل‌هایمان می‌ریزد و پاییز عشق!
و سرانجام پاییز، به بارانِ مهر، سردیِ بادِ خزان از دل‌ها دور می‌کند.
و دل‌هایمان به بارانِ مهر، آرام می‌گیرد.
و این خاصیت پاییز است. و مهر غزلخوانِ پاییز است.
شعر می‌خواند و امید می‌تاباند.
غزلش تازه است و شیرین. غزلی ناب از جنس غزل‌های لسان الغیب، حافظ شیرین سخن.
شاعرِ فارسی گویِ شیراز که نامش به پاییز پیوند خورده‌است و به ماه مهر.
و چون مهر از راه می‌رسد دل‌هایمان به شیرینیِ غزل‌هایِ حافظ عطرآگین می‌شود.
و چون دل می‌سپاریم به کلامِ شیرینش، غمِ روزگار فراموش‌مان می‌شود.
که کلامش بوی امید می‌دهد و آدمی به امید زنده است:
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند/چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند
نوشته فاطمه تخمه‌چی
انتهای پیام/ص
دیدگاه شما