به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، در خبرهایی که جسته و گریخته در روزهای اخیر در فضای مجازی و واقعی منتشر شده است این نکته جلب توجه می‌کند که گویا قرار است با تصویب شورای محترم شهر همدان، دفتر منطقه ای یونسکو در همدان گشایش یابد.

انتشار این خبر که تا کنون قطعیت آن نیز هنوز مشخص نشده اظهار نظر های موافق و مخالف را بر انگیخته است.

بدیهی است هر اقدامی از این نوع ،که منافع احتمالی و مضرات احتمالی آن به قاطبه مردم کشور و در این موضوع خاص، با منافع و فرهنگ مردم استان همدان مربوط می‌شود، اقناع مردم از لحاظ ضرورت‌ کار و….توسط مجریان این برنامه لازم است.

جمهوری اسلامی ایران عضو سازمان ملل متحد است و به تبع این عضویت، اصل همکاری بانهاد های زیر مجموعه سازمان ملل مثل یونسکو،فائو و…فی‌نفسه اشکالی ندارد.

اما این نکته را نباید از یاد برد که پیوستن به سازمان‌های بین المللی به صورت کامل، یا با( حق تحفظ )حق کشور میزبان است و بر اساس حقوق بین الملل هیچ کشوری برای پیوستن به سازمان‌های بین المللی اجباری ندارد.

لذا نکته ای که باقی می‌ماند و نباید از ‌کنار آن به سادگی و بدون پاسخی قانع کننده عبور کرد همانا عایدی است که از اجرای منویات سازمان مربوطه ممکن است در کشور میزبان حاصل شود.

کنوانسیون وین در مورد حقوق معاهدات به به اصل تساوی حقوق ملت‌ها و حق آنها در تعیین سرنوشت خود، اصل تساوی حاکمیت کشورها و استقلال آنها، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها، اصل ممنوعیت تهدید به اعمال زور یا اعمال زور و اصل احترام و رعایت جهانی حقوق بشر و آزادی‌های اساسی همه افراد اذعان دارد.

هم چنین، اصل پذیرش تعهد کمتر توسط کشورها مورد تاکید حقوق بین الملل است.

از این رو همه کشور ها بر اساس محاسبات عقلائی و سنجش مضرات و منافع پیوستن به سازمان‌های بین المللی ( در کل) واجرای خواسته ها و برنامه آن سازمان(به طورخاص ) به همکاری یا عدم همکاری اقدام می‌کنند.

بنا بر این ،در مورد گشایش دفتر یونسکو در همدان مجریان امر، از جمله شورای محترم شهر و استانداری محترم ،باید به پرسش های جدی در این مورد بری اقناع افکار عمومی و دلسوزان کشور و نظام قبل از هر اقدامی مبادرت کنند.

یونسکو به عنوان یکی از سازمان‌های وابسته به سازمان ملل متحد است که اهداف کوتاه مدت و بلند مدتی را دنبال می‌کند.

این اهداف ممکن است الزاما اهداف اعلام شده این سازمان‌ در مورد حمایت از صنعت گردشگری کشور یا شهر میزبان، برای بیشینه کردن منافع کشور میزبان،نباشد.
فراموش نشده است که سند ۲۰۳۰ که قرار بود محتوای آموزشی نهاد آموزش و پرورش‌ را مدیریت کند از برنامه های بلند مدت این سازمان بود که با رهنمود های رهبر انقلاب ظاهرا کنار گذاشته شد.

با توجه به نکات پیش گفته،به طور خاص در این زمینه سوالات ذیل مطرح است. آیا مجریان محترم این برنامه مضرات و محاسن گشایش دفتر یونسکو در همدان را سنجیده اند؟

اگر پاسخ مثبت است این معایب و منافع چیست؟ اگر سوالات را ریز تر مطرح کنیم باید گفته شود که:

_به طور خاص دفتر یونسکو در همدان قرار است چه خدمتی به فرهنگ و صنعت گردشگری همدان ارائه دهد؟

_ چه نقصی در فرهنگ عمومی، گردشگری و سیاسی شهر و استان همدان وجود دارد که دفتر یونسکو میتواند این نقائص را مرتفع کند؟
(منظور این نیست که نقصی وجود ندارد)

آیا سنجشی علمی در این زمینه صورت پذیرفته است؟

_از آنجایی که در سالهای گذشته و به دفعات رهبر انقلاب، بر لزوم تهیه پیوست فرهنگی برای همه برنامه ها و پروژه ها تاکید کرده اند، آیا برای اجرای این امر ،پیوست فرهنگی وجود دارد؟

_آیا وجود دفتر یونسکو در همدان قرار است هزینه ای مادی، بر بیت المال و مالیات دهندگان استان تحمیل کند؟ اگر پاسخ مثبت است دستاورد آن‌چیست؟

اصولا هزینه مالی آن در استان، چگونه تامین میشود؟

اگر هزینه دفتر، از اعتبارات خود سازمان است در مقابل آن‌چه انتظاری وجود دارد؟

و قرار است دستاورد این سازمان برای خود ،چه باشد؟

این سوالات و ده ها پرسش دیگر که در این یادداشت نمی گنجد پرسش های مهمی است که لازم است مجریان محترم از جمله استانداری محترم و شورای محترم شهر برای آنها پاسخ داشته باشند و با توجه بحث عقلانی و روز جامعه، مبنی بر لزوم شفافیت به اطلاع همگان برسانند.

حسن رحیمی روشن/عضو هیات علمی علوم سیاسی دانشگاه بوعلی سینا

انتهای پیام/ص