به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، درخواست مبینا نعمت‌زاده، مدال‌آور المپیکی ایران که توانست مدال برنز تکواندو را کسب کند، برای تحصیل در دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران، واکنش برانگیز شده است. کاربران تابناک هم نسبت به این درخواست واکنش‌های جالبی داشتند که بخشی از آنها را مرور کرده‌ایم. در این بخش، کاربرانی که در بخش نظرات کادر نام را پر کرده باشند و نامی حتی مستعار روی نظر آنها به ثبت رسیده باشد، نقطه نظرشان با نام اعلام شده منتشر شده است که لزوماً نام صحیح این کاربران نیست.

کاربری ناشناس با توجه به درخواست مبینا نعمت‌زاده برای تحصیل در رشته پزشکی نوشته است: «در لیاقت و حق ایشان برای ادامه تحصیل در یک رشته و دانشگاه خوب شکی نیست، منتها رشته تحصیلی باید متناسب با تخصص ورزشی ایشان باشد؛ یعنی تربیت بدنی. به نظر من تا همین جای کار هم سهمیه‌های ناعادلانه، دانشگاه‌های غیر دولتی و معادل‌سازی مدارک اوکراین، چین، روسیه، ارمنستان و... فاجعه را رقم زده‌اند خودمان بدترش نکنیم...»

کاربر ناشناس دیگری نوشته است: «ایشان که می‌گویند درسخوان هستند، خب درس بخوانند، کنکور بدهند، بروند پزشکی. دکتر پزشکیان که نهج‌البلاغه خوانده و مفهوم عدالت را می‌فهمد، اگر چنین کاری کند نشان می‌دهد حرف‌هایش اعتباری ندارد. این خانم استعداد ورزشی دارد، بسم‌الله، در تحصیل در مسیر استعدادش (رشته‌های ورزشی) راهی است که به رویش باز است. اگر اختراعی پزشکی داشت، حقش بود با سهمیه‌ی پزشکی آن را پرورش دهد.» کاربر دیگری هم در این خصوص معتقد است: «ایشان اگر پزشکی را دوست دارد باید درس بخواند. حالا که سراغ ورزش رفته یعنی ورزش برایش در اولویت بوده. جان مردم که بازیچه نیست.»

کاربری به نام حامد در پاسخ و به نوعی حمایت از درخواست نعمت‌زاده نوشته: «داداش، نمیگه که به من مدرک پزشکی بدید، میگه اجازه حضور در دانشگاه در این رشته رو بدید. اگر استعداد داشته باشم میتونم بخونم، نداشته باشم خود به خود مشروط میشم و اخراج.»

حسین، کاربر دیگری هم معتقد است که قبول در دانشگاه نیازمند داشتن پول است و در این خصوص اعتقاد دیگری دارد: «اشتباه نکن. الان قبولی در پزشکی ربط زیادی به استعداد نداره. شما ضریب هوشی بالای ۲۰۰ هم داشته باشی، تضمینی برای قبولی کنکور و پزشکی نیست. الان باید بابات سرمایه‌دار باشه و بهترین معلم‌های کنکور بهت درس بدن تا بتونی رتبه خوب بگیری (رسماً اعلام شد که 98 درصد قبولی‌های پزشکی از مدارس سطح یک ایران بودند) افراد کم برخوردار تو خواب و رویا هم نمی‌تونند پزشکی بخونند.»

کاربر حامد هم معتقد به تخصیص سهمیه و درصد به مدال‌آوران المپیک است: «با توجه به امتیاز معافیت از خدمت برای پسران، میشه برای دختران مدال‌آور المپیک هم در حد قرار گرفتن در سهمیه منطقه ۳ یا مثل ۴۰ نفر برتر المپیادهای دانش‌آموزی که ۲۰ درصد به نمره‌های کنکورشون ضریب مثبت می‌زنند، امتیاز در نظر گرفت. مگه کلاً چند نفر ایرانی تو المپیک مدال میارن؟» کاربر ناشناسی هم در تأیید نظر حامد نوشته: «معادل با منطقه ۳ (مناطق محروم) گزینه خوبی برای هم پسران و هم دختران قهرمان هست. اینها اینقدر باید تمرین کنند که وقت کمی برای آمادگی کنکور دارند و رقابتشون عادلانه نیست. در هر صورت باید کنکور شرکت کنند تا از حداقل فیلتر سنجش قابلیت تحصیلی رد بشن.»

کاربر دیگری معتقد است: «با سرمايه و حمايت اين مملكت رفته و مدال آورده و سوار هواپيما شده و پاريس را هم ديده كه احتمالاً خوابش را هم نمی‌ديد، درود و تشكر داريم از ايشان. خب اين همه فخر فروشی و درخواست نداره ديگه. اون كسانی كه لحظه لحظه جان بر كف ايران عزيز هستند و بی ادعا چی بگن؟ اون مرزبانی كه شب و روز لب مرز هست تا امثال ايشان راحت باشند چی؟» یک کاربر ناشناس دیگر نوشته است: «ایشان برای کسب مدال خیلی زحمت کشیدند جای شکی نیست تمامی قهرمانان پاداش تلاششان را می‌گیرند، هرچند ممکن است با امکانات موجود و پاداشی که می‌گیرند قابل مقایسه با قهرمانان کشورهای دیگر نباشد. اما درخواست رشته پزشکی بدون آزمون غیرمنطقی است.» همچنین یک کاربر دیگر در نقد درخواست مدال‌آور المپیکی ایران نوشته است: «خیلی از دوستان ایشون هم برای ورزش نکردن و صبح تا شب درس خوندن برای پزشکی انرژی و زمان گذاشتند. چه ربطی داره که مبینا بیاد پزشکی!» و کاربر ناشناس دیگری هم معتقد است: «نمی‌دانم این چه فرصت‌طلبی است. اگر ورزشکاری باید در رشته ورزشی ادامه تحصیل دهی.» کاربری هم در تأیید این نظر نوشته است: «کاملاً درست هست استعداد و علاقه ایشان در زمینه ورزش است و نه پزشکی. اگر علاقه به پزشکی داشت باید می‌رفت دنبال درس پس معلومه به درس علاقه ندارد و علاقه‌اش ورزش بوده.» کاربر ناشناس دیگری با انتقاد از تصمیم برخی مسئولین از جمله رئيس دانشگاه تهران نوشته است: «درسته. ولی خدا کنه بعضی مسئولین برای اینکه خودشون را مثلاً نشون بدند، قبول نکنند و این کار را باب نکنند. مثل رئيس دانشگاه تهران که همون روز اول قبول کرد. حیف نام دانشگاه تهران.»