تازه ترین مطالب
پربیننده ها
نسخه مناسب چاپ
رهبر معظم انقلاب اسلامی ضمن تعریف "تقوای جمعی" به "مراقبت جمع ها از خود" نقش و اثرگذاری زیادی برای این موضوع در فلاح یا سقوط ملت ها قائل هستند. ایشان با ذکر نمونه‌ها و مصادیقی از موارد رعایت نکردن تقوای جمعی توسط ملت ها و جریانات سیاسی، این مسئله را از جمله اصلی‌ترین علل سقوط جوامع انسانی معرفی می کنند:
آنچه در ادامه می‌آید گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب اسلامی راجع به این موضوع است:
"ما یک تقواى فردى داریم، که هر کسى خود را تحت مراقبت دائم داشته باشد...
اگر کسى بخواهد به فلاح برسد، به فوز برسد، به نجات ابدى برسد، بایستى تقوا داشته باشد. هر مقدار این حالت بیشتر بود، فوز و فلاح بیشتر است.
یک تقواى جمعى هم داریم. تقواى جمعى این است که جمع ها مراقب خودشان باشند. جمع به حیث جمع، مراقب خودشان باشند. بى‌مراقبتى جمع ها نسبت به مجموعه خودشان، موجب می شود که حتّى آدم هائى هم که در بین آن جمع ها تقواى فردى دارند، با حرکت عمومىِ آن جمع ها بغلتند و به جائى بروند که نمی خواهند. در طول این سى سال، ما از این ناحیه ضربه خورده‌ایم." [1]
دشمن نخوابیده!
"دشمن که نخوابیده؛ او بیدار است: «و انّ اخا الحرب الأرق و من نام لم‌ینم عنه». شما اگر حواست پرت شد، شما اگر از موقعیت خودت غافل شدى، دلیل این نمی شود که دشمنى هم که در مقابل توست، حواسش پرت شده باشد؛ او ممکن است حواسش جمع باشد، بزند. پس باید حواس ها جمع باشد. اینکه ما این همه عرض می کنیم، توصیه می کنیم، تأکید می کنیم، هم به مسئولین، هم به مردم، که خودتان را به مسائل فرعى سرگرم نکنید، براى خاطر این است. اینکه به مطبوعات، به رسانه‌ها، به روزنامه‌ها، به پایگاه‌هاى اینترنتى که امروز رواج پیدا کرده است، هى سفارش می کنیم که از وارد کردن حرف ها و مطالب نادرست - که ذهن مردم را مشغول می کند - به فضاى ذهنى مردم پرهیز کنید، به خاطر این است.
باید حواس ها جمع باشد. اینکه ما این همه عرض می کنیم، توصیه می کنیم، تأکید می کنیم، هم به مسئولین، هم به مردم، که خودتان را به مسائل فرعى سرگرم نکنید، براى خاطر این است. اینکه به مطبوعات، به رسانه‌ها، به روزنامه‌ها، به پایگاه‌هاى اینترنتى که امروز رواج پیدا کرده است، هى سفارش می کنیم که از وارد کردن حرف ها و مطالب نادرست - که ذهن مردم را مشغول می کند - به فضاى ذهنى مردم پرهیز کنید، به خاطر این است.
یک ملت باید درست حواسش را جمع کند، بداند پا کجا می گذارد - تقواى جمعى یعنى همین - بداند چه کار می خواهد بکند، مراقب باشد که از کجا ضربه متوجه او می شود." [2]
تقوا در مسائل اجتماعی مهمتر است
"تقوا در مسائل شخصى یک حرف است؛ تقوا در مسائل اجتماعى و مسائل سیاسى و عمومى خیلى مشکلتر است، خیلى مهمتر است، خیلى اثرگذارتر است. ما نسبت به دوستانمان، نسبت به دشمنانمان چه میگوئیم؟ اینجا تقوا اثر می گذارد. ممکن است ما با یکى مخالف باشیم، دشمن باشیم؛ درباره‌ى او چگونه قضاوت می کنید؟ اگر قضاوت شما درباره‌ى آن کسى که با او مخالفید و با او دشمنید، غیر از آن چیزى باشد که در واقع وجود دارد، این تعدى از جاده‌ى تقواست. آیه‌ى شریفه‌اى که اول عرض کردم، تکرار می کنم: «یا ایّها الّذین امنوا اتّقوا اللَّه و قولوا قولا سدیدا». قول سدید، یعنى استوار و درست؛ اینجورى حرف بزنیم. من می خواهم عرض بکنم به جوانان عزیزمان، جوان هاى انقلابى و مؤمن و عاشق امام، که حرف می زنند، می نویسند، اقدام می کنند؛ کاملاً رعایت کنید. اینجور نباشد که مخالفت با یک کسى، ما را وادار کند که نسبت به آن کس از جاده‌ى حق تعدى کنیم، تجاوز کنیم، ظلم کنیم؛ نه، ظلم نباید کرد. به هیچ کس نباید ظلم کرد." [3]
جامعه به حرکت درمى‌آمد...
"تقواى عمومى - تقواى ملت - غیر از تقواى خصوصى یکایک افراد است. تقواى عمومى، یعنى همین که وقتى امام اشاره مى‌کردند، ناگهان همه‌ى جامعه به حرکت درمى‌آمد. این ملت را باتقوا مى‌گوییم. معنایش این نیست که حالا اگر یکایک افراد را در میزان پرهیزگارى و تقوا بگذاریم، آنها را یک پرهیزگار کامل ببینیم. نه، اکثراً سرخالى و کسرى دارند. مجموعه، یک مجموعه‌ى مؤمن و متقى است." [4]
شعار دهنده ضد انقلاب به آنها تکیه کرد
"در دهه‌هاى قبل، یک جریانى در کشور وجود داشت به نام جریان چپ. آنها شعارهاى خوبى هم می دادند، اما خودشان را مراقبت نکردند و تقواى جمعى به خرج ندادند. در میانشان آدم هائى بودند که تقواى فردى هم داشتند، اما نداشتن تقواى جمعى، کار آنها را به جائى رساند که فتنه‌گرِ ضد امام حسین (ع) و ضد اسلام و ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند! آنها نیامدند شعار ضد امام و ضد انقلاب بدهند، اما شعار دهنده‌ى ضد امام و ضد انقلاب توانست به آنها تکیه کند؛ این خیلى خطر بزرگى است. آنها غلتیدند. بنابراین تقواى جمعى لازم است." [5]
"در مقیاس امّت‌ها و ملت‌ها که حساب کنیم، وقتى ملتى به ثروت و قدرتى مى‌رسد، به پیروزى‌اى دست مى‌یابد و به رشد علمى‌اى نائل مى‌گردد، آن‌جا جاى امتحان آن ملت است. اگر ملت‌ها بتوانند در اوج قدرت، خودشان را سالم نگه دارند، از امتحانْ سرافراز بیرون آمده‌اند. اما اگر جمعیت‌ها و ملت‌ها آن‌وقت که زحمت از سرشان کم شد، خدا را فراموش کردند، ناموفّق و سرافکنده از امتحان بیرون آمده‌اند. لذا قرآن در سوره کوتاه «نصر» خطاب به پیغمبر صلوات‌اللَّه‌علیه مى‌فرماید: «بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم. إذا جاء نصراللَّه و الفتح و رأیت النّاس یدخلون فى دین اللَّه افواجاً» این اوج قدرت یک نبى است که خدا به او فتح و نصرت بدهد و مردم گروه گروه در دین او وارد شوند. اینجا، جایى است که انسان باید مواظب خود باشد. لذا مى‌افزاید: «فسبّح بحمد ربک و استغفره إنّه کان توّاباً» در همان لحظه پیروزى به یاد خدا باش. خدا را تسبیح کن و حمد بگو که رویکرد این‌همه توفیقْ نه کار تو، که کار خداست. به خودت نگاه نکن؛ به قدرت الهى نگاه کن.
یک ملت، یک رهبرى حکیمانه و الهى مثل نبىّ‌اکرم صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله‌وسلّم در چنین جاهایى مواظب است که امّت، راه خود را گم نکند. تقوا این‌جاست که به داد یک ملت مى‌رسد. اگر ملتى با تقوا بود، راه پیشرفت، راه ایمان و راه بندگى خدا را ادامه خواهد داد. اگر ملت‌ها تقوا نداشته باشند، همان بلایى بر سرشان خواهد آمد که ملت‌هاى مقتدر دنیا در جاى‌جاى تاریخ به آن دچار شده‌اند. آنها دچار غرور، دچار استکبار، دچار ظلم، دچار بدرفتارى و دچار انحراف شدند؛ مردم را منحرف کردند؛ دنیا را خراب و فاسد کردند و آخر هم خودشان سرنگون شدند. یک نمونه‌اش را در همین سال‌هاى نزدیک، درباره یکى از دو امپراتورى عظیم موجود در دنیا (اتحاد جماهیر شوروی) مشاهده کردید. این، نتیجه بى‌تقوایى است. همه بى‌تقواهاى عالم -چه افراد و چه ملت‌ها- سقوطى را باید انتظار بکشند؛ و این سرنوشتى اجتناب‌ناپذیر است. به دنبال بى‌تقوایى، حتماً سقوط است. البته قبل از سقوط کامل، انحراف و فساد و خراب شدن است." [6]
پی نوشت ها:
[1]- بیانات در دیدار با نمایندگان مجلس 1390/03/08
[2]- بیانات در دیدار با مردم قم 1391/10/19
[3]- خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران در حرم امام خمینى (ره) 1389/03/14
[4]- بیانات در دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و رؤساى دفاتر نمایندگى ولىّ فقیه 1369/06/29
[5]- بیانات در دیدار با نمایندگان مجلس 1390/03/08
[6]- بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران 1372/11/29
برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی رهبر معظم انقلاب
دیدگاه شما