پایگاه اطلاع‌رسانی «رادیو صدای روسیه» در مقاله‏ای نوشت: شما نمی‏توانید اظهارات فرد یا کشوری را که دارای برنامه‏ای از پیش تعیین شده است و هدف معینی دارد و اگر عقب نشینی‏ای هم در اظهاراتش داشته باشد به قصد رسیدن به آن هدف است را باور کنید. مانند برنامه از پیش تعیین شده آمریکا در مورد تغییر حکومت در سوریه که قصد دارد از طریق ماجراجویی نظامی آن را اجرا کند. ترس ابزار قدرتمندی است که ایالات متحده بهتر از هر کس دیگری از آن استفاده می‏کند. آنها از زمان قدیم از این ابزار قدرتمند برای کنترل مردم خود، سایر کشورها و جهان استفاده کرده‏اند.

از اولین مراحل زندگی آمریکایی‏ها از ترس برای کنترل و غلبه استفاده می‏کنند. استفاده از کمربند، تهدید به آمدن پدر به خانه، هیولای زیر تخت، مدیر مدرسه و پلیس، ترس را تقریبا در هر مرحله از دوران زندگی کودک در آمریکا، برایش ملموس می‏سازد. در دوره بزرگسالی نیز این روش ادامه دارد منتها از ابزار پلیس، دادگاه، رئیس، بیماری و مرگ و مانند آن استفاده می‏شود.

ابزار ترس برای کنترل جمعی عبارتند از: آب، آزمایش‏های مخفی، کوکلوس‌کلان (کنترل و تهدید و ارعاب سیاه‌پوستان)، دولت و همه نهادهایش، زندان، کشتار جمعی و مرگ، تروریسم، شیوع بیماری‏های مسری و جنگ. از یازده سپتامبر نیز دولت از ترویج ایده دستگیری‏های جمعی مخفیانه، گرسنگی، نظارت، شکنجه، گوانتانامو، وجود تروریست‏ها در هر خیابان و ابزار‏های دیگر برای القای وحشت به دل آمریکایی‏ها به طوری که آنها را تحت کنترل قرار دهد، استفاده کرده است.

بر اساس همین روش القای ترس، آمریکایی‏ها به دنبال راه اندازی جنگ دیگری به بهانه «جنگ علیه ترور» هستند و از ترور برای توجیه جنگ طلبی خود استفاده می‏کنند. استفاده از الفاظ ساده‏ ولی موثری مانند «جنگ علیه ترور»، «جنگ علیه مواد مخدر» و «جنگ علیه جنایت» به آمریکا اجازه می‏دهد تا از ابزار و بودجه‏ای که در قانون این کشور برای جنگ‏های واقعی در نظر گرفته شده است استفاده کنند.

حال با این مقدمات به مساله سوریه باز می‏پردازیم. آمریکایی‏ها آن‌قدر از راهکار قدیمی دروغ و ترس برای راه اندازی جنگ‏های طولانی و تهاجم به کشوری بعد از کشور دیگر برای به کنترل درآوردن منابع آنها استفاده کرده‏اند که دیگر جامعه جهانی تمایلی به شروع یک جنگ دیگر ندارد. کاخ سفید بر این باور است که اگر دروغی را درست کنی و بی‌وقفه تکرارش کنی جهان بالاخره آن را به عنوان یک حقیقت باور خواهد کرد.

آنها مدتها پیش، زمانی که مشخص شد حمایت و ارسال اسلحه و پول برای تروریست‏ها در سوریه به منظور ایجاد یک جنگ اطلاعاتی و یک انقلاب رنگی به اندازه راه اندازی یک «تهاجم انسان دوستانه» به بهانه «سلاح شیمیایی» موثر نیست، تصمیم به راه اندازی این جنگ گرفتند.

تصور کنید کشوری که خودش از اورانیوم رقیق شده و فسفر سفید استفاده می‏کند، واقعا بتواند به کشته شدن تعدادی از مردم سوریه با عوامل شیمیایی اهمیت دهد! آنها اهمیتی نمی‏دهند و این خیال باطلی است که باید شکسته شود. آنها به شهروندان آمریکایی هم اهمیت نمی‏دهند و به آنچه که خود آن را «جان‏های کوچک» می‏نامند و مسلما به آنها که در خاورمیانه زندگی می‌کنند هم اهمیت نمی‏دهند.

دلیل ذکر این مطالب این است که وقتی شما دریابید «اهمیت دادن آمریکا به مسائل بشر دوستانه» تنها یک مغالطه است، ممکن است قادر به قبول این واقعیت شوید که آنها قادر به استفاده از سلاح شیمیایی و کشتن تعداد زیادی از کودکان به بهانه توجیه یک مداخله دیگر مرگبار و خونین «بشر دوستانه» هستند، و این تنها راه نابود کردن یک کشور، تغییر دادن چشم‌انداز سیاسی و به‌دست گرفتن کنترل ذخایر آن است.

در ادامه گزارش آمده است: اظهارات سخنگویان کاخ سفید، «جی کارنی» و «جان کری»، وزیر امور خارجه در مورد سوریه و استفاده از سلاح شیمیایی در بهترین حالت خود بسیار ریاکارانه است. اظهارات مکرر و بدون وقفه آنان در مورد از اعتبار افتادن حکومت سوریه، بسیار خنده‏آور‏تر از زمانی است که آنها می‏گویند «ما اطلاعاتی داریم که بعدا منتشر خواهیم کرد»! اگر آنها اطلاعاتی دارند باید در اختیار سازمان ملل قرار دهند.

روسیه هیچ علاقه‏ای به خونریزی در سوریه ندارد. سوریه از روز اول یک رویکرد در مورد سوریه داشته است. پوتین می‏گوید که شواهدی مبنی بر استفاده سوریه از سلاح شیمیایی وجود ندارد. لاوروف، وزیر امور خارجه نیز گفته است که: علائم قربانیان منطبق بر علایم یک حمله شیمیایی نیست. اینکه کودکان همگی در یک جا جمع آوری شده بودند بسیار عجیب است.

هر کشوری سابقه بی ثبات کردن خاور‏میانه، راه اندازی جنگ ، حمایت از تروریست‏ها، براندازی رهبران، دزدی منابع، نقض قوانین بین المللی و قوانین جنگ را داشته باشد، نباید مجاز به ادامه حمله به کشوری پس از کشور دیگر باشد و مهم نیست با چه بهانه‌ای این کار را صورت می‏دهد.

اگر سازمان ملل متحد واقعا یک نهاد مستقل است، باید به آنها فرصت داده شود تا آنها تحقیق و تفحص در سوریه را به پایان برساند، و پس از آن با تشکیل نیرو‏های حافظ صلح، به خونریزی بیشتر در سوریه پایان دهد. جهان تا به حال به اندازه کافی جنگ داشته است و اگر کشوری با کوچکترین بهانه‏ای شوق زیادی برای شلیک موشک به سایر کشورها - که دوست وی به شمار نمی‏روند- دارد نباید اجازه داده شود که به عنوان یک عضو در این امر مداخله کند.

منبع: آی پرس