به گزارش کورنگ به نقل از خبرنگار شبکه اطلاع رسانی دانا، از همان ابتدای اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری و شکل‌گیری برخی تجمع‌های پراکنده در برخی از خیابان‌های تهران معلوم بود که عده‌ای قصد دارند از طریق تحریک افکار عمومی اوضاع را به نفع خود مصادره کنند که البته خط و مشی و مرام این عده برای همه معلوم بود وتقریبا همه مطمئن بودند این عده سر سازگاری با انقلاب ندارند.

اما واقعیتی که در این میان نمی‌توان آن را کتمان کرد این است که هیچ کس در ابتدا فکر نمی‌کرد گستاخی عده‌ای بعد از انتخابات به هتک حرمت عاشورای 88 بیانجامد و شاید باز هم عاشوراست که باید نقطه عطف و تاریخ‌ساز باشد.

بدون شک حرمت شکنی در عاشورای 88 را می‌توان به عنوان شاخصی در نظر گرفت تا چهره نفاق را بدون نقاب مشاهده کرد.

عاشورای 88 برای ملت ما تلخ‌تر از همیشه بود چرا که در این روز شعله‌های آتش فتنه که رو به خاموشی بود بار دیگر زبانه کشید ولی این بار این آتش دامنگیر یکی از اعتقادات مقدس مردم شد.

در عاشورای 88 در حالی که عاشقان امام حسین (ع) در تهران و سایر شهرستان‌ها مشغول سوگواری و عزاداری بودند، فتنه‌گران وابسته به فرقه سبز با اقدام گستاخانه در چند خیابان تهران دست به هتک حرمت عاشورا زدند و بدون توجه به حرمت این روز به مقدسات مردم توهین کردند و اموال عمومی را تخریب کردند.

فتنه‌گران در این روز حتی به پرچم امام حسین (ع) و هیئت‌ها هم رحم نکردند و با حضور در میدان جمهوری شهر تهران به نمازگزاران هیئت رهپویان آل طه سنگ‌ پرانی کردند و آن طور که حجت‌الاسلام جعفر صالحان روحانی این هیئت گفته تقریبا 20 دقیقه قبل از اذان بود که عده‌ای با نمادی سبز از سمت خیابان آزادی به سمت میدان جمهوری سرازیر شدند و در سمت چپ خیابان نواب که شهرداری در آنجا عملیات پیاده سازی هم داشت، سطل‌های آشغال را به آتش کشیدند و دست به سنگ پرانی به سمت نمازگزاران زدند.

آنطور که «صالحان» می‌گوید فتنه‌گران هر قدر که تلاش کردند تا نماز ظهر عاشورا برگزار نشود، این تلاش محقق نشد.

در عاشورای 88 اغتشاش‌گران به صورت سازماندهی شده و بدون حمل هرگونه ادوات مخصوص عزاداران و دسته‌جات عزاداری نمادهای سبز را حمل می‌کردند و در یک ترکیب سازماندهی شده در چند خیابان تهران دست به تجمع زدند.

این جماعت که همگی ادعای طرفداری از موسوی را داشتند، شعارهای ساختارشکنانه سر می‌دادند و از سوی دیگر دست‌های خود را بالای سر گرفته و سوت و کف می‌زدند.

در این روز اغتشاشگران حتی جمعی از کادر نیروی انتظامی را به گروگان گرفته و مضروب کردند اما در نهایت با نزدیک شدن به وقت ظهر و انتشار خبر هتک حرمت روز عاشورا در هیئت‌های مذهبی و مساجد و عزاداران حسینی به خیابان‌های مرکزی تهران آمدند و در خیابان‌های تهران تجمع کردند و در اقدامی خودجوش خرابکاری اغتشاشگران را محکوم کردند.

البته می‌توان وقایع عاشورای سال 88 را از نگاهی دیگر بررسی کرد. عاشورای 88 بار دیگر و بعد از گذشت بیش از 13 قرن و بعد از آنکه غبار فتنه فضای تنفسی را در کشور سخت کرده بود باعث بهبود فضا و فرود آمدن باران ایمان و رحمت شد.

آری؛ نهم دی نقطه عطفی در تاریخ کشور و انقلاب اسلامی ما است و قطعاً هتک حرمت عاشورا نیاز به خلق حماسه‌ای همچون نهم دی داشت.

9 دی را که می‎‎بینم می‎‎فهمیم آن‎چه امام روح‎الله می‎‎گوید «مردم آن‎‎ها را تربیت می‎‎کنند» یعنی چه؟ همان مردمی که 19دی 1356 را با بصیرتشان در تاریخ ثبت کردند دوباره حماسه‎ آفرین می‎‎شوند و بازهم پای بصیرت در میان است و به قول یکی از عزداران عاشورای ۸۸ که در نهم دی گفت می شود 9 تا 19 دی را «دهه بصیرت» نامید.

بی‌تردید فتنه 88، محصول درس نگرفتن از عبرت‌‎های عاشورا بود. کسب مقام به هر قیمت و ترجیح مصالح فردی بر مصالح جامعه - که هر دو حاصل غلبه روحیه دنیاطلبی است - موجب قانون‌شکنی، برنتافتن ساختار‎های قانونی، ایجاد فضای هرج و مرج و تخریب اموال مردم برای تحمیل نظر خود بر حاکمیت و مردم شد و صحنه‎‎های زشت و تکان‌دهنده‎ای را به نمایش گذاشت.

اما آن‎چه موجب هشیاری مردم و فاصله جدی آن‎‎ها از فتنه‌گران شد، هتک‌حرمت عاشورا و ساختارشکنی معدودی از عناصر فتنه‌گر در روز عاشورا بود که این واقعیت را فراروی مردم نهاد که فتنه‌گران، ‌مبنا و منشأ انقلاب را نشانه گرفته‌اند و بر آنند تا با زیر پا نهادن مقدسات و استفاده ابزاری از نام سیدالشهداء، اهداف باطل خود را بر کرسی بنشانند.

اما در این میان آن‎چه بیشتر مایه تأسف بود غلتیدن برخی خواص جامعه به دامن فتنه‌گران بودکه با وجود هشدار‎های مکرر رهبر انقلاب از عبرت‎های عاشورا غافل شدند و باز هم از مرزبندی با جریان فتنه طفره رفتند و نتوانستند به هنگام و درست تصمیم بگیرند.

اما بالاخره مردم تصمیم خود را با بصیرت گرفتند و تنها دو روز پس از ساختارشکنی‌‎های فتنه‌گران در روز عاشورا، با عبرت‌آموزی از عاشورا، به صحنه آمدند و در روز نهم دی‌ماه، طومار فتنه را بار دیگر در هم پیچیدند؛ اگر عاشورا حاصل دنیاطلبی خواص و گرفتاری آن‎‎ها در چرب و شیرین زندگی و در نهایت بی‌بصیرتی و عدم تصمیم‌گیری درست و بهنگام آن‎‎ها بود، اما روشنگری‌‎های رهبر فرزانه انقلاب در دوران ما موجب شد که بی‌بصیرتی برخی خواص موجب گمراهی مردم نشود و چراغی که رهبری فراروی مردم برافروختند راه عبرت‌آموزی از عاشورا را به جامعه نمایاند و حماسه نهم دی 88 را آفرید.

اما آن‎چه می‎تواند برای خواص جامعه عبرت‌آموز باشد این واقعیت است که سنت الهی تغییرناپذیر است. اگر نسبت به عوامل عاشورای 60 حساس نباشیم و احیای این عوامل در فتنه 88 را جدی نگیریم، تکرار فتنه اجتناب‌ناپذیر است.

فتنه 88 که قطعا یک حرکت برنامه‌ریزی شده بود و در دل آن اهداف بزرگی همچون براندازی نظام را داشت، به پیروزی نمی‌رسید مگر با استفاده از حربه مذهب علیه مذهب که البته به کارگیری این حربه توسط فتنه‌گران ناموفق بود.

فتنه‌گران برای دستیابی به اهداف خود به اینجا رسیده بوند که از مذهب علیه مذهب استفاده کنند که البته رفتارهای این‌چنینی در سال‌های اول انقلاب از سوی افرادی مثل مسعود رجوی نیز مشاهده می‌شد.

اما نکته جالب در مورد وقایع این روز این است که موسوی حرمت‌شکنان عاشورا را مردان خداجو نامید و حتی مهدی کروبی نیز در حمایت از این عده بیانیه صادر کرد و این حرکت از سوی این دو عنصر سبب شد که سقوط آنها مسیر تندتری را طی کند چرا که موسوی و کروبی در واقع با این اقدام خود داشته‌های ملت و سرمایه‌های عظیم این کشور را مورد هدف قرار دادند.

موسوی و کروبی از این نکته غافل بودند که به سراغ عاشورا آمدن و این روز را برای فتنه‌انگیزی و آشوب طلبی مدنظر قرار دادن موجب می‌شود که بیش از پیش در سراشیبی سقوط قرار بگیرند و مردم نیز بیش از گذشته از آنها اعلام انزجار کنند.

البته حرمت شکنی عاشورا نشان داد که نظام باید برخورد جدی و قوی با عناصر فتنه‌گر کند چرا که مردم این مسئله را برنمی‌تابند که عده‌ای به امام حسین (ع) در روزی که متعلق به ایشان است، حرمت شکنی کنند.

موسوی وکروبی و دیگر حامیان جریان فتنه ضمن اینکه هتک حرمت عاشورا را محکوم نکردند باید می‌دانستند که در مقابل خون شهدا ایستادند و در واقع با این حرکت‌شان به تمام داشته‌های ملت پشت کردند.

یکی از عزادارانی که خود شاهد بی‌حرمتی‌های عاشورای ۸۸ بود می‌گفت: عده‎ای که دشمن دین هستند، سعی دارند از هر فرصتی برای ضربه زدن به دین استفاده کنند، چراکه اسلام دژ تسخیرناپذیری را در ایران به‎وجود آورده است، بر این اساس تا زمانی‎که مردم کشور ما از اعتقادات و بنیه دینی برخوردارند، به هیچ‎عنوان کسی نمی‎تواند در آن‎ها نفوذ کند، لذا دشمن به هر شکلی درصدد است تا دیوارهای این دژ مستحکم را در هم ریزد.

وی می‌گفت: مردم ایران ارادت خاصی به امام حسین (علیه‎السلام) دارند و هیچ‎وقت اجازه نمی‎دهند که به امام حسین (علیه‎السلام) جسارت شود، لذا هیچ‎کس نسبت به هتک حرمت امام حسین (علیه‎السلام) ساکت نمی‎نشیند.

گزارش از مقداد ذکی‌زاده