به گزارش کورنگ به نقل از فارس، از زمان آغاز بحران سوریه تاکنون کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس با استفاده از رسانه‌ها خود را از جمله کشورهای حامی و ارائه دهنده کمک به آوارگان سوری نشان دهند.

در حالی‌که واقعیت‌ها نشان می‌دهد،‌ کمک یک میلیون دلاری موسسه‌ای مانند «شهر جهانی خدمات بشر دوستانه» در دبی به آوارگان سوری مقیم اردن نمی‌تواند، روی جنایات این کشورها در سوریه را در قالب کمک میلیاردها دلاری به گروه‌های مسلح تروریستی یا معارضان سوری خارج نشین برای پیچیده‌تر کردن اوضاع در سوریه و دامن زدن به بحران سیاسی این کشور در کنار بحران میدانی و امنیتی، سرپوش بگذارد.

کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس خود را پشت دستاویزهای پر زرق و برق حمایت از آزادی‌ها پنهان می‌کنند،‌ در حالی‌که اگر کمک‌های صورت گرفته به معارضان سوری و گروه‌های تروریستی در جای درست خود هزینه می‌شد، می‌توانست دولتی پیشرفته و مدرن از بعد علمی و تکنولوژیکی تاسیس کنند، اما در نتیجه وابستگی این کشورها به غرب و از جمله آمریکا،‌ این کشورها نمی‌توانند، کمک‌های خود را در این حوزه‌ها سرمایه‌گذاری کنند، بلکه در مکانی سرمایه‌گذاری می‌کنند که امکان حفظ حکومت‌های آنها تا جای ممکن وجود داشته باشد.

حفظ حکومت و حاکمیت شیوخ عرب حاشیه خلیج فارس را ملزم می‌کند، در جنگ علیه سوریه در بعد تامین هزینه‌های مالی این جنگ مشارکت داشته باشند، به همین منظور گروه‌های مسلح تروریستی را مسلح کرده و از آن حمایت‌های سیاسی و رسانه‌ای و تبلیغاتی به عمل آوردند تا بتوانند تا جای ممکن دولت سوریه را ضعیف و ناتوان جلوه دهند.

اما اقدامات خصمانه این کشورها به اینجا منتهی نشد، بلکه آنها حتی شهروندان خود را نیز راهی میدان‌های نبرد در سوریه کردند و چه حرمت‌ها که توسط شهروندان متمول و ثروتمند این کشورها با سوء استفاده از نیازها و احتیاجات آوارگان سوری نقض نشد که مهمترین نمونه‌ آن ازدواج با دختران سوری کم سن و سال در قبال مبلغی ناچیز بود، ازدواج‌هایی که زیر نظر حکومت سعودی و دستور وزارت کشور عربستان سعودی صورت گرفتند و چندان نیز دوام نیاوردند.

مردم سوریه به خوبی می‌دانند، تلاش حکومت‌های عربی حاشیه خیج فارس از طریق کمک به آوارگان برای سرپوش گذاشتن بر جنایاتی که در سوریه مرتکب آن شدند، نمی‌تواند، ماهیت واقعی کمک کنندگان به این مردم را که در دو کشور روسیه و ایران نمود پیدا می‌کند، پنهان کند.

در این بین رسانه‌های مغرض همواره تلاش کرده‌اند، اینگونه جلوه دهند کمک‌هایی که از تهران و مسکو وارد فرودگاه بین المللی دمشق و یا بنادر سوریه می‌شود، کمک‌های نظامی برای ادامه جنگ و مبارزه دولت سوریه علیه گروه‌های مسلح مورد حمایت کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و ادامه جنگ در این کشور است و این سخنی است که از ابتدای بحران سوریه همواره تکرار می‌شده است.

از این منظر دولت آمریکا تلاش کرده است،‌ از طریق اعمال فشار عربستان سعودی بر سامان اوپک ورود نفت به بازارهای جهانی آن هم در حد و اندازه بالا را ادامه دهد و به این طریق موجب کاهش بهای نفت شود تا با تاثیرگذاری بر اقتصاد و درآمدهای تهران و مسکو بر میزان کمک‌های این کشورها به سوریه تاثیر منفی بگذارد.

اما سوال این است که آیا این توطئه‌ها و فشارهای نفتی تاثیری واقعی بر اقتصاد کشورهای روسیه و ایران دارد؟

تهران هنگامی‌که توافقنامه رشد و نمو با دمشق را امضا کرد، به خوبی می‌دانست که این توافقنامه این توافقنامه مانع بزرگ یا باری سنگین بر درآمدهای ملی این کشور ایجاد نمی‌کند، بلکه بخشی از همکاری‌های دو جانبه بر حفظ و بقای محور مقاومت است.

جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب در سال 1979 تاکنون همواره ر صف اول کشورها و دولت‌های مظلوم و در معرض توطئه‌های استکبار جهانی آمریکا و طرح‌های صهیونیستی – آمریکایی بوده که نمونه این طرح‌ها هم اکنون در سوریه و عراق با حمایت گروه‌های تروریستی مسلح قابل ملاحظه است.

به این ترتیب در لفافه شعارهاص بشر دوستانه کشورهای حامی تروریسم اقدام به حمایت از گروه‌های تروریستی از جمله گروه‌های تروریستی تکفیری با هدف براندازی نظام در سوریه می‌کنند، اما حقایق تاکید می‌کند که محور مقاومت همچنان به مقاومت در مقابل طرح‌های صهیونیستی و غربی و آمریکایی ادامه می‌دهد و همکاری‌ سوریه و ایران در تمام حوزه‌ها و سطوح اثبات کننده این مدعاست.

انتهای پیام/