به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،به نقل از سرویس سیاسی جام نیـوز، در این زمینه ما به بایدهای رئیسجمهورمان در 5 سال گذشته عادت کردهایم اما چرا ایشان به خود زحمت دادند و پست به این مهمی را متقبل شدند تا با «بایدکردن»هایشان دیگران را متهم «نشدن»ها معرفی کنند.
رئیسجمهور در هر کنفرانس یا اظهاراتی که از ایشان منتشر میشود چندین بار و شاید «بارها» به جای پاسخگویی به مشکلات و معضلات معیشتی و اقتصادی، افکار عمومی را به آینده و بایدها حواله میدهند. ایشان در کنفرانس خبری اخیر خود در پاسخ به سؤال خبرنگاری که پرسید: «شما گفتید تا دیر نشده باید صدای مردم را شنید؛ آیا شما صدای مردم را در اعتراضات اخیر، نسبت به تورم، گرانی و ناکارآمدی برخی مدیران شنیدید؟ اگر شنیدید چه تصمیمی برای رفع این دغدغهها دارید؟ آیا بنا دارید تیم اقتصادی دولت را ترمیم کنید یا خیر؟» گفت: اشکال به سبک سؤال است که وقتی خواست مردم را فقط در بخش اقتصاد میبرید، همین نشنیدن صدای مردم است.
هرچند اکثریت مردم با گوشت و پوست و استخوان مشکلات اقتصادی را لمس میکنند ولی به نظر میرسد دولتمردان قصد ندارند تا درک کنند اولویت اصلی مردم، معیشتی و اقتصادی است و پاس دادن مشکلات به زمین دیگر حوزهها دردی را دوا نمیکند. هنوز از درک این واقعیت عاجزند که مشکلات با حرف درمانی حل نمیشوند و کارگران صدها کارخانه و کارگاه در سراسر کشور به خاطر عدم پرداخت حقوقهایشان در حال اعتراضاند و نه به بحثهای اجتماعی، نه سیاسی و نه روابط خارجی کاری دارند. یازده میلیون حاشیهنشین چه چیزی برایشان اولویت است؟ سه و نیم میلیون زن سرپرست خانوار، 6 میلیون بیکار، 2 میلیون کودک کار و صدها هزار ایرانی که هر روز باید نگران آینده شغلی و معیشتی خود باشند، برایشان رفع مشکلات اقتصادی و اشتغال با ثبات اولویت دارد تا موضوعات حاشیهای یا کماولویتدار.
در همین مصاحبه رئیسجمهور، وی بیش از 70 بار از کلمه باید استفاده کرده است. بایدهایی که وی یا به خود گفته و یا اکثرا به دیگر دستگاهها و حتی مردم حواله داده است.
بیشتر به نظر میرسد روحانی موعظهگر و مطالبهگر خوبی به جای پاسخگوی خوب باشد. وی درباره اینکه در 5 سال گذشته برای حل این بایدها و صدها مطالبه و حتی وعدههایی که دولت داده چه کاری انجام داده باید پاسخگو باشد. در حال حاضر نه ایام انتخابات است که نامزدی قصد داشته باشد وعده دهد و نه تریبون ریاستجمهوری، تریبون مطالبه یا موعظه است که بخواهد خود را در مسیری قرار دهد که دیگران را مقصر فرض کند.
جهان نیوز
دیدگاه شما