تازه ترین مطالب
پربیننده ها
نسخه مناسب چاپ
کورنگ: علیرضا قربانی: اینکه هر تصمیم مهم و راهبردی درباره برنامه هسته‌ای درنتیجه بده بستان‌های مذاکرات گرفته شود، تنها با نظر موافق رهبر فرزانه انقلاب اسلامی عملی و نهایی خواهد شد، مایه دلگرمی آحاد جامعه است و اگر می‌بینیم اعتماد عمومی به گروه مذاکره‌کننده ایرانی در برابر نمایندگان قدرت‌های بزرگ وجود دارد، مهم‌ترین دلیلش دلگرمی به ناظری تیزبین و رهبری امین است که ملت اطمینان خاطر دارد با حضور و نظارت او منافع ملی محفوظ خواهد ماند و حدومرز نرمش و انعطافی که به اشاره ایشان صورت می‌گیرد هم تابع حکمت و مصلحت عمومی است.
اما انتظار مردم از مسئولان عالی اجرایی کشور و نیز گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای به‌عنوان فرزندان انقلاب و رهبری آن است که تحت‌فشار مذاکرات، خطوط قرمز ترسیم‌شده توسط رهبر معظم انقلاب همواره موردتوجه قرار داشته باشد و تحت تأثیر فشارهای سنگین و وعده‌های رنگین و میانجی‌گری‌هایی که صورت می‌گیرد، نه خدشه‌ای به منافع ملی وارد آید و نه فشار مضاعفی بر رهبری نظام و نه خدای‌ناکرده تصمیمی که رهبری و ملت را در برابر کار انجام‌شده قرار دهد.
آن‌ها که مذاکرات دشوار و پرپیچ‌وخم هسته‌ای ایران و غرب را دنبال می‌کنند، به یاد دارند که توافقی که درنتیجه هفته‌ها مذاکره در سوم آذر 1392 تحت عنوان «برنامه اقدام مشترک» در ژنو حاصل شد و از 30 دی سال گذشته به مرحله اجرا درآمد، با همه نقدهایی که بر متن مبهم و چندپهلو و نیز ضمیمه غیررسمی آن توافق وارد بود، و بعدها رئیس‌جمهور روحانی در سفری به اهواز در بهمن سال گذشته از آن با عنوان «تسلیم قدرت‌های بزرگ جهان در مقابل ملت ایران» یادکرد، حداقل‌هایی از امید و دل‌خوشی را به وجود آورد. دل‌خوشی به حفظ برنامه هسته‌ای که ثمره مجاهدت‌های جوانان این مرزوبوم بوده و خون عده‌ای از بهترین دانشمندان کشورمان پای آن ریخته شده است و امید به اینکه آن توافق بتواند با کاستن از فشار تحریم‌های ظالمانه به گفته رئیس‌جمهور محترم، چرخ زندگی مردم را هم بچرخاند.
قرار کلی مستفاد از آن توافق آن بود که ضمن برطرف کردن دغدغه‌ها و سؤالات و نگرانی‌های طرف غربی از انحراف احتمالی در برنامه هسته‌ای ایران (به‌شرط آنکه منطقی برای قانع شدن طرف وجود داشته باشد)، برنامه هسته‌ای و غنی‌سازی برای ایران (که البته حتماً باید غنی‌سازی صنعتی برطرف‌کننده نیازهای صلح‌آمیز ایران باید مراد باشد) حفظ خواهد شد و همه تحریم‌های وضع‌شده علیه کشورمان لغو خواهد شد. در نامه سوم آذر 92 رئیس‌جمهور به رهبر معظم انقلاب هم آمده بود که «قدرت‌های بزرگ به این نتیجه رسیدند که تحریم و فشار، راه به‌جایی نخواهد برد و همان‌گونه که ایران از آغاز اعلام کرده بود، برای کسب توافق، راهی جز احترام متقابل و مذاکره عزتمندانه وجود ندارد.» اما اتفاقات بعدی و زیاده‌خواهی‌های مستمر غربی‌ها و به‌صورت مشخص آمریکا و خبرهای غیررسمی که از خواسته‌های طرف مقابل منتشر می‌شود، گویای آن است که طرف مقابل با خلف وعده و نقض عهد، ضمن حفظ چارچوب تحریم‌ها و اهرم‌های فشار، عملاً جز «پوسته‌ای» از برنامه هسته‌ای ایران را به رسمیت نمی‌شناسد و گستاخانه آنکه تلاش زیادی صورت گرفته است تا با پیوند میان موضوعات حاشیه‌ای ازجمله توان موشکی و قدرت دفاعی کشورمان هم با برنامه هسته‌ای دامنه زیاده‌خواهی غرب در برابر ملت ایران وسیع‌تر شود.
حتی اگر باعث عصبانیت کسی هم بشود، حق مردم ایران است تا استحکام در خطوط مقدم رویارویی دیپلماتیک با جبهه‌ای که منافع و عزت ملی‌اش را هدف گرفته اطمینان داشته باشد. اظهار دلواپسی و تذکر حمایت‌گرانه از منافع ملی، خواسته‌های رهبری معظم انقلاب و وضعیت جبهه خودی حقی است که ملت بر دولت دارد، همان‌گونه که اطمینان ازآنچه رهبر معظم انقلاب در پاسخ نامه سوم آذر 92 رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه «ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌ها همواره باید شاخص خطّ مستقیم حرکت مسئولان این بخش باشد»، هم خواسته زیادی نیست و همه این‌ها با ارائه شفاف‌تر اطلاعات رسمی از کلیات مذاکرات و خواسته‌های طرفین است که به نظر می‌رسد، دولت و گروه مذاکره‌کننده در این مهم باید صراحت بیشتری داشته باشند تا هم از گمانه‌زنی‌های منجر به انتقادات غیر سازنده کم شود و هم در صورت لزوم همه ظرفیت‌های کشور ازجمله اراده عمومی و دستگاه‌های دیگر به‌خصوص مجلس شورای اسلامی برای پشتیبانی از جبهه دیپلماسی بسیج شود، چنان فضایی حتماً بر افزایش سعه‌صدر مسئولان اجرایی هم اثر خواهد گذاشت./ فارس
انتهای پیام/
دیدگاه شما