سال ۹۳ اگرچه کشور به دلیل اوج‌گیری مذاکرات ۵+۱ فضای آرامتری را به لحاظ اعمال تحریم‌های هر روز و ساعت غرب پشت سر گذاشت، اما چندان هم از این مقوله بی‌نصیب نماند و تحریم‌های جدید در رنگ و لعابی دیگر با هدف مسدود کردن حفره تحریم‌های پیشین ادامه یافت.

هر چند که همه گروه‌های سیاسی در ایران تحریم‌های موجود را به پذیرش چیزی که تحقیر ملی شود ترجیح می‌دهند و حتی حاضر نمی‌شوند از خلق و خوی ضد آمریکایی و استکباری خود دست بکشند؛ لذا این رویکرد باعث شده تا تدابیر مناسبی را در سیاستهای منطقه‌ای داشته باشند.

شعارهای بیست و دوم بهمن با موضوع مذاکرات هسته ای و جلب توجه دولت به منافع ملی و ارزش های اسلامی، از چند روز پیش در شبکه های اجتماعی بازتاب داشتنه است.

انتظار مردم از مسئولان عالی اجرایی کشور و نیز گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای به‌عنوان فرزندان انقلاب و رهبری آن است که تحت‌فشار مذاکرات، خطوط قرمز ترسیم‌شده توسط رهبر معظم انقلاب همواره موردتوجه قرار داشته باشد.

این سخنان و انتقادات اخیر از وزیر امورخارجه بیشتر از روی سطحی نگری و جمود فکری است. در دیپلماسی و سیاست خارجی مهم این است که ما امتیازی به ضرر ملت به طرف مقابل ندهیم.

حریف در آغاز کار انتظار داشت آنچه هیئت ایرانی روی میز گذارده است، مصرف چانه‌زنی داشته باشد ولی آرزوهایی را که پیش از آن و از مسیر نیویورک تا وین پرورانده بود، بر باد رفته دید.

ولایتی توضیح نداده است که آنچه از آن به عنوان اسرار نظام یاد می‌کند و نگران سوءاستفاده دشمنان از افشای آن است چگونه به طور کامل توسط همان دشمنان منتشر می شود؟!

برخلاف خوش بینی های دیپلمات ها در روز گذشته، خبرهای رسیده از ژنو حاکی از آن است راه توافق در مذاکرات هسته ای با مانعی جدی برخورد کرده است.