سر درِ بازار این شهر با لبیک یا حسین(ع)، یا شهید مظلوم، یا حسین غریب مزين شده و دل این دیار در شعور و شور قریب و قلبی آکنده از اندوه و تنی سیاه‌پوش به عزای خورشید بر سر نیزه رفته کربلا نشسته است.
مردمان این شهر تمام عمر در عزای حسین(ع) گریه می‌کنند. یکی از اهالی کبودراهنگی که 53 سال سن دارد، می‌گوید: «این شهر تمام تدین، اعتقاد و فرهنگ و وجودش را از اباعبدا... و از عزاداری‌های حسین(ع) دارد.
وي ادامه مي‌دهد: «سال‌هاست این عزاداری‌ها و سینه‌زنی‌ها جوانان و نوجوانان را به دستگاه و مکتب اباعبدا...‌الحسین(ع) کشانده و می‌کشاند و به آنها درس ایثار و فداکاری و از جان‌گذشتگی و مردانگی می‌آموزد.»
وي هدف از برگزاری آیین‌ها و سبک و سیاق‌های عزاداری‌ها را عشق به حسین(ع) و معرفت نسبت به ايشان می‌داند و از آیین عزاداری‌ها و سینه‌زنی‌ها در کبودراهنگ می‌گوید:
« روزهاي پيش از آغاز ماه محرم‌الحرام کبودراهنگ سیاه‌پوش این ایام می‌شود. سر درِ مغازه‌ها و بازارها، محافل و مساجد و حسینیه‌ها و اماکن مذهبی با پرچم‌های حسینی به اهتزاز درمی‌آیند و 3 یا 4 روز مانده به آغاز ماه محرم، مراسم عزاداري در تمام سطح شهرستان اعلام می‌شود و همه آماده ورود به ماه محرم و عزاداری برای سالار شهیدان می‌شوند که به مراسم تشت‌گذاری یا همان عزاداري معروف است.
از روز سوم محرم تمام هیأت‌ها و دسته‌هاي عزاداری با برنامه به ترتیب و در نوبت‌های مشخص شده در دسته‌های عزاداری گسترده و عظیمی در سطح شهر به سینه‌زنی، عزاداری و نوحه‌سرایی می‌پردازند که می‌توان اوج ارادت و عشق و اشتیاق مؤمنان و عزاداران را در این دسته‌ها ديد.
کبودراهنگ بیش از 10 دسته عزاداری بزرگ دارد که از 10 مسجد و حسینیه برنامه‌های خود را آغاز می‌کنند و در روز عاشورا تمام دسته‌ها در میدان امام حسین(ع) تجمع کرده و با عزاداری عظیم و متمرکز ابهت و بزرگی عشقشان را به اباعبدا...‌الحسین(ع) به نمایش می‌گذارند.
روز سوم، يعني 3 روز پس از عاشورا دسته بزرگ عرب‌ها در کبودراهنگ مراسم ویژه‌ای دارد که مختص کبودراهنگ است و کمتر جایی این آیین را دارد. کبودراهنگی‌ها به طور نمادین به مانند قبیله بنی‌اسد با در دست داشتن ابزار تشییع جنازه و پوشیدن لباس عربی جنازه شهدای کربلا را به صورت سوزناکي تشییع می‌کنند و شخصی به عنوان امام قبیله شهدای سر بریده را معرفی ‌مي‌كند و در وصف آنها مدیحه‌سرای سوزناکی دارد.
عصر روز عاشورا دسته‌هاي عزاداری در میدان امام حسین(ع) تجمع کرده و مراسم تعزیه‌خوانی و آتش زدن خیمه‌هایی که به صورت نمادین برپا شده را دارند و پس از برپایی نماز مغرب و عشا مراسم شب شام غریبان در سکوت و تاریکی شب با در دست داشتن شمع‌های روشن در فراق شهدای کربلا برگزار می‌شود.»
وی با اشاره به دیگر آیین‌های کبودراهنگ می‌گوید: « آیین حلیم‌پزان یکی دیگر از رسوم این شهر است که علاوه بر بسیاری از خانه‌ها که در آن حلیم پخت می‌شود. مساجد و تکیه‌هاي این شهر روز عاشورا و تاسوعا بیش از 400-300 دیگ حلیم مي‌پزند و در بین عزاداران و مردم و میهمانان شهر توزیع می‌كنند و همچنین در این روز تمام آشپزها و آشپزخانه‌های شهر بیش از 4 هزار و 500 هزار غذاي نذري مي‌پزند. همچنین کشتن قربانی برای دسته‌هاي عزاداری از آیین‌های دیگر این دیار است که هر روز که یک دسته عزاداری در سطح شهر حرکت می‌کند، مسئولان هیأت‌ها و دسته‌‌هاي عزاداری و مردم برای حضور آن دسته عزاداری گوسفندي قربانی می‌کنند.
وي می‌گوید: «تمام این برنامه‌ها و آیین‌ها فقط شکلی از ارادت، علاقه و عشق مردم این دیار به دستگاه و مکتب اباعبدا...‌الحسین(ع) است.»
جوان 23 ساله‌ای نیز در این گفت‌وگو بيان مي‌كند: «آنچه به عنوان روش و رسوم عزاداری و آیین مطرح می‌شود نمادی از علاقه این مردم به امامت و ولایت است و گریه کردن برای حسین(ع) و در اندوه او بودن لیاقتی می‌خواهد که خداوند به انسان می‌بخشد و هر کس که در این دستگاه به حرکت کوچکی، به سینه‌زني، به سیاه پوشیدنی، به اشکی و به اندوهی آمده باشد بی‌شک محب درگاه حسینی است.»
دختر بچه 5 ساله سیاه‌پوشی با تبسم معصومانه خود می‌گوید: «من امام حسین(ع) را دوست دارم آمده‌ام و می‌خواهم او را بشناسم.»
مادر این خردسال مهربان همراه وی بود که ادامه‌ مي‌دهد: «امیدواریم تمام آیین‌ها، شعرها و نوحه‌های که در باب امام حسین(ع) و دیگر شهدای کربلا نثار می‌شود چنان با محتوا و غنی و واقعی باشد که کودک من و تمام کودکانی که برای شناخت آمده‌اند به شناختی درست و واقعی دست یابند و هرگز دچار شبهه و تردید نشوند.»