به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، در حالی که کودکان نه مشغله کاری دارند و نه مشکلات مالی ، اما عوامل بسیار زیادی وجود دارد که ممکن است در کودک استرس ایجاد کند، استرس می تواند هر فردی را که احساس ناامیدی می کند تحت تاثیر قرار دهد.

گاهی اوقات ما والدین تصور می کنیم که استرس های درونی ما را، به هیچ وجه کودکانمان ندارند، اما واقعیت این است که کودکان نیز احساسات مربوط به خود دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنی از احساسات زیادی برخوردارند، آنها هم مانند بزرگسالان استرس زیادی را تجربه می کنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهی نداشته باشند بدون شک دچار آسیب هایی خواهند شد.

نکته مورد توجه در این زمینه داشتن آگاهی کافی برای والدین است، آنها باید به کودکان خود آموزش دهند که چگونه احساسات و عواطف خود را شناسایی کنند و با والدین خود در میان بگذارند. با توجه به تجربیات پدر و مادر این امکان وجود دارد که از راههای سالم با این موضوع برخورد کنند. والدین با ارائه مهارت های سالم به فرزندان خود به آنها کمک می کنند تا در طول زندگی با هر نوع استرس و فشار رو به رو شده و بتوانند بر آن غلبه کنند .

ریشه استرس در کودکان

عوامل بسیار زیادی وجود دارد که ممکن است در کودک استرس ایجاد کند، استرس می تواند هر فردی را که احساس نا امیدی می کند تحت تاثیر قرار دهد حتی کودکان . پیش از رفتن به مدرسه جدایی از والدین و پس از آن فشار های تحصیلی و اجتماعی به خصوص تطبیق خود با شرایط موجود، در کودک استرس ایجاد می کند. بسیاری از کودکان بعد از ساعات مدرسه فرصتی برای بازی یا استراحت کردن ندارند.

اگر کودکی از فعالیت های فوق برنامه شکایت دارد و یا تمایلی به انجام دادن آن ندارد به این معناست که بیش از اندازه برای او برنامه ریزی شده است که این مسئله خود منشا استرس برای کودک می گردد. کودکانی که تصاویر ناراحت کننده در تلویزیون مشاهده می کنند و یا اخبار مربوط به بلایای طبیعی ، جنگ یا تروریسم را می شنوند ممکن است نگران امنیت خود یا افراد مورد علاقه خود باشند.

استرس در کودکان ممکن است با عواملی بیش از آنچه در زندگی آنها اتفاق می افتد تشدید شود . آیا فرزندان صحبت های شما در مورد مشکلات کاری، نگرانی در مورد بستگان و یا جر و بحث با همسرتان بر سر مسائل مالی را می شنوند؟

والدین باید مراقب چگونگی صحبت کردن خود در حضور کودکان باشند زیرا آنها نگرانی پدر و مادر خود را احساس کرده و دچار استرس می شوند.

عوامل مشکل سازی چون بیماری، مرگ عزیزان یا طلاق نیز در ایجاد استرس موثر هستند. اگر این عوامل به فشار های روزانه که کودک با آن مواجه است اضافه شود استرس در او تشدید می شود. حتی مسالمت آمیز ترین طلاق ها نیز در کودک استرس ایجاد می کند زیرا اصلی ترین سیستم امنیتی او یعنی خانواده دچار تغییری جدی می شود. والدینی که از یکدیگر جدا می شوند هرگز نباید کودک را وادار به انتخاب یکی از طرفین کنند و یا در حضور او از یکدیگر بدگویی کنند.

علائم و نشانه ها

همیشه تشخیص اینکه چه موقع کودکان دچار فشار روحی هستند کار ساده ای نیست اما تغییرات رفتاری در کوتاه مدت مانند تغییرات در خلق و خو، ادا در آوردن، تغییر در الگوهای خواب یا شب ادراری می تواند نشانه ای از وجود استرس در کودک باشد. بعضی از کودکان دچار مشکلات فیزیکی مانند دل درد یا سردرد می شوند، بعضی در تمرکز و انجام تکالیف درسی مشکل دارند و بعضی دیگر گوشه گیر شده و بیشتر وقت خود را در تنهایی سپری می کنند. در کودکان کم سن و سال استرس ممکن است موجب پیدایش عادات جدید رفتاری مانند مکیدن انگشت، پیچاندن موهای خود یا انگشت کردن در بینی شود. کودکان بزرگتر ممکن است دروغ بگویند، موجب آزار و اذیت دیگران شوند و یا پرخاشگری نمایند.

راهکارها

والدین ممکن است نتوانند از بروز احساساتی مانند خشم، عصبانیت و ناراحتی در فرزندان خود جلوگیری کنند اما می توانند ابزار و راهکارهایی را که برای غلبه بر این احساسات وجود دارد به فرزندان خود معرفی و یا در اختیار آنان قرار دهند .

صدای خود را بالا نبرید

وقتی متوجه عصبانیت و ناراحتی فرزندانتان شدید سعی نکنید با صدای بلند از او سوال کنید یا با گفتن کلماتی مثل، خوب حالا مگه چی شده ؟ دنیا که به آخر نرسیده آن را متهم جلوه دهید .

به سخنان فرزند خود گوش دهید

به آرامی از فرزند خود سوال کنید که چه موضوعی باعث ناراحتی اش شده است و سعی کنید فقط شنونده باشید. با علاقه و صبر و حوصله به سخنان او گوش دهید و از هر گونه پیشنهاد، داوری، نصیحت و امر و نهی پرهیز کنید. با ادای کلمات و جملاتی سعی کنید به فرزندانتان القاء کنید که متوجه احساساتش شده اید و با او کاملا هم عقیده هستید .

احساسات فرزند خود را نام گذاری کنید

اکثر کودکان هنوز نامی برای احساسات خود ندارند. اگر فرزند شما احساس خشم و ناراحتی کرد با استفاده از کلمات به تشخیص احساس او کمک کنید و او را در نام گذاری احساساتش یاری دهید. چنانچه آنها به احساس خود و نام آن آگاه باشند نحوه بیان بهتری خواهند داشت و بهتر می توانند با شما رابطه برقرار کند.

کودک را برای رو به رو شدن با موقعیت ها آماده کنید

مثلا چنانچه قرار است کودک را به دکتر ببرید با او در مورد آنچه قرار است انجام دهید گفتگو کنید به یاد داشته باشید که کودکان کم سن و سال تر نیازی به آماده سازی ندارند زیرا این عمل موجب اضطراب بیشتر در آنها می شود .

به فرزند خود کمک کنید تا برای خلاصی از شرایط استرس زا قدم بزند یا حتی اگر دوست داشته باشد می تواند مطلبی را بنویسد .

سعی کنید در تمام وقت به او احساسی مثبت القاء نمایید و بگویید که کمتر مشکلی است که قابل حل نباشد و تمام اینها موقتی است و به او آرامش خاطر دهید .