به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،یکشنبه‌ای که گذشت حشمت مهاجرانی سرمربی سال های دور تیم ملی فوتبال بعد از چهار سال دوری از وطن، به ایران بازگشت.
پرافتخارترین سرمربی تاریخ فوتبال ایران در بدو ورود به کشور با اشک و بوسه و لبخند مورد استقبال دوستان و شاگردانش قرار گرفته و سپس همراه با جمع انبوهی از پیشکسوتان فوتبال و ورزش راهی قم شدند.
 
خبر رسیده که دوشنبه شب در شهر قم مراسم تجلیل و تقدیری از این بزرگ فوتبال ایران برپا شده و لحظات خوب و به یادماندنی برای او و قدیمی‌های ورزش ایران رقم خورده است. جالب اینکه بانی این مراسم نه فدراسیون فوتبال بوده و نه کمیته ملی المپیک، بلکه یک شرکت تعا‌ونی انبوه‌ساز میزبان مراسم بوده است!
 
این اولین بار نیست که افراد علاقمند در محافل خصوصی جور کم‌کاری و کوتاهی‌های فدراسیون فوتبال را می‌کشند. قبلاً هم شاهد برگزاری جشن تولد دراگان اسکوچیچ در زمانی که سرمربی تیم ملی بود توسط برج‌سازان بوده‌ایم! برگزاری چنین مراسماتی اگر چه قابل تقدیر و تشکر است، اما وظیفه اصلی برپایی یادمان و یادبود شخصیت‌های تاریخی و تأثیرگذار فوتبال ایران بر عهده فدراسیون فوتبال است.
 
حشمت مهاجرانی یکی از مفاخر تاریخ ورزش ایران است که افتخارات فراوانی برای فوتبال ایران به ارمغان آورده است. قهرمانی در چهار دوره مسابقات جوانان آسیا طی سال‌های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۵، قهرمانی در جام ملت‌های آسیا (۱۹۷۶) , صعود به المپیک مونترال کانادا و قرار گرفتن در جمع هشت تیم برتر مسابقات، اولین صعود به جام جهانی فوتبال (۱۹۷۸) به عنوان تنها نماینده قاره آسیا و اقیانوسیه و... او را به پرافتخارترین سرمربی تیم ملی در تاریخ فوتبال ایران تبدیل کرده است. مهاجرانی در خارج از ایران هم کارنامه درخشانی داشته و با ساخت و پرورش نسل طلایی فوتبال امارات و رساندن‌شان به جام جهانی، به عنوان پدر فوتبال این شیخ نشین شناخته می‌شود.
 
این مربی کهنه کار در اروپا هم سابقه مدیریت فنی و عضویت در هیئت مدیره باشگاه های آدمیرا واکر اتریش و دی استرادا اسلواکی را داشته و حتی زمینه مدیرعاملی و مالکیت خشایار محسنی چهره ایرانی و سرشناس فعال در فوتبال قاره سبز را در رأس این دو باشگاه فراهم آورده است. آنچه جایگاه او را به عنوان بزرگ‌ترین سرمربی تاریخ فوتبال ایران تثبیت می‌کند، این است که بعد از او دیگر نه به قهرمانی در جام ملت‌ها رسیدیم و نه حتی فرصت صعود به المپیک نصیب‌مان شده است.
 
با این تفاصیل اگر بنا به برگزاری مراسم تجلیل و تکریم است قطعاً باید فدراسیون فوتبال پیش قدم باشد. مجموعه‌های دیگر هم در صف ایستاده چنانچه فرصت به آنها رسید اقدام کنند. اما این مهم هم به سان تمام کارهای مختل مانده و عقیمی که در فدراسبون فوتبال تاج جریان دارد، به دست فراموشی سپرده شده است.
 
برای جامعه فوتبال ننگ است که از پیر و مرشد و بزرگش در جایی غیر فوتبالی و نا مربوط تجلیل شود! مگر فوتبالی‌ها و فدراسیون نشین‌ها مرده‌اند که از شخصیت عالی و بی بدیلی همچون حشمت مهاجرانی بعد از سال‌ها که به میهن بازگشته توسط یک انبوه‌ساز تجلیل شود؟! این که استادیوم‌سازی و چمن کاری و تجهیز اماکن ورزشی و… نیست تا هزینه‌های نجومی بطلبد! سر آخر هم با آن وضعیت زشت و تحقیر آمیز استادیوم و زمین چمن بی کیفیت و نمایش دور از ذهن نمایندگان‌مان، مضحکه فوتبال آسیا بشویم! حشمت مهاجرانی و همه بزرگان فوتبال ایران از چنان عزت نفسی برخوردارند که نیازی به هدایای آنچنانی و هزینه‌های گزاف نیست، اما احترام چیزی‌ست که سال‌هاست از او دریغ کرده‌اند.