به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،در سال‌های اخیر، پدیده‌ای به نام «گدایی مسئولیت» در برخی نهادهای مدیریتی و اجرایی کشور دیده شده است. این اصطلاح به وضعیتی اشاره دارد که برخی افراد بدون داشتن شایستگی یا تخصص لازم، صرفاً به دنبال دستیابی به پست‌ها و مسئولیت‌های کلیدی هستند.

 این پدیده نه‌تنها به بهره‌وری سازمانی آسیب می‌زند، بلکه باعث از بین رفتن اعتماد عمومی به سیستم‌های مدیریتی و حکمرانی می‌شود.

افراد گدای مسئولیت معمولاً با استفاده از تبلیغات، لابی‌گری یا نمایش‌گرایی تلاش می‌کنند خود را شایسته نشان دهند، اما در عمل، توانایی ارائه نتایج مطلوب را ندارند. در چنین شرایطی، جایگاه‌های مدیریتی که باید به افراد کاردان و متخصص واگذار شوند، به افرادی سپرده می‌شود که تنها در پی تأمین منافع شخصی یا جلب توجه هستند.

برای مقابله با این پدیده، شفافیت در فرآیندهای انتخاب و انتصاب، تقویت نظارت بر عملکرد مسئولان، و ایجاد معیارهای شایستگی دقیق ضروری است. همچنین، فرهنگ پاسخگویی باید به گونه‌ای نهادینه شود که افراد به‌جای تلاش برای کسب مسئولیت بدون شایستگی، به دنبال کسب دانش و تجربه واقعی باشند.

کارشناسان معتقدند که گدایی مسئولیت می‌تواند پیامدهای منفی متعددی داشته باشد، از جمله تضعیف اعتماد عمومی، کاهش بهره‌وری سازمان‌ها و هدررفت منابع. این افراد غالباً به‌جای تمرکز بر حل مشکلات واقعی، به نمایش‌گرایی و وعده‌های بی‌اساس روی می‌آورند.

دکتر علی رضایی، استاد مدیریت، در این باره می‌گوید: «گدایی مسئولیت نه‌تنها نشان‌دهنده ضعف سیستم‌های ارزیابی شایستگی است، بلکه فضای مدیریت را به محلی برای رقابت‌های غیرسازنده تبدیل می‌کند.»

برای مقابله با این پدیده، لازم است که سازوکارهای شفاف و عادلانه‌ای برای انتخاب و انتصاب افراد در مسئولیت‌های کلیدی تدوین شود. همچنین، تقویت فرهنگ پاسخگویی و نظارت می‌تواند از رشد چنین رفتارهایی جلوگیری کند.

حال سؤال اینجاست: آیا زمان آن نرسیده است که با بازبینی فرآیندهای مدیریتی، افرادی که تنها به‌دنبال عنوان و جایگاه هستند، از عرصه تصمیم‌گیری کنار گذاشته شوند؟

پرسش اصلی این است: چگونه می‌توان میان شایستگی واقعی و ادعاهای بی‌پایه تمایز قائل شد؟

انتهای خبر/وحید رستمی