باغی که شاید روزی نه چندان دور به یک جاذبه ناب گردشگری در همدان تبدیل شود. این روزها دوستداران سفر به دنبال دلایل خاصی برای مسافرت به اقصا نقاط مختلف هستند و دیگر جاذبه‌های تکراری تاریخی و گردشگری جوابگوی نیاز و غریزه ذاتی جستجوگری گردشگران نیست.

بسیاری از افراد خبره و کارشناس در صنعت کشاورزی از سراسر میهن اسلامی که شگفتی‌های باغ اختصاصی «پرویز ملک‌زاده»، باغدار نابغه همدانی را در بلندی‌های صخره‌ای شهر دیده‌اند، عقیده دارند این باغبان و پژوهشگر خستگی‌ناپذیر، کاری با سنگ‌های خارا و بذر گیاهان تزیینی و گونه‌های اصلاح شده و کمیاب درخت میوه کرده است که هیچ کیمیاگری تاکنون با آهن و طلا نکرده و او از سنگ خارا شهد گل می‌گیرد.

فرهادوار تیشه بر صخره‌های سخت زد

ملک زاده، نام نا آشنایی نیست و نزد صاحبان اندیشه و ذوق در دنیای تحقیقات گونه‌های درختی و درختچه‌های تزیینی در نقاطی از جهان دارای اعتبار و سابقه قابل اعتنایی است، ولیکن کارهای سخت و طاقت‌فرسای او برای بسیاری از ما که کرداری ساده داریم، ناشناخته است. ملک‌زاده می‌گوید: فرهادوار تیشه بر صخره‌های سخت می‌زنم تا راهی برای رویش زندگی خود و جوان‌ها بیابم و ناممکن‌ها را برای نسل‌های آینده ممکن سازم.

به گزارش ایرنا، یکی از هنرهای به ظاهر ساده، ولیکن طاقت‌فرسای این پژوهشگر 63 ساله که به گفته خودش از 12 سالگی با گل و گیاه و درخت همزیست شده، این است که از یک تنه درخت به روش پیوندی، 11 نوع میوه همگون اما با رنگ‌ها و طعم‌های متنوع به دست می‌آورد. انواع سیب درختی، آلوی زرد و قرمز، قطره طلا و زردآلو، انواع آلبالو و گیلاس، انواع هلو و شلیل، دو گونه گلابی کمیاب سیاه و زرد، به، زالزالک، انگور و حتی گونه‌های ناسازگار با اقلیم همدان همچون عناب، سماق، انار و انجیر، همراه با گونه‌های متنوع گردو، بادام و سنجد به وفور در باغ یک و نیم هکتاری ملک‌زاده، حدود چند سالی هست به بار می‌نشیند.

پیرامون باغ نمونه و منحصر به فرد کیمیاگر همدانی را گونه‌های اصیل و تقویت شده‌ای از گل‌های خوش عطر و نام «محمدی» و گل زرد که به علت تخریب و تغییر کاربری بسیاری از رویشگاه‌های این دو گونه گل ارزشمند در همدان، رو به انقراض است، احاطه کرده و در جای جای باغ نیز گونه‌های اصلاح شده و کم نظیری از گل لاله و درختچه اقاقیا خودنمایی می‌کند و بر روی دوستداران این جلوه‌های زیبای الهی تبسم می‌پاشد. به گفته اغلب باغداران و کارشناسان خبره کشاورزی در همدان که نتیجه تلاش ملک‌زاده را نظاره‌گر هستند ثمره میوه و محصول کم‌نظیر این باغ به لحاظ استفاده نکردن از سم و کودهای شیمیایی، کیفیت کامل و ذات ارگانیکی خود را حفظ کرده و قابل مقایسه با محصول‌های مشابه نیست. به گفته آنان، محصولات این باغ استثنایی از نظر انبوهی تولید و وزن و ظاهر نیز با محصولات معمول متفاوت است؛ به گونه‌ای که بیشتر انواع میوه آن درشت و غنی است و هر دانه میوه «به» و سیب زرد تا وزن حدود 900 گرم، حتی از درختچه جوان باغ قابل برداشت است.

سختی آبیاری و شیرینی آبادانی

پژوهشگر همدانی که همگان او را به عنوان مردی خودساخته و انسانی که راهش را از فراز و نشیب سختی‌های زندگی و انس با طبیعت و همدلی با راز و رمز خاک، زمزمه آب، ترنم نسیم و رویش سبزینه‌ها یافته، می‌شناسند. گاه گاهی لب به شکوه و ناگفته‌ها نیز می‌گشاید.

او می‌گوید به سختی آب مورد نیاز برای آبیاری این مزرعه نسبتاً بزرگ را فراهم می‌سازد و در فصل تابستان با وجود اینکه با تانکرهای بزرگ آب را از منابع غیر قابل شرب شهری به دل کوه می‌آورد، باز هم نهال و برخی درخت‌های جوانش از بی‌آبی می‌سوزند.

ملک‌زاده با سختی و مرارت و با صرف بیش از یک میلیارد ریال هزینه استخرهای کوچکی برای ذخیره‌سازی آب احداث کرده و تاکنون 5 حلقه چاه نیز از دل سنگ شکافته است، اما هیچ یک از این چاه‌ها به آب نرسیده و متروکه مانده است.

گویا فقط در فصل بهار که یخ آبها و چشمه‌سارهای بالادستی مزرعه جاری است، او قادر به ذخیره‌سازی آب برای مدتی است. و اما، با وجود تمام شگفتی‌های باغ کیمیاگر همدانی و تلاش و اراده و نوآوری‌هایی که برای تولید و نمایش میوه‌های بهشتی در این باغ به منصه ظهور می‌رسد، اطرافیان و معدود کارگران و همکاران ملک‌زاده، گواهی می‌دهند، که او هیچ درآمدی از باغ پربرکت خود ندارد و میوه‌های لذت‌بخش باغ همه ساله وقف خانواده‌های کم درآمد و افراد محروم در نقاط حاشیه‌نشین شهر می‌شود و به قولی هر کس از این باغ و سفره نعمت بهره‌ای و بری می‌برد.

باغبان معجزه‌گر و پژوهشگر توانای همدانی بازنشسته یکی از ارگان‌های دولتی است و دو فرزند دختر و پسر دارد که دختر او هم‌اینک یک گیاهپزشک است و با مراکز تحقیقات کشاورزی همکاری دارد. آقای ملک‌زاده در پاسخ به این سوال که دختر گیاهپزشک شما چقدر به شما مشاوره می‌دهد و به دادتان می‌رسد با خنده شیرینی که نشان از خودباوری و اعتماد به نفس اوست، اظهار می‌دارد: من به داد او می‌رسم.

منبع: همدان‌پیام