به گزارش کورنگ علی لاریجانی در این نطق با اشاره قرار دادن مذاکرات هسته‌ای هفته گذشته در ژنو و اظهارات مسئولان دیپلماسی کشور گفت: ‌در مباحث دیپلماتیک بویژه در بحث هسته‌ای بارها شنیده‌اید که باید مذاکرات به اعتمادسازی منجر شود، چون اعتماد بین طرفین وجود ندارد.

وی افزود:‌ معیارهای دینی می‌گویند در چنین قلمرو ناعادلانه‌ای باید با سوءظن به تعامل دیپلماتیک آنان نگریست و جای اعتماد کردن نیست.

لاریجانی تصریح کرد: فعل سیاسی اعتماد به این قدرت‌ها در چنین فضایی فعلی غیرعقلانی است. کمااینکه بارها نتیجه قول‌های دروغین آنان دیده شد. لازمه توفیق در این مسیر صرفاً رعایت ضوابط عام بین‌المللی است. ایران عضو آژانس و ان‌پی‌تی را پذیرفته است و بنا نیست که برای ایران مقررات خاص تدوین شود؛ بنابراین رعایت این ضوابط می‌تواند معیار گفتگوها باشد. در این شرایط مذاکره‌کنندگان ایرانی باید توجه تام داشته باشند و مجلس شورای اسلامی هم چنانچه احساس کند طرف‌های قدرتمند رفتار دوگانه و غیرموجهی دارند در زمینه تنوع فعالیت‌های هسته‌ای مقررات لازم را مصوب خواهد کرد.

بخش دیگر انتقادات لاریجانی در واکنش به گفته‌های یکی از نزدیکان امام خمینی(ره) بود.

رئیس مجلس در واکنش به این اظهارات گفت: ‌امروز ما نیاز به انقلاب رنگ‌ها در حجاب نداریم، همیشه در اکثر روستاها زنان با لباس‌های رنگی حجاب داشتند و دارند و کسی ایرادی هم نگرفته است. این امور جنبه عرفی و تناسب با محل دارد و اصل، پوشیدگی و عفاف است. امروز اگر نیاز به انقلابی باشد، به جای انقلاب رنگ‌ها به انقلاب در راستای بهبود معیشت مردم نیاز داریم.

به انقلاب حفظ و حمایت از میراث امام(ره) و شهدا نیاز داریم. ممکن است در جامعه عده‌ای «شل‌ دین» باشند اما «شل دینی» هنر نیست که به آن افتخار شود و آن را ترویج کنند. آن هم کسانی که از بیوت صالحه انقلاب هستند. تربیت انسان‌های مومن هنر است که باید مورد توجه صاحبنظران و رسانه‌ها قرار گیرد.

دیگر انتقاد رئیس مجلس نسبت به انتشار خاطراتی بود که در سایت آیت‌ا... هاشمی‌رفسنجانی منتشر شد. وی در این انتقاد گفت: ‌نقلی شد که در نامه‌ای به امام(ره) چند مطلب از جمله مطالبی در مورد آمریکا ذکر شده بود و امام(ره) هم در این موضوع اقدامی نکردند. سوال این است که طرح این مسأله در رسانه‌ها آن هم موضوعی که مربوط به سال‌های پیش است و رهبری نظام هم درباره آن تصمیم خود را گرفته بود، چه خاصیتی دارد؟ آیا با شرایطی که ما در صحنه بین‌الملل داریم طرح این مسائل که طبعاً موجب کشمکش درونی کشور و سایش نیروها می‌شود، چیزی جز ضرر دربر دارد؟ آیا این معنای غلط را به دیگران القا نمی‌کند که نوعی دلدادگی و شیفتگی و ذوق‌زدگی برای کار با آمریکا و غرب در نهان سیاست‌ورزان و جریان رسانه‌ای مطرح است و این تلقی غلط مایه گرانفروشی در مذاکرات و بی‌عزتی در صحنه جهانی برای ما نیست؟

منبع: همدان پیام