دهه‌هاست که فلسطین کانون توجه تمامی اعتراضات جهان اسلام به ظلم و ستم است. مقاومت و انتفاضه فلسطین شروع حرکتهای قلابی و بنیادین در منطقه شد. جنبش مقاومت فلسطین نمادی از اعتراض کشورهای تحت ظلم منطقه علیه حکومتهای سرکوبگر گردید. مقاومتی که ماهیت آن اعتراض قدرتمند و شریفانه اما نه با خشونت است.

در جهان عرب، افرادی هستند که مقیم غرب می‌باشند. بخش اعظمی از راهپیماییهای اینگونه افراد که در کشورهای غربی برگزار شده، مربوط به دفاع از فلسطین می‌باشد. انصافا، زحمت و اجر پایه‌گذاران این جنبش عظیم که جان خود را در این راه از دست دادند را نمی‌توان نادیده گرفت.

تونس، مصر، لیبی، یمن و بحرین سالیان بود که رنگ تظاهرات و یا انقلاب به خود ندیده بودند. اما این بدین معنا نیست شکنجه، ارعاب، کشتار، و حبس و زندانی در این کشورها وجود نداشته است. خیزشها و نهضتهای اعتراضی امروز کشورهای منطقه فرزند خلف غیرت و حمیت جوانان فلسطینی است. جوانهایی که نسلهای پیشین آنها و پدرانشان روزگاری بعنوان جوانهای غیور درس آموز مکتب نهضتهای پیشین منطقه بودند.

اگر کمی دقیق و باهوش باشیم، بخوبی متوجه می‌شویم که انقلابها و جنبشهای فعلی منطقه بنوعی زبان اعتراض به وضعیت فلسطین نیز به شما می‌روند. شکاف میان "فتح" و "حماس"، ناشی از مذاکرات ناموفق "فتح" و "سازمان آزادی بخش فلسطین" (PLO) با رژیم صهونیستی و تداوم دستگیریها، بی‌خانمان سازیها و کشتارهای این رژیم نامشروع می‌باشد.

اکنون زنجیر اتحاد کشورهای جنبش مقاومت همچون فلسطین و مصر بر گردن رژیمهای اشغالگر شرقی و غربی سنگینی کرده و هم اکنون شاهد اعتراضات گسترده در فلسطین علیه سازمان آزادی بخش (PLO) به علت از سرگرفتن مذاکرات با رژیم صهیونیستی هستیم.

طرح این سوال که "براستی فلسطین چه زمانی با شروع "انتفاضه سوم" خود به "بهار عربی" می‌پیوندد؟"، کاریست بیجا. چرا که اساسا با شاکله مفهومی و فلسفه مقاومت فلسطین سازگاری ندارد. باید صبور بود و به تماشای ادامه مقاومت این ملت صبور نشست.

فلسطین و مردمش همیشه قاعده و مکتب مبارزه خود را به خوبی دانسته و تظاهرات "روز نکبت" امسال نیز همچون همه سالها در اوج متانت و پایداری برگزار شد. این مردمان، مبدع سبکی از مقاومت و مبارزه هستند که دیگر کشورها از آن الگوبرداری میکنند.

مقاومت فلسطین

البته لازم به ذکر است که کارشکنی‌ها و بی‌کفایتی‌های "دولت خودگران"، "سازمان آزادی‌بخش"، و "نهادهای غیر دولتی" امروز فلسطین، تب سوزان خستگی را در کالبد این ملت مبارز و شجاع دمیده و عن‌قریب بروز انتفاضه سوم محتمل نمی‌رود. مگر اینکه جنبشهای دادخواه و شریف فلسطین دست کارشکنان را کوتاه کرده و با محوریت مردم حق‌طلب فلسطین راه به سوی "انتفاضه سوم" هموار گردد.

تصور اینکه جنبش مقاومت فلسطین سر بر بالین خاک گذارده، غلط و نادرست است. دهه‌هاست که کشورهای اتحادیه عرب در مقابل ظلم‌های رژیم صهیونیستی سکوت کرده و حالا دیگر جوانان فلسطینی به این نتیجه رسیده‌اند که فراتر از اندک امیدی به این کشورها خود باید همچون همیشه پرچم سرافرازی و استقلال‌خواهی علیه ظلم و اشغال را برافرازند.

نمی‌توان صحنه‌های انقلابها و جنبشهای تونس، مصر، و دیگر کشورهای بهار عربی نگاه کرد و تاثیر مستقیم و بسزای جنبش و انقلاب فلسطین را در آنها نادیده گرفت. آدمی ناخودآگاه "روز نکبت" را بخاطر می‌آورد. روزی که فلسطینیان در آن، نوای و ندای آزادیخواهی و خونخواهی سر می‌‌دهند و جهانیان را از خواب غفلتشان در مقابل حکومتهای مستبد و اشغالگر خبر می‌‌دهند.

فلسطین و فلسطینیان، نوای شرف و پرچم آزادیخواهی را بر سرتاسر گیتی گسترده ساخته‌اند و امروز شاهد تبلور ندای قلب ای ملت شریف در دلهای دیگر ملل حق‌طلب هستیم.