نيّت، انبعاث و پرش روح است. اگر انسان از طبيعت پر كشيد و بالا آمد، مي‏گويند نيّت كرده وگرنه اخطار حصولي و مفهوم ذهني است و حداقل عبادت ماست كه واجب ادا شود و اعاده و قضا نخواهد. اما آن نيّتي كه باطن عمل به آن وابسته و از عمل بالاتر است، انبعاث روحي است كه روح پرواز مي‏كند؛ همان نيتي كه از عمل برتر است. از اين رو گفته‏اند: خداي سبحان را با نيّتهاي صادق مسئلت كنيد.

کتاب حکمت عبادات صفحه 73.