به گزارش کورنگ وبلاگ آقکند نوشت: مهمترین وجه دامداری تغذیه دام است و این میسر نمی شود جز با کشاورزی و تولید محصولاتی نظیر یونجه ،جو ، ساقه ی گندم و ...
کشاورزی بدون داشتن منابع آب کافی مفهومی ندارد! و رونق تجاری در شهرهای منطقه مثل کبودرآهنگ ارتباط تنگاتنگی با وضعیت اقتصادی و درآمد روستاییان دارد.
پس:"مدیریت منابع آب در اولویت نیازهای همه ی مردم شهرستان است."
اشتغال ، وضعیت اقتصادی ، فرهنگ و رفاه روستاییان بر می گردد به" مدیریت منابع آب شهرستان"
وضعیت مهاجرت در روستاهای منطقه نگران کننده است :
مهاجرت نوع اول :(نبود فرصت شغلی مناسب و امکانات زندگی کافی برای جوانان)
بیشتر نوجوانان به علت های گوناگونی از جمله نبود دبیرستان در روستا ، نبود سرویس مدرسه ی با قیمت مناسب و متناسب با وضعیت اقتصادی خانواده های ضعیف روستایی ، عدم حمایت مالی مناسب خانواده از فرزندان و نبود فرهنگ مناسب اقدام به ترک تحصیل می کنند.دختران برای سبک تر شدن فشار مالی بر روی خانواده و زندگی بهتر ازدواج کرده و پسران برای کسب استقلال مالی و نبود فرصت شغلی مناسب راهی شهرهای بزرگ می شوند و متاسفانه چیزی جز کارهای کم درآمد و شغل های کاذب و کارگری انتظارشان را نمی کشد.(و این بسیار متاثر کننده است...)
بعد از مدتی پسرهای جوان برای تشکیل خانواده اقدام نموده و اغلب از دختران روستایی همسر خود را برمی گزینند و پس از ازدواج هر دو راهی شهرهای بزرگ می شوند. این گونه است که مهاجرت نوع اول رخ می دهد.
کمبود زمین را می توان جبران کرد
همه می دانیم در گذشته های دور وقتی خانواده گسترش می یافت فرزندان باید جدا شده و مستقل بر روی زمینی دیگر کار می کردند.به دلیل اینکه زمین پدری توانایی رفع نیاز یک خانواده را داشت.این مشکل از اوایل پیدایش کشاورزی و تمدن بشری بوده است.امروزه با پدید آمدن روش های نوین کشاورزی این مشکل بسیار کوچک به نظر می رسد لیکن در روستاهای شهرستان ما هنوز این مشکل وجود دارد.
می شود با روش های جدید کشاورزی و امکانات و دانش کشاورزی از زمین در هر چهار فصل بهترین بهره را برد.
حمایت از صنایع غیر وابسته به آب مانند فرش
حمایت از فرشبافان و نیز حمایت از فرشبافان مستقل و افزایش سود آنها از فروش فرش.
با در نظر گرفتن فروشگاهی در هر بخش که هنرمندان فرشباف بتوانند خود با خریدار به توافق برسند تا دست دلالان و افراد سود جو کوتاه شود.
بدین گونه بیشتر بانوان منطقه نیز می توانند صاحب درآمد مستقلی شده و به رشد و تعالی خانواده ی خود کمک کنند.
طرح راه اندازی خانه های فرش نیز طرح خوبی به نظر می رسد.
مهاجرت نوع دوم:(ناشی از نبود منابع آب کافی )
گونه ی دیگری از مهاجرت که نگران کننده تر است مربوط می شود به خانواده هایی که سالهاست مشغول کشاورزی و دامداری اند لیکن با کاهش منابع آب و در نتیجه نبود دارآمد کافی اقدام به ترک تعلقات و روستای خود می کنند.
این نوع مهاجرت ظرفیت بالفعل زیادی در منطقه دارد و هر چه زودتر باید چاره ای اندیشید و آن را "عملی کرد".
پرداخت بیشتر و یا در صورت امکان همه ی هزینه ی تبدیل سیستم سنتی آبیاری به سیستم های نوین
در حال حاضر 15 درصد هزینه ی تجهیز مزرعه به سیستم تحت فشار آبیاری بارانی را کشاورز می پردازد و 85 درصد را دولت تقبل می کند.
اگر دولت تمام هزینه را تقبل کند گام بلند و مهمی در مسیر کشاورزی پایدار برداشته خواهد شد.
برقی کردن موتورهای آب و برداشت آب مطابق مجوز طرح خوبی است ولی باید سریع تر پیگیری شود.
روش های سنتی (غرقابی) که در آنها قطره های آب یا بخار می شوند و یا در ریشه های علف های هرز جریان می یابند یا ترک های زمین می بلعدشان!باید به صورت ضربتی منسوخ گردند.
می شود تمهیداتی اندیشید که روش های نوین آبیاری مانند آبیاری بارانی و قطره ای جای روش های سنتی آبیاری را بگیرد.
منطقه ی مهربان ظرفیت بسیار بالایی جهت دامپروری و پرورش مرغ و طیور دارد .برای رشد این بخش اختصاص وام هایی با بهره ی پایین و مراحل اداری کمتر مانند ضامن کاسب و سند زمین در رهن بانک می تواند راه گشا باشد.
مهاجرت نوع سوم:
دانشجویان و دانش آموختگان با استعداد شهرستان به دلیل نبود فرصت شغلی به شهرهای صنعتی و بزرگ مهاجرت می کنند.
لزوم اشتغال افراد بومی در شهرستان
باید هوشیار باشیم که ژن های بااستعداد از شهرستان خارج می شوند.
برای کارآفرینی جوانان تحصیل کرده بانک ها مساعدت کافی نکرده و با انواع موانع در مسیر دادن وام مانند ضامن کارمند و بهره های بالا جوانان را نا امید کرده و به پشت میز نشینی در ادارات تشویق می کنند.
اختصاص وام هایی با بهره ی پایین و مراحل اداری کمتر می تواند راه گشا باشد .
این نکته نیز جای تامل دارد که اغلب معلمان و مدیران و نیز برخی کارمندان ادارات دولتی غیر بومی اند و این یعنی کاهش فرصت شغلی برای افراد بومی منطقه.
لزوم ارائه ی امکانات مناسب برای روستاییان:
عدم وجود امکانات مناسب در روستاها علتی که جوانان را به مهاجرت وا می دارد.
لزوم اجرای سریع تر طرح های بهسازی روستاهای منطقه :
راه ها و معابر روستایی نیازمند ترمیم است.علاوه بر آن هنوز مدتی از اجرای فاز اول بهسازی روستاها نگذشته که جدول ها و آسفالت از بین می روند! کیفیت و عیار و طرح اختلاط آسفالت و بتن ایراد دارد یا پیمانکار و عوامل اجرایی کوتاهی کرده اند و یا این اتفاق طبیعی است و به فاصله های زمانی معینی لازم است مرمت شود و مورد بازبینی قرار گیرد؟کدام؟
بسی حیف است که بعد از این همه هزینه و تلاش این طرح ها به حال خود رها شوند.
اختصاص بودجه ای جداگانه برای زیباسازی روستاها:
با طرح جمع آوری زباله ها و انباشت صحیح آنها و نیز استخدام رفتگر برای روستاها می توان چهره ی روستاها را ترمیم کرد.
حفر چاه آبی همگانی تحت نظر دهداری روستا ها و فقط مخصوص باغات و نگهداری از درختان می تواند طراوت و سرسبزی دوباره ای به روستاها بدهد.
لزوم جمع آوری مواد پلاستیکی از مزارع هندوانه و سایر مزارعی که برای آبیاری از مواد غیر قابل بازیافت از جنس پلاستیک و نایلون استفاده می کنند نیز می تواند مفید باشد.(تا با وزیدن کوچکترین بادی در روستا شاهد پرواز نایلون و نایلکس ها در آسمان نباشیم).
و راه اندازی کافی نتی کوچک و رایگان در مراکز پست بانک روستاها می تواند برای دانش آموزان و دانشجویان روستایی بسیار کارآمد و مفید باشد.(تا دیگر برای کوچکترین کار اینترنتی مجبور به مراجعه به شهر نشوند).
"ماجرای چاه های غیر مجاز"
چاه های غیرمجازی که عنوان می شود اغلب برای روستاییان کم توانی است که می خواهند محصولاتشان را آبیاری کنند.چاه غیر مجاز را که برای تفریح حفر نمی کنند!!!
حفر می کند تا به "آب"برسد!
تا یونجه زارهایش خشک نشوند .
تا ارتفاع " گندم"هایش به پره های "کمباین"برسد و اگر در اثر کم ابی گندم ها رشد کافی نداشته باشند کشاورز خسته باید با داس به روش سالهای دور گندم هایش را درو کرده و یا دام هایش را در گندمزار بی حاصل رها کند.
می خواهد محصول باغ انگورش امسال غوره نباشد .
می خواهد غذای بهتری را سر سفره بیاورد .
می خواهد"زندگی" کند.
از مسئولین محترم تقاضا دارم :
"امید" را سر مزارع سرسبز جاری کنید نگذارید "امید" فقط در سایت ها و روزنامه ها و فضای "مجازی"جریان داشته باشد!
ای که دستت می رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
منبع: وبلاگ آقکند
دیدگاه شما