به گزارش کورنگ، در استان همدان با توجه به آمار اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تعداد 28 انجمن ادبی مشغول به فعالیت است که از این تعداد هفت انجمن ادبی در همدان، پنج انجمن ادبی در ملایر، سه انجمن در نهاوند، سه انجمن در تویسرکان، دو انجمن در کبودراهنگ، چهار انجمن در بهار، دو انجمن در رزن، یک انجمن در فامنین و یک انجمن در اسدآباد مشغول فعالیت است.

البته در این خصوص قابل توجه است که این ارقام و آمار انجمن‌های ادبی است که در زیرمجموعه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به فعالیت مشغولند و انجمن‌های ادبی دیگری نیز در شهرستان‌های استان در زیرمجموعه اداراتی همچون شهرداری، دانشگاه آزاد و پیام نور به برگزاری جلسات ادبی می‌پردازند که متاسفانه با وجود فعالیت‌های نسبتاً در خور توجه اما در دایره گزارشات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به حساب نمی‌آیند و از حمایت‌های این نهاد به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر در استان محرومند.

انجمن‌های ادبی در سطح استان، تاکنون روند یکنواخت و کلیشه‌ای را دنبال کرده‌اند به طوری که از حوزه کارگاهی دور شده‌اند که این امر سبب می‌شود این انجمن‌ها به پاتوقی برای دید و بازدید مبدل شوند.

نبود کتابخانه‌های تخصصی ادبیات در ادارات ارشاد شهرستان‌ها، نبود مدرسان و کارشناسان حوزه ادبیات برای برگزاری دوره‌های کارگاهی و نبود بودجه کافی برای برگزاری جلسات عمومی با حضور اهالی ادبیات از دیگر استان‌ها همگی مشکلاتی است که باعث می‌شود مرثیه‌ای برای انجمن‌های ادبی استان بخوانیم و انتظار زیادی از آنها نداشته باشیم.

مدیران و متولیان فرهنگ و هنر استان گویا از یاد برده‌اند که استان همدان مهد پرورش چهره‌هایی چون غمام همدانی، کلیم همدانی، باباطاهر عریان، هوشنگ ایرانی و در عصر حاضر افرادی چون مصطفی رحماندوست، عزت‌الله الوندی، غلامرضا بکتاش، بهناز ضرابی‌زاده و کمال شفیعی است و امروز این شاعران و نویسندگان برجسته می‌توانند بهترین راهنما و استاد برای اهالی ادبیات در استان باشند.

استان همدان این روزها با وجود رکود فعالیت‌های ادبی اما همچنان پرچمدار ادبیات کودک و نوجوان در کشور است و برگزاری جشنواره ملی ادبیات کودک و نوجوان در همدان در کنار جشنواره تئاتر می‌تواند اهرمی برای رشد ادبیات در استان باشد.

همدان بارها از سوی مسئولان به عنوان قطب فعالیت‌های فرهنگی و هنری کودکان معرفی شده اما در این معارفه تنها جشنواره تئاتر کودک و نوجوان سهم آن است و لاغیر.

در انجمن‌های ادبی به دلیل نبود فضای لازم و بودجه کافی برای انتشار گاهنامه یا فصلنامه، کار نقد به صورت جدی صورت نمی‌گیرد چراکه نقد شفاهی ماندگاری نداشته و کمکی به صاحب اثر نمی‌کند.

آثار اعضای انجمن‌های ادبی از استان فراتر نمی‌رود هر چند این روزها به لطف شبکه‌های مختلف اجتماعی که بر تلفن‌های همراه نصب می‌شود می‌توان با همه دنیا ارتباط داشت اما همین ارتباط در بسیاری از مواقع به ضرر شاعر یا نویسنده شهرستانی بدون امکانات تمام شده و اثر به راحتی به نام کسی دیگر ثبت و ضبط می‌شود.

در نهایت انجمن‌های ادبی استان در حال حاضر نیازمند حمایت پیوسته و همیشگی هستند تا راه به بیراهه نبرند، برخی از انجمن‎ها هم هدف اصلی خود را فراموش کرده و فقط مکانی برای تجمع خانم‌ها و آقایان تبدیل شده که بی‌توجهی به این موضوع، شاید خود به معضلی اجتماعی تبدیل شود که بیان این مطلب، هشداری برای پیشگیری است و بس!

مدیران و اهالی فن باید به عنوان یک مربی بالای سر تازه‌کاران و علاقمندان به این حوزه باشند و مفهوم و چرایی وجود ادبیات را برای آنان تشریح کنند.

حتی لازم است مدام این قصه تکرار شود که اینجا محلی برای دید و بازدید نیست بلکه قرار است کار حرفه‌ای ادبیات صورت پذیرد و در نهایت چیزی به ادبیات استان افزوده شود./ فارس

 انتهای پیام/