حجت الاسلام حسنعلی علی اکبریان دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفتگو با خبرنگار معارف خبرگزاری شبستان درباره ملاک ها و معیارهای کافر دانستن افراد گفت: کسی که ایمان به وحدانیت خدای یکتا و رسالت نبی اکرم صل الله علیه وآله و قیامت دارد، مسلمان است. در رابطه با اظهار یا عدم اظهار این ایمان نیز دو وجه متفاوت وجود دارد.

وی افزود: اگر کسی از پدر و مادر مسلمان به دنیا آمده و مسلمان زاده است، اظهار ایمان نسبت به خدا، نبوت و قیامت برای او لازم نیست. اما اگر کسی از ابتدا مسلمان و مسلمان زاده نبوده، اظهار این مسئله بر وی واجب است و باید شهادتین را بگوید. فرزندی که از پدر یا مادر مسلمان به دنیا می آید، از ابتدای تولد مسلمان محسوب می‌شود و پس از رسیدن به سن بلوغ و رشد نیز اظهار این موضوع برای مسلمانی او شرط نیست، بنابراین فرق است میان کسی که از دین دیگری به اسلام مشرف می‌شود با کسی که از ابتدا مسلمان بوده است.

حجت الاسلام علی اکبریان با بیان این که حتی فرد مسلمان نیز در صورت انکار توحید، نبوت یا قیامت از اسلام خارج می شود، تصریح کرد: علاوه بر این سه موضوع، اگر فرد موردی از ضروریات دین مانند نماز را نیز انکار کند و این انکار مستلزم انکار نبوت باشد، کافر محسوب می‌شود.

دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی خاطرنشان کرد: البته این که آیا موضوع ایمان و اسلام دو موضوع متفاوت هستند یا خیر، موضوع دیگری است که باید در جای خود مطرح شود.

وی در پاسخ به این سوال که با توجه به جایگاه و مقامی که اسلام برای افراد قایل است و حتی حرمت مسلمان را بالاتر از کعبه می داند، آیا جنگیدن با یک مسلمان و کشتن او باعث خروج از اسلام می شود گفت: جنگ با مسلمان به تنهایی عامل کفر نمی‌شود، امکان دارد کسی مسلمان باشد اما با مسلمان دیگری بجنگد که این مورد مصادیق متعددی را شامل می‌شود از جمله اینکه ممکن است فرد مسلمانی به سرزمین یک مسلمان دیگر تجاوز کرده باشد مانند هشت سال دفاع مقدس که بخشی از مسلمانان به دلیل سلطه بیگانه بر اندیشه سیاسی آنها یا به دلیل کسب منافع به ما حمله کردند. اما این جنگ برای ما نوعی دفاع محسوب می‌شد که در عین حال وظیفه اسلامی ما بود و ما را از مسلمانی خارج نمی‌کرد. اما اینکه آیا کشور متجاوز یا فرد متجاوز، از اسلام خارج می‌شود یا نه ؟ باید گفت خیر. عمل او نوعی فسق است و باید جلوی آن را گرفت اما او را از مسلمانی خارج نمی‌کند. همچنان که خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: اگر دو طایفه از مسلمانان به جنگ هم برخاستند شما بین آنها برادری و الفت ایجاد کنید.

این دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در ادامه با بیان اینه که حتی افراد «باغی» را نیز نمی توان غیر مسلمان دانست تصریح کرد: «بغی» به مفهوم ظلم است و مصداق «بغی» و فرد «باغی» در جایی است که در داخل یک حکومت چنین اتفاقی بیفتد یعنی اگر بخشی از مسلمانان یک حکومت بر علیه حکومت بر حق قیام مسلحانه انجام دهند «باغی» محسوب می‌شوند. اما کافر نیستند، بنابراین این افراد مسلمان شمرده می‌شوند اما مجازات آنها مرگ است و باید با آنها جنگید و آنها را کشت.

وی افزود: چنین تعریفی از مسلمانی، اندیشه شیعه و عموم مذاهب اسلامی است اما فرقه‌ای از مسلمانان به خطا، هرگونه توسل، شفاعت خواستن و خواندن پیامبران و ائمه را شرک در عبودیت می دانند، هرچند که این ما برای ائمه و انبیاء علیهم السلام هیچ گونه استقلال و اولوهیتی قایل نیستیم.

حجت الاسلام علی اکبریان یادآور شد: در بطلان این نظریه و این دیدگاه شکی نیست. چون معنا و مفهوم توحید در عبودیت آن است که معبود ما تنها الله باشد و آنچه ما به عنوان توسل در اندیشه شیعه شاهد آن هستیم، به هیچ وجه عبودیت در آن راه ندارد، ما هرگز پیامبر صل الله علیه وآله یا امام حسین علیه السلام را عبادت نمی‌کنیم. این مسئله حتی نزدیک به معنای عبودیت نیز نیست چه رسد به اینکه قابل شبهه باشد.

وی با اشره به منشاء و منبع ترویج چنین دیدگاهی گفت: امروز بیش از آنکه مسایل اعتقادی باعث چنین اندیشه‌های تکفیری باشد به نظر می‌رسد بیشتر حرکت‌های سیاسی و توطئه‌های استکباری عامل چنین تفکراتی هستند تا بتوانند از این عامل به عنوان ابزاری برای ایجاد و تشدید تفرقه استفاده کنند. واضح است که امروز بر این مسایل اغراض سیاسی حاکم است و گروه‌های درگیر با هدف موازنه قدرت سیاسی و به بهانه تکفیر و دفاع از توحید، با سرزمین‌های اسلامی و مسلمانان می‌جنگند.

حجت الاسلام علی اکبریان خاطرنشان کرد: با این وجود ما تکفیری‌ها را تا زمانی که به وحدانیت خداوند و نبوت اعتقاد دارند، کافر نمی‌دانیم. بلکه از نظر ما این گروه فرقه گمراهی هستند که هم باید بحث‌های فرهنگی و اعتقادی آنها را تصحیح کرد و هم می بایست مستحکم در برابر آنها ایستادگی نمود و مانع نفوذ آنها شد. اما تا زمانی که از اعتقاد توحید، نبوت و معاد خارج نشده‌اند کافر دانسته نمی‌شوند و ما آنها را تکفیر نمی‌کنیم.

پایان پیام