علیمراد رستمی‌کیا كه در زادگاهش قهورد علیا –يكي از روستاهاي شهرستان كبودراهنگ- مسجدی را احداث كرده در فضایی بسیار صمیمی به سؤالات خبرنگار ما پاسخ داد و از دیدگاه‌ها و اهداف خود برای رشد و توسعه اقتصادی جامعه در پرتو فرهنگ انفاق و نیکوکاری گفت.

خودتان را معرفی كنيد؟

بنده علیمراد رستمی‌کیا هستم. 34 سال پیش در روستای قهورد علیا از توابع بخش گل‌تپه شهرستان کبودراهنگ متولد شدم؛ ولی با مهاجرت به شهر تهران کسب و کار خودم را در این شهر پی گرفتم. یک شرکت ساختمانی تأسیس کردم که بیش از 200 نفر در این شرکت با من همکاری می‌کنند و رزق و روزی حلال را سر سفرشان می‌برند. همزمان با رونق و توسعه کسب و کارم، فعالیت‌های خیریه‌ را هم گسترش دادم و در حال حاضر در شهر تهران ساکن هستم.

چرا شما را به عنوان خیر می‌شناسند؟

البته این نظر لطف مردم شریف این خطه و حاکی از بنده‌نوازی افرادی هست که با من ارتباط دارند، چون من خودم رو خادم مردم بويژه افراد نیازمند جامعه می‌دانم و در حد بضاعت به هر نوعی که توانستم به دنبال اين بودم تا گرهی را باز کنم و مانعی رو بردارم. حالا چقدر موفق شدم؛ خدا می‌داند.

چه عواملی شما را به این فضا و این موقعیت رساند؟

هرچند خودم در خانواده‌ای برخوردار بزرگ شدم ولی از همان وقتی که خودم را شناختم؛ دیدن سختی و مشکلات مردم، اطرافیان و نزدیکان خیلی من را آزار می‌داد و اگر کاری هم نمی‌توانستم برايشان انجام بدم، حداقل پای درد و دلشان می‌نشستم و سعی می‌کردم که به نوعی باری از دوش آنها بردارم تا اینکه خودم فعالیت اقتصادی‌ام را آغاز کردم. در این راه مرحوم پدرم کربلایی سمیع‌ا... رستمی‌کیا که در این خطه به حسن سلوک مشهور هستند و مردم این منطقه از وي به عنوان یک چهره ماندگار در خدمت‌رسانی و پیگیری امور عام‌المنفعه یاد می‌کنند، بسیار در شکل‌گیری شخصیت بنده تأثیرگذار بودن و در وحله بعد نیز نوع نگاهم به جامعه و تألمی که از دیدن این نیازمندی‌ها و کمبودهای اقتصادی در خود احساس می‌کردم و آثار منفی زیادی که فقر و نیازمندی اقتصادی در شخصیت افراد، روابط اجتماع و شکل ظاهری جامعه دارد، من را بیش از پیش در پیگیری این امور خیریه، ترغیب می‌کرد.

چه کارهایی را تا الان انجام دادید؟

بر اساس یک تصور قدیمی بسیاری از مردم کار خیر و امور خیریه رو با صدقه دادن مساوی می‌دانند اما در شرایطی که در حال حاضر به سر می‌بریم؛ به نظر من، توانمندسازی افراد و خودکفایی آنها با سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال در درجه اول و ارائه تسهیلات به صورت قرض‌الحسنه در مرحله بعد بسیار مهم است و کمک‌های بلاعوض هم در مراحل بعد هستند. با این وجود تهیه جهیزیه و به صورت کلی و جزئی، ساخت و تکمیل مسکن افراد نیازمند، مشارکت در ساخت مساجد و حسینیه‌ها، کمک به مؤسسه‌های خیریه، تسهیلات قرض‌الحسنه و کمک‌های بلاعوض از جمله فعالیت‌های ماست.

از مسجدی که در دست اقدام دارید؛ بگوييد؟

این مسجد در روستای قهورد علیا واقع شده بود که بر اثر فرسودگی بنا، در حال تخریب بود و این مسأله برای اهالی و ما، قابل‌تحمل نبود؛ چون ما مأمور به آبادانی و عمران مساجد هستیم. خوشبختانه با صمیمیتی که در بین اهالی این خطه هست و با همکاری و همراهی مردم خوب و با صفای این روستا عملیات بازسازی و توسعه این مسجد آغاز شده است که عمده کارهای پیگیری و هماهنگی را خود اهالی زحمتکش روستا انجام می‌دهند.

در این رابطه باید این توضیح رو اضافه کنم که این مسجد تنها کارکرد مذهبي ندارد؛ بلکه با لحاظ نیازهای فرهنگی و هنری و اجتماعی روستا در نقشه این بنا که به نام امیرالمومنین علی(ع) مزین هست، فضاهایی هم برای کانون فرهنگی هنری، کتابخانه، خانه عالم، پایگاه مقاومت و... در نظر گرفته شده است.

به نظر شما فعالیت‌های خیریه چه تأثیری می‌تواند بر رشد و توسعه اقتصادی داشته باشد؟

دین ما که کامل‌ترین دین آسمانی است از این ظرفیت نهایت استفاده را انجام داده و با ساماندهی یک سری از گزاره‌های اقتصادی خیریه از قبیل؛ وقف، انفاق، هبه، خمس زکات و... که بعضی واجب و برخی دیگر مستحب هستند؛ در پرتو عملیاتی کردن همه این فرامین، می‌توانیم شاهد رشد و شکوفایی و بالندگی جامعه و به طبع کاهش آثار زیان‌بار فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و حتی دینی فقر و نداری باشیم.

چه درخواستی از مسئولان دارید؟

ابتدا باید از مسئولان قدرداني کنم که پیگیری مستمری برای حضور این حقیر در این گردهمایی داشتند؛ اما نباید فراموش کنیم که همه در قبال بهبود فضای اقتصادی جامعه و عمران و آبادانی کشور مسئول هستیم.

مسئولان به دليل اینکه رسماً این‌بار مسئولیت رو به دوش می‌کشند، باید از هیچ اقدامی در راستای گسترش فرهنگ خیریه کوتاهی نکنند و از این رهگذر هم بهبود فضای کسب و کار را برای مردم به ارمغان بیاورند و هم زمینه‌ساز تحقق فرمایشات مقام معظم رهبری در مقوله جهاد اقتصادی و اقتصاد مقاومتی باشند.

چه توصیه‌ای به افراد متمکن و ثروتمند دارید؟

به نظر من بیشتر این افراد وظیفه خودشان در قبال جامعه و مردم می‌دانند و آن را به جا می‌آورند، اما من می‌خواهم این نکته را گوشزد کنم که اولاً باید در امور خیریه هم، اولویت‌سنجی و مصلحت‌سنجی بشود و در دورنما هم با نگاه به افق کلان اقتصاد ملی که با شرایط کنونی جهان باید در این راه مقاومت داشته باشیم و این امور را پیش ببریم. یقین داشته باشیم که این امور هدر دادن ظاهری سرمایه نیست؛ بلکه همانطوری که خداوند تبارک و تعالی وعده كرده است، بهترین سرمایه‌گذاری است هم دنیوی و هم اخروی.

سخن پایانی؟

در پایان برای پدرم آرزوی علو درجات می‌کنم که این موقعیت رو وام‌دار وي هستم و از تلاش‌های مسئولان هم که نسبت به این حقیر لطف دارند؛ سپاسگزارم. همچنین از شما هم ممنونم.

منبع: همدان پیام