به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ به نقل از فارس ، کمتر از یک ماه تا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری زمان باقی مانده است. فرصتی دیگر باقی نمانده تا رئیسجمهور بتواند تصمیم رأی دهندگان ایرانی را نسبت به عملکرد خود تغییر دهد و یا متقاعد سازد.
پایین بودن ضریب اشتغال در کشور، رکود اقتصادی در بخشهای مختلف به خصوص در بخش مسکن و ساختمان، همچنین ضعف کسب و کار در بازارهای مختلف از نشانههای سختی شرایط اقتصادی این دولت است و رئیسجمهور تنها در فرصت باقیمانده یعنی مناظرات، آخرین تلاشهای خود را در بهبود ذهنیت مردم ایران نسبت به خود متمرکز کرده است.
نقطه اتکای دولت برای برونرفت از بحرانهای اقتصادی ورود منابع ارزی و سرمایه خارجی به کشور با توسل به مذاکرات و به تبع آن رفع تحریمها بود، اما این هدف محقق نشد. در این بین نیز آنچه مورد غفلت واقع شد، سرمایه و سرمایهگذار داخلی، توانمندی و مدیریت منابع بومی و زمان بود.
در این راستا خبرگزاری فارس پیگیر حال سرمایهگذاران بومی بوده تا از نزدیک جویای علت عدم توفیق سرمایهگذاری و توسعه استان در طی عمر دولت یازدهم باشد.
علیمراد رستمیکیا فعال اقتصادی و سرمایهگذار بخش خصوصی، تاکنون پروژههای اقتصادی مختلفی را خارج از استان اجرایی کرده و مدتی است به استان خود بازگشته تا سرمایهاش را در مسیر توسعه و پیشرفت استان و شهر خود قرار دهد اما متاسفانه تعدادی از این پروژهها در پیچ و خم بروکراسی اداری و مشکلات دیگر هنوز اجرایی نشده است.
این فعال اقتصادی در دفتر خبرگزاری فارس حضور یافت تا به سوالات خبرنگاران پاسخ دهد.
فارس: توضیحی اجمالی از خود و فعالیتتان در حوزه اقتصادی ارائه دهید؟
بنده در بخش گل تپه شهرستان کبودراهنگ در خانواده پرجمعیتی زندگی میکردم که به علت امکانات کم و نبود کار مجبور به مهاجرت به تهران شده و از 13 سالگی وارد بازار کار شدم.
در ابتدای کار هیچ سرمایهای نداشتم، شش ماه در کارخانه پلاستیکسازی کار کردم و پس از دریافت اینکه در این حرفه امنیت شغلی وجود ندارد و به راحتی یک کارگر اخراج میشود کار را رها کردم و 25 روز برای پیدا کردن شغل و حرفهای خیابانهای تهران را گشتم. سپس به سراغ کار تراشکاری رفتم، ولی از آنجا که این حرفه نیازمند سرمایه هنگفت و خارج از توان من بود به سراغ کار تأسیسات ساختمانی رفتم.
در کار تأسیسات ساختمانی با پشتکار و علاقه به این کار، بعد از مدتی خودم سرکارگر شدم و پروژههای مختلفی را در تهران گرفتم. از ابتدای شروع کارم به فکر سرمایهگذاری و ایجاد اشتغال برای دیگران نیز بودم از این رو ظرف مدت کمتر از دو سال با سرمایه و پولی که اندوخته بودم تجهیزات کار را خریده و کارفرما شدم.
فارس: اکنون در چه حوزه اقتصادی فعالیت دارید؟
اغلب در حوزههای عمرانی و ساختو ساز در سطح کلان و پروژههای بزرگ مشغول به فعالیت هستم، طرحها و برنامههای بلند مدت اقتصادی زیادی در سر دارم. معتقدم راهاندازی این طرحها علاوه بر ایجاد اشتغال در پیشرفت و ترقی استان و حتی کشور نیز بسیار موثر است.
فارس: یک فعال اقتصادی کسی است که خود یک مدیر بحران است و در شرایط مختلف اقتصادی به کار خود ادامه داده و وضع بازار را رصد و سرمایه خود را مدیریت میکند. در عرصه کلان نیز دولت در حوزه اقتصادی باید همین شرایط را داشته باشد، دیدگاه شما در خصوص وضعیت مدیریت دولت در شرایط مختلف از قبیل بحران و تحقق شرایط مطلوب چیست؟
معتقدم مدیری که پشت میز نشسته فقط مدیریت میکند و مدبر نیست، ولی اگر میز خود را رها کرد و به میدان کار وارد شد و بخشهای مختلف کاری را چه در قسمت برنامهریزی، طراحی و اجرا زیرنظر داشته و کنترل کرد، او مدیر است و این دو دیدگاه بسیار باهم متفاوت است. متأسفانه بسیاری از مسؤولان استان همدان مدیریت پشت میزی دارند.
مدیر مدبر، تصمیمگیرنده و برنامهریز است و به آینده کار خود اشراف دارد و توانمندی و سرمایهها و منابع پیرامون خود را رصد میکند و همه ابعاد کار را میسنجد.
حال در سطح کلان اگر کسی که مدیریت کلان یک جامعه را برعهده داشته اما مدبر نباشد و اطلاعات کافی از حیطه کاری خود نداشته باشد همه چیز را به چالش میکشد و مشکلات و معضلات بزرگی را در جامعه در ابعاد مختلف ایجاد میکند.
فارس: سوال قبل را با این سوال تکمیل کنیم که در دولت آقای روحانی، دولتمردان خصوصاً در حوزه اقتصادی معتقدند که کشور را با مشکلات زیادی تحویل گرفتند و چهار سال فرصت کمی برای حل مشکلات است، از دید شما که در عرصه اقتصادی کار میکنید میتواند درست باشد یا با کمی مدیریت و اعتماد به داخل مشکلات قابل حل بود؟
اگر فرض بر این باشد که دولت کنونی کشور را با وضعیت بدی از دولت سابق تحویل گرفته است، پس برنامهها و طرحهای دولت جدید چیست و چه تعریفی برای آن دارد. وقتی فردی مدیریت یک مجموعه آن هم یک کشور را برعهده میگیرد آیا وجود بحرانها و مشکلات را پیش بینی نکرده و برای مواجهه با آن برنامه نداشت. آیا باید دست روی دست بگذارد و فقط وعده و وعید بدهد؟ این فقط توجیه است؛ وقتی دولتی اشتباهی دارد مدیر اجرایی بعدی باید این اشتباه را تصحیح کند و با تغییر روش مدیریتی، اشتباه مدیر قبلی را جبران کند.
تمامی فعالان اقتصادی اکنون در بحران به سر میبرند، برای پروژههای من در دی ماه 93، 480 نفر به طور روزانه مستقیم و 35 پیمانکار که هرکدام با 45 نیرو کار میکردند که حدود 600 تا 700 نفر را دربر میگرفت و نیز دو برابر این میزان نیروی غیرمستقیم فعال بودند، اکنون این تعداد به 50 نفر تقلیل یافته که علت آن رسیدن به مرز بحران اقتصادی است، اما آقایان چه کردند؟
نامزدهای کنونی انتخابات ریاست جمهوری نیز به جای اعلام برنامههای خود، صرفاً به انتقاد از یکدیگر نپردازند که این انتقادها نفع و سودی برای مردم نداشته و مردم چنین انتظاری را از مدیریت کلان کشوری ندارند.
در این برهه زمانی باید گرایشهای چپ و راست سیاسی را کنار گذاشت و مسائل پیرامون زندگی مردم را که هر روز با آن درگیرند نگاه کرد و واقعیتها را در نظر گرفت. اگر مدیر اجرایی یک کشور معتقد بود که نیروی انسانی بزرگترین سرمایه یک کشور است قطعاً کارهای کشور درست و اصولی پیش میرود.
گاهی ما تنها به دنبال پاک کردن صورت مسئله هستیم در حالی که باید ریشهای مشکلات را بررسی و حل کرد، در غیر این صورت وضع همین است که میبینیم. وقتی وارد یک اداره و سازمان میشوی افرادی با تخصصهای غیرمرتبط با شغلشان مسئولیت کاری را برعهده دارند و این باعث همان ضعف مدیریت و اختلال در روند پیشبرد کارها و طرح ها میشود زیرا فرد تخصصی ندارد و نظر اشتباه میدهد.
فارس: چه نمره اقتصادی به دولت یازدهم و وعده و وعیدهایی که پیش از انتخابات ارائه داد، میدهید؟
منفی بیست! زیرا رئیس جمهور و استاندار او در همدان باعث شدند که سرمایهگذاری من سرمایهگذار در استان تسهیل نشود و راکد بماند. آقای استاندار تنها نباید به فکر گرفتن عکس یادگاری با سرمایهگذار و برگزاری آن همایش سرمایهگذاری پرهزینه باشد که تاکنون هیچ عایدی برای استان همدان نداشته و این برای مردم استان ملموس است.
بنده از استاندار سؤال میکنم که نتیجه آن همایش سرمایهگذاری و ارائه آن طرحها برای پیشرفت استان چه شد؟ کدام یک از آن پروژهها در همدان عملی و اجرایی شد؟ خود من سه پروژه با اشتغالزایی بالا ارائه دادم که تا همین لحظه مسکوت مانده است و یکبار هم سراغ من را نگرفتند.
یکی از پروژهها مربوط به توسعه غار علیصدر بود و اگر این طرح پیاده میشد اکنون شاهد پیشرفت 80 درصدی این پروژه با هزینه 100 میلیارد تومانی و اشتغال 600 نفر بودیم، اما محقق نشد.
عدم مدیریت بحران، زمان، برنامهریزی و پیشبینی در کار و وجود کاغذبازیهای اداری دست و پا گیر مشکلات جدی اقتصاد کشور و استان است.
در این میان دولت یازدهم برنامه زمانبندی اجرایی، هزینهکرد اقتصادی و راهبردی نداشت اما در بخش خصوصی چنین نیست زیرا سرمایهگذار از سرمایه و جیب خرج میکند، پس به عواقب پیشرفت کار فکر میکند و مدیریت زمان و سرمایه را در کارهایش لحاظ میکند.
فارس: آیا برجام تأثیری در اقتصاد و رفع مشکلات اقتصادی و رفع مشکلات شما به عنوان یک سرمایهگذار داشت؟
من نمیدانم در برجام چه اتفاقی افتاده و اظهارنظری نمیکنم، اما پس از مذاکره آقای ظریف، آقای روحانی پشت تریبون رفت و گفت بعد از این 30 درصد کاهش قیمت خواهیم داشت و با این توافقنامه شاهد تحول بزرگی در زندگی مردم خواهیم بود. براساس این سخن، من سرمایهگذار برای شروع پروژههای خود دست نگه داشتم تا تغییرات پس از برجام ایجاد شود سپس کار را شروع کنم، اما تاکنون هیچ گشایشی در این زمینه حاصل نشده است.
فارس: انتظار شما از دولتی که روی کار خواهد آمد چیست و چه اقداماتی باید انجام دهد؟
انتظار داریم دولتی روی کار بیاید که ابتدا مردمی و سپس انقلابی باشد زیرا معتقدم همین انقلاب را مردم رقم زدند. پس باید رئیس جمهور مردمی باشد و درد جامعه را درک کند و با مردم نشست و برخواست داشته و مشکلاتشان را از نزدیک لمس کند.
وقتی آقای روحانی چهار سال قبل گفت سالانه یک میلیون شغل ایجاد میکنم، نگفت با چه برنامه و راهکاری به این نتیجه خواهد رسید.
رئیسجمهور باید اعتقاد به سرمایهها و نیروی انسانی درون کشور داشته باشد و برای مدیریت آن برنامهریزی کند و کار را به نیروهای اجرایی قوی بسپارد و از آنها نیز گزارش کار بخواهد. علاوه بر آن که خود به همه چیز اشراف و نظارت داشته باشد.
فارس: عدهای معتقدند در همدان نمیشود کار اقتصادی کرد، آیا این طرز تفکر درست است؟
من هرگز نمیدانستم چنین دیدگاهی در همدان وجود دارد و مدتی به خود میگفتم کاش سرمایه خود را به همدان نمیآوردم؛ اما در حال حاضر خوشحالم که همدان هستم چون این طرز تفکر باید تغییر کند و بالاخره باید کار را از جایی شروع کرد. خود را برای روزهای سخت آماده کردهام چون زادگاه و محل تولدم را دوست دارم و میخواهم شاهد پیشرفت و ترقی آن چون دیگر شهرهای کشور در زمینه عمرانی،گردشگری و تفریحی باشم.
غار علیصدر یک ثروت بزرگ خدادادی در استان همدان و کشور است که میتواند سالانه هزاران توریست را به این جا بکشاند و پولی که یک گردشگر با خود میآورد شش برابر یک مسافر است. کشورهایی چون مالزی و سنگاپور هیچ کدام از این منابع طبیعی که در استان هست، ندارند، اما با مراکز و محلهای تفریحی که دستساز بشر است، توانستهاند آن همه توریست را سالانه به کشور خود بکشانند و همیشه هتلهایشان پر است و باز هتل کم دارند. چرا کشوری مانند مالزی باید اینقدر قدرتمند وارد حوزه گردشگری و جذب توریست شود؟ چون مدیریت دارند و از سرمایهگذار به خوبی استقبال میکنند نه آن که جلوی پای او سنگهای بزرگ بیاندازند.
فارس: از مشکلاتی که سرمایهگذاران در زمینه اخذ مالیات دارند، بگویید؟
مسوولان کشور ظاهراً معتقدند که درآمد کشور از مالیات و نفت است، اگر مالیات باید اخذ شود چرا جلوی سرمایهگذار را میگیرند و نمیگذارند کار کند تا مالیات هم بدهد. اگر هم نیاز به مالیات نیست پس چرا وقتی کار شروع نشده حرف از اخذ مالیات به میان میآید.
اگر درآمد کشور از مالیات است، این مالیات باید از چرخه صنعت و تولیدات گرفته شود و وقتی تولیدی نیست و چرخ صنعتی نمیچرخد و سرمایهها راکد مانده چگونه باید مالیات داد.
این یک معادله ساده است که سرمایهگذار سرمایهگذاری کند و از سود او مالیات کسب کرد، نه اینکه راه را ببندند و سنگاندازی کنند و البته میدانیم که مالیاتهای اخذ شده در همدان بالاتر از نرخ کشوری است.
فارس: سخن پایانی
شهر همدان پایتخت تاریخ و تمدن ایران است ولی آیا اینگونه است و این شهر شکل و شمایل یک پایتخت تاریخی را دارد. چرا باید با سرمایهگذارانی که دلسوزانه برای ایجاد اشتغال و کارآفرینی و پیاده کردن طرح و برنامههای مختلف خود وارد این شهر میشوند، برخوردی سرد و بیتفاوت داشت که آنها دلزده شده و سرمایه خود را به جای دیگری ببرند. درست است ما در شرایط بحرانی اقتصادی هستیم اما معتقدم با یک اقدام و عمل جدی از سوی مسؤولان ارشد کشور و استان و نگاه درونزا به ثروتهای داخلی بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. امیدواریم در روزهای آتی با روی کارآمدن دولت کارآمد و مردمی، علاوه بر حل مشکلات جدی کشور، شعار سال که تولید و اشتغال است با اقدام و عمل جدی محقق شود.
انتهای پیام/
دیدگاه شما