به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ  به نقل سپاس؛ این درحالی است که تا چند سال پیش وارد شهرهای جنوب که می شدی، از بوی وسوسه انگیز سبزی و ادویه ای که برای پختن غذای دریایی (ماهی و میگو) از آن استفاده می کنند، مسافران را وادار می کرد که به رستوران های سنتی رفته و غذای دریایی سفارش دهند.

جنوبی ها بر این باورند که در دهه های اخیر به علت عوامل انسانی نظیر صید بی رویه، استفاده از روش ها و ادوات مخرب صید، آلوده کردن دریا و نابودی زیستگاه های آبزیان، خلیج فارس برکت خود را از دست داده و حتی بسیاری از صیادان، حرفه اجدادی خود را رها کرده و به شغل های کاذب روی آورده اند.
بندرنشینان کرانه خلیج فارس می گویند: هم اکنون با کاهش ذخایر آبزی، رکود صید و صیادی از ساحل نشینی فقط هوای گرم و شرجی و رطوبت آن و بیماری هایی که به علت کار در دریا و زندگی در ساحل به آن مبتلا شده اند، برایشان باقی مانده و سفره هایشان از ماهی خالی است.

درآمدی زیر خط فقر

میانگین درآمدی ماهیگیران بیش از ۸۰۰ هزار تومان نیست، زیرا صید قابل پیش‌بینی نیست گاهی تورها آنقدر سنگین است که نمی‌توان بالا کشید و گاهی هم تور آنقدر خالی است که توانی برای بالا آوردن آن وجود ندارد، بسیاری از صیادان درآمد خود را با یارانه‌ای که می‌گیرند تنظیم می‌کنند تا هزینه‌ها خانواده را در طول ماه بپردازند.

در این بین ماهیگیران حاشیه دریای کاسپین که تنها نیمی از سال اجازه صید دارند در دو فصل اول سال به فعالیت‌هایی مانند دستفروشی، کارگری کشاورزی و ... مشغول می‌شوند.

روزگاری از سراسر کشور برای خرید ماهی با کیفیت و مناسب به استان های جنوبی بویژه بوشهر می آمدند و ماهی مورد نیاز خود را تهیه می کردند ولی امروز مردم این استان به علت قیمت بالای ماهی توان خرید ندارند.

به دلایل مختلف امروز می توان ماهی باکیفیت بوشهر را از بازارهای کشورهای حوزه خلیج فارس و برخی شهرهای بزرگ کشور تهیه کرد درحالی که مردم این استان خود از خوردن این ماده غذایی محروم هستند.

وضعیت نامشخص بیمه‌ای

بیمه صیادان خویش فرما است، این بدان معنا است که صیادان می‌باید با درآمد اندک خود حق بیمه را بپردازند. مشخص است که با این درآمد پایین بسیاری از ماهیگیران توان پرداخت حق بیمه را ندارند و بسیاری از آنها تا روزهای آخری که توان در بازو دارند به آب می‌زنند تا اندک درآمدی برای خود و خانواده کسب کنند.

صیادان شمال وجنوب کشور در خصوص بیمه مشکل اساسی‌تری دارند، باتوجه به اینکه آنها تنها نیمی از سال را کار می‌کنند فقط شش ماه از سال را می‌توانند حق بیمه پرداخت کنند و این نشان می‌دهد که از اگر ماهیگیری ۵۰ سال کار کند تنها ۲۵ سال می‌تواند حق بیمه پرداخت کند.

در ادامه قیمت بالای ماهی باعث شده که هر خانواده بوشهری با درآمد متوسط ماهانه یک بار نیز نتواند از این ماده غذایی استفاده کند.
شهروند بوشهری گفت: روزگاری در هفته به طور میانگین 2 تا3 بار ماهی مصرف می کردیم اما امروز با این شرایط اقتصادی 2 هفته ای یک بار هم نمی توانیم از این ماده غذایی آن هم از نوع ماهیان درجه 3 و با کیفیت پایین استفاده کنیم.

به دلیل های مختلف امروز سفره مردم بویژه بوشهری ها هر روز کوچکتر می شود و افزایش نرخ ماهی متناسب با توان اقتصادی مردم نیست.

شهروند دیگر بوشهری گفت: با حقوق کارگری نه ماهی بلکه خیلی از مواد غذایی دیگر را نیز نمی توانیم برای خانواده مان تهیه کنیم

انتهای پیام/رستمی