به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ، در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا جناب آقای خورشیدی بعنوان یک فعال سیاسی مطالبی را در رابطه با اتتخابات ۱۴۰۰ بیان کردند که با در نظر گرفتن پیشینه سیاسی ‌وی و نسبتی که با رییس دولت های نهم و دهم دارد لازم دیده شد، بخش هایی از آن تبیین گردد؛

وی در تحلیل خود مدعی شده است که حتی اگر گزینه های متعدد اصولگرایان به نفع یک نفر کنار بروند گزینه باقیمانده نمی‌تواند سبد رای دیگر افراد را جذب نماید، زیرا به ادعای وی در سال ۹۶ وقتی قالیباف کنار رفته است تنها هشت درصد از آرای او به سبد رای رئیسی واریز شده و مابقی آرا مطابق لج سیاسی که او مدعیست همواره برعلیه اصولگرایان وجود داشته است به سبد رای روحانی واریز شده.

در تبیین این بخش بایستی گفت که روند انتخاب های گذشته این ادعا را تایید نمی‌کند و اگر هم چنین امری صادق باشد سرخوردگی برای هر دو جریان بصورت مساوی است، زیرا در سال ۸۴ وقتی کار به دور دوم انتخابات کشیده شد تمامی کسانی که قبل از آن آرای خود را در جریان اصولگرایی به سایر گزینه‌های اصولگرا داده بودند، بصورت یکپارچه آرای خود را (ای بسا از لج سیاسی تولید شده علیه هاشمی رفسنجانی) به احمدی نژاد دادند و در جریان مقابل که بدنه اصلاحات (علیرغم اشاره و اماره راس اصلاحات) هاشمی رفسنجانی را نماینده مطالبات خود تصور نکرده و دچار رخوت در رای دهی شدند و از هاشمی حمایت حداکثری را به عمل نیاوردند.

در جای دیگر مطرح می کند سال ۹۶ در ستاد آقای رئیسی، بخش حمایت های مردمی، شاهد بوده است که تنور انتخابات را در جریان اصولگرایی، حامیان احمدی‌نژاد بوده اند که داغ می‌کردند، اما در بخش دیگری مدعی می شود که اگر احمدی نژاد به هر دلیلی در انتخابات ۱۴۰۰ حاضر نباشد، تنها ۲۰ درصد از سبد رای او به سمت اصولگرایی میل پیدا می کند و ۸۰ درصد آن به طرف اصلاحات سرازیر خواهد شد.

در اینجا نیز شاهد تناقض در تحلیل هستیم، چراکه در سال ۹۶ علیرغم نهی حضرت آقا احمدی نژاد در انتخابات ثبت نام نمود و رد صلاحیت نیز شد،پس مطابق این باور لزوماً از همان ابتدا بایستی ۸۰% از حامیان او به سمت اصلاحات رفته باشند و ۲۰ درصد باقیمانده در جبهه اصولگرایی چندان قابل توجه نبوده است که بتواند به تنهایی به چشم آمده و تحول شگرفی در سمت اصولگرایی تولید نماید آنهم در حدی که تنور انتخابات از جانب این طیف داغ شده باشد!

نکته دیگر اینکه وی ادعا می کند قالیباف ظرفیت هایش را از دست داده است. در حالی که قبل از آن اعتراف کرده بود ۸ درصد از سبد رای قالیباف به طرف رئیسی تمایل پیدا نمود و مابقی به سمت جریان رقیب رفته است، آن هم حسب نظریه لجاجت سیاسی،مطابق این دیدگاه، قالیباف انقدری ظرفیت داشته است که حسب فاکتورها و ویژگی های خودش صاحب سبد رای انحصاری باشد با لحاظ این نکته که در سال ۸۴ هم او بعد از احمدی نژاد در جریان اصولگرایی بلحاظ رای اوری نفر دوم بود،ونیز با در نظر گرفتن این امر که اصولگرایی در سال ۹۸ با محوریت قالیباف در تهران و دیگر نقاط کشور توانست مجلس را به دست آورد و با دخیل نمودن این امر که انتظارات و باورهای تولید شده در سپهر سیاسی جامعه ایران اصولا به گونه‌ای نیست که تنها ظرف چند ماه به نتیجه برسد و تغییر رویه بدهد پس میتوان این ادعای وی را نیز که مطرح می کند” قالیباف ظرفیت هایش را از دست داده است” را رد نمود.

در بخش دیگری ادعا کرده است که اختلافات موجود در اصولگرایی با وحدت های صوری برطرف نخواهد شد.

اگر این نظر را بپذیریم، جا دارد که سوال کنیم شما از کدام اختلاف و در چه موضوعی و در کدام بخش از جبهه اصولگرایی صحبت می کنید؟ زیرا اختلاف در کلیت اصولگرایی یک امر ماهوی نیست و تمامی اصولگرایان در موضوعاتی مانند بازگشت ارزش های اولیه انقلاب اسلامی، عدالت محوری، حمایت از مستضعفین، کارآمد سازی نظام،مبارزه با فساد،تبعیت از امام و رهبری و دیگر مولفه های اساسی، وحدت نظر دارند و جدی هستند و کف جامعه نیز نسبت به این موضوعات حساسیت داشته و تا حد قابل پذیرشی متوجه این نکته هستند که اصولگرایان در مقایسه با اصلاح طلبان نسبت به این مسائل باورمندتر هستند در نتیجه بایستی گفت اختلاف مطرح شده را میتوان در سبک و سیاق و تاکتیک ها و روش ها دانست و نه در مبانی و اصول، پس این اختلافات در نهایت قابل برطرف شدن است.

ضمن اینکه اصولگرایی را میتوان به چهار لایه تقسیم نمود و برای هر کدام حکم جداگانه صادر کرد لایه اول راس اصولگرایی است که در آن مجموعه هایی مانند جامعه روحانیت مبارز،جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و سایر جریان‌های پرنفوذ حضور دارند.

لایه دوم را می‌توان شامل احزاب و جریان ها و گزینه‌های مطرح ریاست جمهوری، وزرای سابق و نمایندگان سابق و فعلی ادوار مجلس، اساتید حوزه و دانشگاه و سایر نظریه پردازان دانست.

در لایه سوم شاهد حضور نخبگان و فعالین عرصه‌های مدیریتی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی هستیم

و لایه چهارم را می‌توان شامل کلیت بدنه ی اصولگرایی دانست که این بخش نیز در جای خود قابل تبیین و توضیح است.

پس با توضیحی که وی در متن تحلیل خود آورده است اختلاف را در راس اصولگرایی میداند که حتی اگر آنرا بپذیریم این اختلاف قابل تعمیم به سایر لایه ها به ویژه به بدنه اصولگرایی نیست،زیرا مطابق آنچه که در گذشته اتفاق افتاده است بسیاری از فعالین حاضر در لایه های بعدی جبهه اصولگرایی و به ویژه مردم، منتظر رفع اختلافات بزرگان اصولگرایی نمی‌مانند و مطابق تکلیف دینی ملی خود با تکیه به تاکیدات رهبری در انتخابات شرکت کرده و به گزینه مقبول رای خواهند داد.

در جای دیگر آقای خورشیدی مدعی شده است که اصلاح طلبان به دنبال نامزد نیابتی نخواهند رفت، اما در بخش دیگری از این تحلیل، ادعا کرده است، اصلاح طلبان در انتخابات جدی هستند.

در اینجا جا دارد که پرسیده شود وقتی اصلاحات در انتخابات جدی است و از سوی دیگر هم دنبال نامزد نیابتی نمی رود آیا در درون جبهه اصلاحات گزینه پنهانی وجود دارد که تا کنون مطرح نشده باشد که او بتواند رای آوری نماید و به این جدیت عینیت ببخشد؟

همچنین این جدی بودن در انتخابات با ۸ سال ناکارآمدی دولت های یازدهم و دوازدهم و نیز در مجلس هایی که منتسب به این جریان بوده اند و شوراهایی که در سراسر کشور اکثریت آن توسط این جریان تسخیر شد و عموماً به فساد و ناکارآمدی معروف شدند و باعث سرخوردگی و دلزدگی عموم جامعه، به ویژه بدنه مردمی جبهه اصلاحات شده است آیا این دو با هم نسبتی دارند یا خیر؟ به قول اهل فن آیا این دو متغیر بر روی هم اثر گذار بوده اند یا خیر؟ اگر اثر گذار بودند (که اینگونه است) جدی بودن را با معرفی یک گزینه که تا به حال هم ناشناخته باقی مانده است چگونه توجیه و تفسیر می‌کنید؟

در نهایت بر اساس این نوع چینش تحلیل و نتیجه‌گیری تلویحی که در متن گنجانیده شده است می توان ادعا کرد اگر جناب آقای خورشیدی از دور هم با بهزاد نبوی در سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی سابق همنشین بوده باشد،مشخص است که به خوبی توانسته درس های مناسبی از او کسب نماید.

از اینرو با توجه به شناخت مختصری که از وی بدست می آید و با در نظر گرفتن متن مصاحبه اشاره شده، بایستی مطرح کرد که وی در پس این عبارات، صغرا کبرها را به گونه ای چیده است تا ضمن تخریب وحدت اصولگرایی و ترسانیدن از استمرار حضور اصلاح طلبان بر قدرت اجرایی، این پیام را مخابره کند که نظام چاره‌ای ندارد مگر آنکه احمدی نژاد را تایید نماید تا بلکه او نظام را از افتادن در ورطه های که وی تلویحا هشدار می‌دهد عبور دهد!

هوشنگ نادری

انتهای پیام/ص