حسین رویوران با بیان این مطلب در گفتگو با فرارو گفت: آمریکا و روسیه به توافقات بر سر برگزاری این کنفرانس پایبند خواهند ماند و اختلافاتی بر سر مسائل همچون ارسال سلاح از روسیه به سوریه نمی تواند خللی در عزم دو کشور برای برگزاری این کنفرانس ایجاد کند.

وی با تاکید بر اینکه آمریکا برای دستیابی به اهداف و منافع خود موافق به هر شکلی است گفت: در طول جنگ افغانستان و حمله نظامی آمریکا به این کشور که با اشغال چندین ساله این کشور همراه بود، آمریکا چندین بار حاضر شد به دشمن اصلی خود که غرور ملی این کشور را جریحه دار کرده بود مذاکره کند.

رویوران افزود: آمریکایی ها برای آنکه از باتلاق افغانستان رهایی یابند حاضر شدند حتی با دشمن ترین دشمن خود هم مذاکره کنند که این اصلی غیر قابل انکار در سیاست خارجی آمریکا است که هر نوع مذاکره حتی با دشمن را نیز نفی نمی کند.

این کارشناس مسائل منطقه ای ادامه داد: بر این اساس این شاخص اثبات می کند که آمریکایی ها برای آنکه به منافع خود در منطقه خاورمیانه دست یابند و دایره محاصره چین را بیش از پیش تنگ کند حاضرند حتی با روسیه ای که اختلافات عمیقی بر سر بحران سوریه دارند گفتگو کنند حتی در شرایطی که روس ها هنوز خود را متعهد به حمایت از حکومتی بشار اسد می دانند.

وی تصریح کرد: بر این اساس توافق اخیر روسیه و آمریکا بر سر برگزاری کنفرانس ژنو2 توافق نیم بندی نیست که قابلیت اجرایی نداشته باشد کما اینکه آمریکایی ها از هم اکنون رایزنی خود را با همپیمان خود در منطقه از جمله قطر، ترکیه، عربستان درباره نحو برگزاری این کنفرانس و سطح شرکت کنندگان را آغاز کرده است.

رویوران تاکید کرد: از آن طرف پایداری روسیه در حمایت از حکومت بشار اسد و همچنین پایبندی این کشور در تامین تسلیحات نظامی مورد نیاز سوریه نیز نشان از آن دارد که روس ها قصد عقب نشینی از مواضع خود در قبال سوریه را ندارند و غرب باید برای تامین منافع خود در این کشور بهای بیشتری را به روسیه بپردازد.

این کارشناس مسائل منطقه ای درباره شرکت کنندگان در کنفرانس ژنو2 گفت: حل بحران سوریه نیازمند ایجاد توافق در 3 سطح داخلی میان دولت و معارضه، منطقه ای، با حضور کشورهای منطقه و همچنین بین المللی با حضور کشورهای غربی و در راس آن آمریکا است.

وی افزود: هر چند توافق در سطح داخلی میان دولت و مخالفان برای دستیابی به راه حلی سوری – سوری در این کشور اولویت و اهمیت بیشتری دارد، با این حال پس از این توافق ضروری است که همه بازیگران منطقه ای و بین المللی هم به نظری واحد برای پایان دادن به بحران سیاسی و جنگ داخلی در این کشور برسند.

رویوران ادامه داد: بر این اساس ضروری است جمهوری اسلامی ایران هم به عنوان یکی از بازیگران مهم منطقه ای و همچنین یکی از مهمترین بازیگران صحنه سیاسی سوریه در هر نوع تصمیم گیری درباره آینده سیاسی این کشور حضور داشته باشد.

این کارشناس مسائل منطقه ای تصریح کرد: با این حال رویکرد جمهوری اسلامی ایران حضور حتمی و قطعی در این گفتگوها نیست اگر در کنفرانس ژنو2 جمهوری اسلامی ایران دعوت شد از حضور در این کنفرانس یقینا استقبال خواهد شد و به رایزنی ها برای پایان دادن به بحران سوریه خواهد پیوست اما اگر هم دعوت نشد همچون کنفرانس ژنو1 جمهوری اسلامی ایران از برگزاری چنین کنفرانسی استقبال خواهد کرد چرا که جمهوری اسلامی ایران گفتگو و دستیابی به راه حلی سیاسی تنها راه پایان دادن به بحران می داند.

وی درباره اینکه پیش شرط غرب برای عدم حضور بشار در حکومت انتقالی سوریه که در ژنو1 هم مطرح شد اما عملی نشد آیا در ژنو2 هم تکرار خواهد شد یا خیر گفت: غرب و معارضه سوریه پیش از این خط قرمز خود را گفتگو با حکومت بشار اسد تعیین کرده بودند. با این حال پس از گذشت 2 سال از تحولات سوریه هر دو گروه به این نتیجه رسیدند که گفتگو در غیاب حکومت بشار اسد راه به جایی نمی برد.

رویوران افزود: عقب نشینی غرب و معارضان از خط قرمز خود به نوعی مشروعیت بخشیدن دوباره به جایگاه حکومت سوریه در تصمیم گیری های آینده سوریه است و صحه گذاشتن بر این واقعیت که نمی توان به راه حلی برای بحران سوریه دست پیدا کرد در حالی که حکومت بشار اسد در آن تصمیم گیری نقشی نداشته باشد.

وی در خاتمه گفت: حکومت بشار اسد هم قطعا به ژنو نمی رود که درباره حذف خود با حاضران در کنفرانس گفتگو کند از این رو با توجه به عقب نشینی غرب از خط قرمز گفتگو با حکومت بشار اسد بعید است که در این کنفرانس پیشنهاد حذف حکومت بشار اسد از تحولات آینده سوریه مطرح شود.

منبع:فرارو

l