پرحاشیه ترین استفاده از لباس روحانی در فیلمها، به اوایل دهه ۸۰ و فیلم مارمولک مربوط می شود. جایی که پرویز پرستویی در نقش دزدی که لباس یک روحانی را می دزدد، ظاهر شد اما همین لباس او را سر به راه کرد. با وجود پیام مثبت لباس روحانیت در این فیلم, مارمولک با واکنش های منفی زیادی روبرو شد و بعد از دو هفته از روی پرده سینما پایین آمد و به شبکه غیرمجاز ویدئو های خانگی راه یافت.
با شروع ماه مبارک رمضان امسال شاهد پخش سریال طنزی از شبکه یک سیما تحت عنوان "دودکش" هستیم که هرچند هنوز پس از پخش ۲۱ قسمت از آن معلوم نیست چرا به این نام خوانده شده، اما با قصه گویی روان و صمیمی از خانواده های معمولی ایرانی، توانسته مخاطب زیادی را به خود متوجه کند.
در دودکش، اخیراً شخصیت جدیدی تحت عنوان «روحانی مسجد» با بازیگری جواد عزتی وارد شده که نقش کلیدی هم در داستان ندارد اما متاسفانه و در کمال تعجب، شخصیت و رفتار روحانی جوان، دستمایه طنز داستان قرار گرفته است.
برخلاف همه شخصیت های اصلی دودکش که معمولی هستند، شخصیت روحانی قصه، غیر معمولی است و حتی نوع حرف زدن و راه رفتن او هم غیرعادی و طنز گونه است.
رسانه ملی که در انتقال پیام های دینی به نسل جوان مشکل دارد و بجز ابتکارهای شخصی تک ستاره هایی مثل قرائتی و شهاب مرادی و چند استثنای دیگر، در ایفای نقش راهبردی خود در انتقال پیام دین به جامعه موفقیت چندانی نداشته، چرا لباس روحانیت را به مضحکه کشیده است؟ چرا یکی از شخصیت های مضحک در سریال طنز ماه مبارک، باید روحانی باشد؟ جریان چیست؟!
فاطمه سادات صالحی
منبع:الف