به گزارش کورنگ به نقل از آی‌پرس، نشریه آلمانی فرانکفورتر آلگماینه در گزارشی به قلم «مارکوس بیکل» اذعان کرد: هر چه فشار بر دمشق فزونی می‌یابد به همان میزان سوریه، ایران و حزب‌الله بیشتر به هم نزدیک می‌شوند. رهبر حزب‌الله، سید حسن نصرالله مهم‌ترین متحد منطقه‌ای اسد است.

بنابراین گزارش، اسد می‌تواند دل به متحدان خود ببندد؛ هرچه فشار بر اسد فزونی می‌گیرد به همان میزان نیز «محور مقاومتِ» ضدغربی متشکل از سوریه، ایران و حزب‌الله بیشتر به هم نزدیک می‌شود. دبیر کل حزب‌الله، سید حسن نصرالله در میانه‌ ماه اوت گفت: «اگر لازم باشد من خودم به سوریه خواهم رفت تا با کافران بجنگم.» روز قبل از آن در حمله‌ای به جنوب بیروت که در اختیار شبه‌نظامیان اوست ۲۴ نفر کشته شده بودند. نصرالله گروه‌های سنی [سلفی] را مسوول این حمله خواند و اعلام کرد مبارزه علیه آن را حتی در کشور همسایه ادامه می‌دهد. او گفت: «ما به چنین حمله‌هایی با دو برابر کردن مبارزان خود در سوریه پاسخ خواهیم داد.»

نصرالله در سخنرانی آتشین خود اعلام کرد از منافع حامی اصلی خود ایران حتی خارج از لبنان دفاع می‌کند. به گفته‌ او هدف مشخص است: «حزبِ خدا» نخواهد گذاشت که سوریه به عنوان «ستون فقرات مقاومت» به «دست آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها و کافران افتد.» فتح شهر القصیر در ابتدای ژوئن نشان داد که چقدر این تهدید جدی است: افراطی‌های سنی وابسته به جبهه‌ النصرة که با القاعده متحد است چندین روز در این شهر با افراد حزب‌الله جنگیدند که صدها نفری از دره‌ بقاع به سوریه رخنه کرده بودند.

اسد در سال ۲۰۰۰ بلافاصله بعد از رسیدن به مقام ریاست جمهوری، در کنار ایران و مقابل غرب و اسراییل قرار گرفت. بعد از انتخاب محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری ایران در سال ۲۰۰۵، اتحاد سوریه و ایران تنگ‌تر شد. این پیمان از ابتدا پیمان کنار گذاشته‌شدگان بود: ایران به دلیل برنامه اتمی خود از سال‌ها پیش زیر فشار جامعه‌ بین‌المللی است و اسد بعد از قتل نخست وزیر لبنان، رفیق حریری در فوریه ۲۰۰۵ منزوی شد. یک کمیسیون تحقیق سازمان ملل مقام‌های بلندپایه‌ امنیتی سوریه را متهم به شرکت داشتن در این حمله کرد. پس از آن اسد «پیمان راهبردی» فراموش شده با تهران را که توسط پدرش درسال‌های دهه‌ هشتاد بسته شده بود، احیا کرد.

ضربه به این «محور مقاومتِ» ضدغربی و ضداسراییلی احتمالا به نفع مقام‌های انگلیسی و آمریکایی است که از آغاز قیام در سوریه نیز کوشیده بودند که اسد را از پیمان با ایران و حزب‌الله بیرون آورند. اسراییل در این جهت پیشرو بوده است: نیروی هوایی اسراییل از ابتدای سال، سه بار اردوگاه‌های نظامی را در اطراف دمشق بمباران کرد که گفته‌ می‌شود در آن‌ موشک‌های ایرانی برای حزب‌الله انبار شده بود. در ژانویه یک کاروان از موشک‌های ضدهوایی در مرز لبنان بمباران شد.

در بخش دیگری از این گزارش، به تاریخچه حزب‌الله اشاره شده و آمده است: وقتی حزب‌الله در فوریه ۱۹۸۵ در «نامه‌ای سرگشاده به مستضعفان لبنان و جهان» رسما موجودیت خود را اعلام کرد، وضع به گونه‌ دیگری بود. محاصره‌ بیروت توسط ارتش اسراییل در تابستان سال ۱۹۸۲ رهبر انقلاب ایران [حضرت امام] آیت‌الله خمینی را واداشت که صدها نفر از سپاهیان پاسدار را به دره‌ بقاع بفرستد تا در آن‌جا یک نیروی قدرتمند از شبه‌نظامیان ایجاد کنند. ابتدا رییس‌جمهورِ سکولار سوریه، حافظ اسد که متحد شوروی بود با نفوذ قدرت اسلامی جدید در حیطه‌ نفوذ خود مخالفت کرد. اما هر دو حکومت که در مخالفت با صدام حسین که در سال ۱۹۸۰ در بغداد به قدرت رسیده بود، متحد بودند به زودی به یکدیگر نزدیک شدند.

اتحاد آن‌ها تا امروز به همراه حزب‌الله در مرز اسراییل به عنوان نمانیده‌ نظامی ایران پابرجاست. نصر‌الله بی‌قید و شرط، ولایت فقیه را در ایران پذیرفته است. اگر رهبری ایران خواستار حمله‌ موشکی به اسراییل شود، نیروهای نصر‌الله آماده‌اند. وزارت خارجه‌ ایران سه‌شنبه به غرب نسبت به حمله‌ نظامی به سوریه هشدار داد. یک سخن‌گوی ایران گفت این اقدام پیامدهایی جدی دارد که همه‌ منطقه را در برخواهد گرفت. قبل از آن در دوشنبه «حسین شیخ‌الاسلام» مشاور امور بین‌المللِ رییس مجلس گفته بود که اسراییل «اولین قربانی» دخالت غرب خواهد بود.