این سایت راداری ضمن ره گیری هواپیماهای دشمن، کنترل و هدایت هواپیماهای ورودی و خروجی به مرزهای غرب کشور، کنترل آتش سایت های موشکی، کنترل آتش پدافند هوایی مستقر در منطقه(زمینی و هوایی)، اعلام وضعیت(سفید، زرد یا قرمز) به 13 استان کشور (حدود 80 در صد از جمعیت کشور) را بر عهده داشت.

در واقع رادار سوباشی با تغذیه چندین سایت راداری، سایت های موشکی زمین به هوا و سامانه های توپ ضد هوایی آسمان کل منطقه غرب، بخشی از شمال غرب و جنوب غرب را تحت پوشش خود قرار داشت.

با توجه به اهمیت مناطق یاد شده به عنوان معابر نفوذ هواپیماها و بالگردهای دشمن و یا هر نوع هواگرد دیگر، از وجود قویترین نفرات که در سطح آموزش بالا و مهارت بی نظیر بودند، در سایت راداری فوق استفاده می شد.

به دلیل عملکرد مناسب این سایت راداری که همچون یک دژ مستحکم در برابر حملات هوایی عراقی ها ظاهر می شد، خلبانان عراقی همواره از نزدیک شدن به سایت راداری سوباشی و سایت ها و مواضع ضدهوایی فوق وحشت داشتند، به همین دلیل آنها در برخی مواقع حریم دفاعی سایت فوق را دور زده و از سایر قسمت ها(جنوب یا شمال کشور) وارد حریم هوایی جمهوری اسلامی ایران می شدند و این مساله زحمت عراقی ها را جهت دستیابی به اهداف خود سخت تر می کرد.

از جمله افتخارات سایت راداری سوباشی در تامین امنیت کشور می توان به عملکرد این سایت در تاریخ 26 بهمن سال 1365 اشاره کرد.

در آن روز با ارائه سمت، برد و ارتفاع هدف و واگذاری مشخصات هواپیمای «میگ 25» عراقی به(سایت موشکی)، شلیک موفقیت آمیز با سرانگشتان با کفایت فرزندان ارتش اسلام انجام شد و پس از سرنگونی هواپیمای «میگ 25» عراقی، کارشناسان نظامی دنیا بر قدرت پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران تاکید اذعان کردند، از این رو عراقی ها شدیداً در تلاش بودند که سایت راداری فوق را مورد حمله مستقیم و انهدام قرار دهند.

157 مرحله حمله عراقی ها به سایت رادار سوباشی و استفاده آنها از موشک های ضد رادار و ناکامی در مختل کردن عملکرد سایت یادشده، گواهی بر هوشیاری دلیرمردان پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران است.

این ناکامی ها و استمرار موفقیت کارکنان غیور سایت سوباشی، منجر به بروز کینه ای عمیق از عملکرد پدافند هوایی بویژه سایت راداری یادشده در دل فرماندهان نیروی هوایی عراق شد، بگونه ایکه ژنرال «سعید شعبان» فرمانده وقت نیروی هوایی عراق در مصاحبه ای با بخش فارسی رادیو بغداد با عصبانیت عنوان می کند «که به هر طریق ممکن افتخار نابودی پایگاه سوم شکاری همدان و سایت راداری سوباشی حتی اگر خلبانان عراقی نتوانستند باید نصیب خودم شود.»

عمق کینه توزی عراقی ها نسبت به عملکرد سایت راداری سوباشی از آنجا مشخص می شود که به رغم پذیرش قطعنامه 598 در 27 تیر سال 1367، حمله ناجوانمردانه عراقی ها در پنجم مرداد همان سال(حدود یک هفته پس از پذیرش قطعنامه) انجام شد، در واقع عراقی ها با از میان برداشتن سایت راداری سوباشی در پی دستیابی به دو هدف اصلی بودند.

هدف نخست انهدام سایت سوباشی از این قرار بود که عراقی ها سعی داشتند در پاسخگویی به عقده سال ها حقارت در برابر اراده پدافند همیشه بیدار جمهوری اسلامی ایران، با ناجوانمردانه ترین شیوه نبرد این سایت را هدف قرار داده و آن را از بین ببرند.

هدف دوم تسخیر آسمان منطقه عمومی نبرد جهت تسهیل پیشروی نیروهای سطحی منافقین بود که در این راستا مرور خاطرات سرلشکر «وفیق السامرایی»(از مدیران اصلی استخبارات عراق در آن زمان) خالی از لطف نیست.

وی می گوید: «در عملیات مرصاد» ماموریت های مشخصی برای نیروهای هوایی و هوانیروز عراق بمنظور پشتیبانی از عملیات «فروغ جاویدان» تعیین شد و اهداف از طریق عکس های هوایی و اطلاعات استخباراتی شناسایی و قرار شد هواپیماهای جنگنده «میگ 23» و میراژ عراقی بمنظور حفاظت از نیروهای عمل کننده در برابر دخالت احتمالی نیروی هوایی ایران، اقدام به پروازهای گشتی مسلحانه و برقرار کردن پشتیبانی هوایی نزدیک کنند.

پس از شروع تجاوز منافقین کوردل به خاک پاک ایران در سوم مرداد سال 1367 و آغاز عملیات مرصاد، متعاقب یکی از تجاوزات هوایی عراقی ها در روز چهارم مرداد همان سال، رادار سوباشی مورد اصابت بمبی قرار گرفت که در محوطه سایت منفجر شد و بر اثر انفجار آن سقف اتاق عملیات دچار ریزش و تکه ای از آهن سقف بر سر شهید «فرهاد دستنبو» اصابت کرد که منجر به مجروح شدن وی می­شود، اما این شهید بزرگوار در آن روز با سر باند پیچی شده، همچنان به ادامه ماموریت خود مشغول می شود.

در روز پنجم مرداد ماه با توجه به حجم بالای کار، تقریبا هیچکدام از کارکنان سایت سوباشی موفق به صرف ناهار نمی شوند و تعدادی از کارکنان نیز با توجه به اینکه در شیفت شب قبل به سر می بردند، داوطلبانه همچنان مشغول به انجام وظیفه بودند.

هواپیماهای عراقی در دسته های پروازی 30 تا 40 فروندی پی در پی منطقه عمومی نبرد را مورد بمباران خود قرار می دادند تا در اراده پولادین شجاع مردان ارتش اسلام خللی ایجاد کرده و موفقیت را نصیب منافقین بی تعصب کنند. زهی خیال باطل.

در ساعت 16 و چهار دقیقه روز پنجم مرداد سال 1367هواپیماهای عراقی که در دستیابی به اهداف خود در بمباران شهرهای غربی کشور و تسهیل پیشروی منافقین ناتوان مانده بودند در بازگشت از ماموریت شکست خورده خود بوسیله موشک هوا به زمینی که از فاصله ای دور شلیک شده بود، اتاق عملیات سایت سوباشی را منهدم کرده و 19 تن از کارکنان را در همان لحظه به شهادت می­رسانند.

حضور آگاهانه کارکنان سایت سوباشی تا آخرین لحظه (به رغم اینکه تعدادی از آنها در زمان استراحت خود و داوطلبانه در محل عملیات حضور پیدا کرده بودند) و با توجه به وجود امکان خروج از سایت و عدم استفاده از امکان یادشده و اطلاع از عاقبت حضور و شهادت و پایمردی و انجام وظیفه تا آخرین لحظه، منجر به این شد که نام سایت سوباشی در تاریخ ثبت شده و حضور کارکنان سایت به حماسه و عاشورایی دیگر در تاریخ دفاع مقدس تعبیر شود.

گرچه سایت راداری سوباشی با این حمله ناجوانمردانه مورد اصابت قرار گرفت، اما عراقی ها در دستیابی به هدف دوم خود که تسخیر آسمان منطقه عمومی عملیات مرصاد بود ناتوان ماندند، زیرا دلیرمردان پدافند هوایی جمهوری اسلامی ایران دوشا دوش هوانیروز قهرمان و نیروی هوایی سرافراز آنچنان در برابر عراقی ها و منافقین ظاهر شدند که نیروی هوایی عراق جز فرار و شکست در طرح پشتیبانی منافقین چاره ای دیگر نداشتند و شکست سنگین منافقین درس عبرتی شد برای کرکسان و لاشخوران که دیگر چشم طمع به این خاک دلیر پرور ندوزند.

در واقع عملکرد پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در عملیات مرصاد و حتی پس از شهادت زبده ترین کارکنان خود در سایت رادار سوباشی، نشاندهنده این مطلب است که شجاع مردان پدافند هوایی هرگز در برابر هیچ نوع تهدیدی هراسی نداشته و در راه دفاع از آرمان ها و اعتقادات خود هر شهید پدافندی را سند افتخار و برگ زرینی بر عملکرد خود دانسته و با تبدیل تهدیدها به فرصت به هر طریق ممکن اجازه حضور ناپاک دشمن در آسمان مقدس کشور را نخواهند داد.

از: فرهاد شرف پور

انتهای پیام